سلام علیکم! با اعلام خوشحالی ازاینکه خود حضرتعالی به این دقت و مطالعات به این نکات رسیده اید. اول باید گفت که طبق صحبت خود شما ، خداوندی که ما برای این عالم پذیرفته ایم همان وجودی است که علم، قدرت و حیات مطلق دارد یعنی از هیچ نظر بالاتر ازاو متصور نیست و اگر تصور شود همان تصور برتر خداوند است چنانچه فردی مادیگرا نزد امام صادق ع آمد و مایه ایجاد این عالم را طبیعت دانست و حضرت از جنبه ای نظر او را تصدیق و از نظری رد نمودند فرمودند همان طبیعت با شعوری که شما پذیرفته اید خداوند عالم است که در ورای عالم ظاهر با علم و حکمت و قدرت و اراده لایزال خود به خلق و ابداع نوبه نو مشغول است . اما در مورد اصل بحث باید بدانیم که خداوند حکیم خود براساس حکمت و مصالح عمل نموده و برخلاف قواعد و قوانین عوالم وجود عمل نمی کند چون خلاف حکمت و علم اوست همچنین برخی صفات الهی صفات بین اثنینی یعنی دو سویه هستند مثل خلق(خالق و مخلوق) فیض(فیاض و فیض گیرنده) رزق(رزاق و روزی خور) که در این صفات نیز چون پروردگار مطلق و بی منتهاست همواره در حال نوشدن و افاضه وجود روزی و... به مخلوقات و موجودات عالم است و اگر آنی و کمتر از آنی فیض خود را قطع نماید دیگر موجودی در عالم نمی ماند و بنابر حکمت متعالی خود به اصول و قواعد هر عالمی از عوالم وجود مقید می باشد(ابا الله ان یجری الامور الا باسبابها:خداوند رویگردانست از اینکه هیچ امر و پدیده ای رخ دهد یا ایجاد شود مگر با اسباب و لوازم آن)در این موارد بیاندیشدتا به نتیجه برسید موفق باشید.