باسلام. مسئله ی مادر شما بسیار جدی به نظر می رسد. حتی این احتمال وجود دارد که مسئله ی ایشان، اختلالی شدیدتر از وسواس باشد. توصیه ی اکید بنده این است که سعی کنید از طریق پدر، فامیل های مادر یا هرکسی که احساس می کنید بر مادرتان اندکی نفوذ دارد، او را به نزد یک روانپزشک مجرب ببرید. احساس شما در حال حاضر کاملاً طبیعی و قابل درک است چون مادرتان شدیداً نیاز به مداخله ی فوری روانپزشکی دارند، ممکن است به نظر خودشان هیچ مشکلی نداشته باشند اما این وظیفه ی انسانی خانواده و اعضای فامیل است که برای بهبود ایشان تلاش کنند و حتی به اجبار هم که شده ایشان را تحت مداخله ی روانپزشکی قرار دهند. در مورد خودتان هم باید بگویم احساس ناکامی و افسردگی شما در این شرایط دشوار، کاملاً طبیعی است. اما برای اینکه بتوانید از این یکسال حداکثر استفاده را نمایید و انشاءالله در آزمون ارشد پذیرفته شوید، بهتر است که کمی الگوی رفتاری زندگی روزمره ی خود را عوض کنید. مسلماً این احساس افسردگی، شما را در حالت انجماد قرار می دهد، به طوریکه نه دوست دارید بیرون بروید و نه باکسی ارتباط برقرار کنید. ولی همین عدم ارتباط و ماندن در این محیط ناکام کننده، خود بر افسردگی شما می افزاید و بدین ترتیب، یک دور معیوب شکل می گیرد. بنابراین بهتر است حتی اگر برایتان خوشایند نیست، ارتباطات خود را با دوستان و اعضای فامیل، بیشتر کنید و مخصوصاً سعی کنید ساعات مطالعاتی خود را با دوستانتان بگذارنید. این رفتارها در ابتدا بسیار دشوار است و مطمئناً احساس می کنید که انرژی روانی و جسمانی لازم را برای انجام دادن آن ها ندارید، اما هنگامی که به این رفتار، مبادرت بورزید، به تدریج خلقتان بالا خواهد آمد و می توانید با کیفیت بیشتری به مطالعه برای آزمون ارشد بپردازید و با سازگاری خلقی و روانی بهتری با وضع کنونی خانواده ی خود کنار بیایید.