باسمه تعالی ممکن است پدر و مادر بعضى اوقات در برخورد با فرزندان خود دچار اشتباه شوند البته توجه به این نکته لازم است که خداوند همه انسانها را در مقابل اعمال و رفتارى که انجام مى‏دهند مورد سؤال قرار مى‏دهد و والدین نیز باید پاسخگوى اعمال و رفتار خود باشند بنابراین در همه حال ما وظیفه داریم به والدین خود احترام بگذاریم حتى اگر آنها به ما بى احترامى کنند، فقط اگر آنها بخواهند ما را به کار حرامى وادار کنند یا از انجام تکلیف واجبى باز بدارند، اطاعت از آنها لازم و صحیح نیست چرا که اطاعت خداوند بر هر کس دیگر حتى والدین نیز مقدم است. گاه نیز ممکن است شما قصد آزار و اذیت والدینتان را نداشته باشید اما اتفاقاتی در منزل رخ دهد که باعث شود سهواً سبب رنجش آنها شوید. چرا که افراد با سلایق و روحیات گوناگونی در یک خانواده با هم زندگی می کنند و داشتن اختلاف امریست طبیعی. هر چند در اینگونه موارد سهوی شما مرتکب گناهی نشده اید اما خوب است مراتب دلجویی از آنها را به عمل آورید و شما در رفع کدورتها پیش قدم باشید. يكي از اعمالي كه خداوند در همين دنيا جزايش را مي دهد، نفرين والدين است. پس سعي كنيد تحت هيچ شرايطي دل مادرتان را نشكنيد هرچند وی باعث دل شكستگي و آزردگي شما شود. والدین، به عللی بین فرزندان تبعیض قائل می‏شوند که عبارتند از: 1. سن کودکان: به طور معمول، فرزند کوچک‏تر، بیشتر مورد توجه است. 2. جنس کودکان: به دختران بیشتر از پسران توجه می‏شود. 3. فرزند اول: فرزند اول، بیشتر مورد توجه است. 4. رفتار فرزندان: پدر و مادر، فرزندان آرام‏تر را بیشتر دوست دارند و توجهشان به آنان، افزون‏تر است. 5. وضعیت والدین در کودکی: اگر مادر در کودکی مورد توجه نبوده است، اکنون به دختر خود بیشتر توجه می‏کند یا اگر فرزند بزرگ خانواده بوده و بین او و فرزند کوچک تبعیض قائل می‏شده‏اند، اکنون از فرزند بزرگ، جانبداری می‏کند. اگر پدر در کودکی مورد توجه نبوده، اکنون به پسر خود توجه بیشتری دارد. 6. علل خاص و مقطعی: گاهی یکی از فرزندان توفیقی یافته و در مسأله‏ای کامیاب شده است که همین مطلب، سبب توجه افزون‏تر به او می‏شود. گاهی والدین به پیروی از روایت امام علی علیه‏السلام که فرمود: «ازجر المسیی بثواب المحسن؛ بدکار را با خوبی کردن به نیکوکار، تنبیه کن»(نهج‏البلاغه، کلمات قصار، 177)، در حضور فرزند بدکار خود، از فرزند خوب، تعریف و تمجید می‏کنند یا برایش هدایایی می‏خرند. این شیوه خوب است؛ اما زمانی باید از آن استفاده کرد که شیوه‏های دیگر (تشویق، تحریک عواطف، اظهار محبت و...) را به کار گرفته باشید. توجه داشته باشید که مقصود از رفتار عادلانه با فرزندان، رفتار در ظاهر است؛ و گرنه دوست داشتن قلبی، مصداق تبعیض نیست. امیدوارم با احسان بیشتر به مادرتان محبت بیشتر وی را جلب نمایید و در صورت تکرار رفتار ایشان، بتوانید صمیمانه با رعایت ادب و احترام این رفتار ناپسندش را به وی تذکر دهید و ایشان هم متوجه رفتار نادرست خود شود و رفتارش را اصلاح نماید.