با عرض سلام و با آرزوی سعادت و سلامت برای برادر گرامی! برادر گرامی! در ابتدا خوشحالیم که اینقدر به فکرید که آب را از سرچشمه زلال بگیرید قبل از اینکه آلودگی ها آن را زایل نماید . دوم اینکه باید نزد یک اتستاد مقداری منطق و بعد هم مقداری فلسفه بیاموزید تا در این طریق خوداتکا باشید ، نترسید لولو خورخوره نیست علم و حکمت است و گمشده مومن بروید توی حوزه علمیه شهرتان خواهش کنید و فرابگیرید..... سوم حقیر در حد بی سوادی خودم برخی کلمات ایشان را توضیح می دهم: اما بعد: 1) یک هنرمند سینمایی باید وحی را خوب بشناسد، وحی: هممه مفاهیمی که از ناحیه ورای عقل بشری دریافت می گرددو عقل بشری را در آن راهی نیست. آن مشهود را از دالانی صحیح به معقول تبدیل کند، مشهود:محسوس ؛ اشیائ و مدرکات ظاهری ، آنچه در این عالم قابل حس و دریافت است. معقول : همه آن اموری که فقط با قوای عقل و منطق درک می شود وظهور و بروزخارجی از جنس اشیاء قابل حس ندارند.مقابل محسوس(یعنی موضوعات معنوی و الهی و ماورایی را به نحو صحیح و کاملترین شکل ممکن به تصویر و کادر سینمایی و ملودی و طرح و معماری و سازه ساختمانی و... بکشد) بعد معقول را متخیل کند و متخیل : به تصویر ذهنی و آنگاه به تصویر بیرونی-هنری – درآورد. متخیل را محسوس کند تا قابل عرضه باشد. وگرنه علمی نیست. و این معنا چون نبوده کسی درکش نکرده است. وگرنه علمی نیست: به صورت ناقص و گاه اشتباه مباحث معقول دینی مثلا نماز یا حالت وصل عابد و معبود و... را به محسوس تصویری وصتی معماری و ... در بیاورد. ------------- 2) قالب سینما از خیال به حس می‌آید. توجه داشته باشید که در فرهنگ قرآن به خیالباف می‌گویند مختال. اما اختیال از باب افتعال است، تخیل از باب تفعل. خداوند، خیالباف و خیال‌ساز را دوست ندارد: «لایحب کل مختال فخور». اما اگر انسان عاقل باشد و آن عقل را به خیال منتقل کند، و از خیال به حس بیاورد، این مایه‌ علمی دارد : تا اینجا یعنی هنرمند از نظر پروردگار –مخصوصا در قرآن- نباید مختال باشد چون منفور خداست چون خیالباف است نه حقیقت ساز همانچه که در سینمای هالیوود به نحو بسیار با کیفیت ارایه می شود اما آن همه فن و فناوری و پول و سرمایه و فکر در اختیار خیالبافی های هری پاتر گونه و ترمیناتور وصف ، مدرنیته اندیش و پست مدرن مدار و... که همگی خیال بافی است نه تجسم ، تصور و تحقق خارجی حقایق عالم . در آن لحظه که حافظ با زبان تغزل خویش ، اینچنین آیه و یا فلان فیلم ساز بجای استفاده از تخیلات و اوهام از طریق شناخت قواعد تبدیل معقول به محسوس عوامل و عناصر ماورایی دینی و عاطفی و الهی را به تصویر یا شهر یا ملودی یا سازه یا مجسمه و.... تبدیل نماید و در این را ه گرچه ناگزیر از استفاده از تخیل است اما خیالبافی نیست بلکه از عقل سرچشمه می گیرد و از عالم واقع و وحی و نور و ماورا.....که این هم نیاز به تسفیه و تزکیه روح دارد و با سینمای پر از سکس و خشونت امروز بیگانه است......... اما اگر از خیال نشئت گرفته و به حس تبدیل شده، این می‌شود مختال. در سینما، فیلم‌ها غالباً مختالانه است. یعنی خیال است و بعد به حس تبدیل می‌شود. امیدوارم کافی باشد. موفق ، موید و پیروز و سربلند باشید!