باسلام. کمی مبهم به شرح مسئله ی خود پرداختید. اگرچه به کلیت مسئله ی شما پی بردم ولی درک واضح و دقیقی از آن پیدا نکردم. به هرحال به ذکر یک نکته ی کلی اما مهم، اکتفا می کنم انشاءالله که کمک کننده باشد. شما در حال حاضر، بهترین ابزار را برای حل هرمسئله ای در رابطه با همسرتان در اختیار دارید، و آن ابزار قدرتمند، همان ارتباط مطلوب شما با یکدیگر است. شاید چیزی که باعث شده باشد علی رغم این رابطه ی مطلوب، احساس نارضایتی از همسرتان همچنان ادامه پیدا کند، این بوده است که تاکنون مستقیماً در مورد دغدغه های خود با همسرتان صحبت نکرده اید. این حالت، خیلی رایج است که خانم ها انتظار دارند که همسرانشان از حالات غیرکلامی آن ها به احساس ناراحتی و نارضایتی آن ها پی ببرند. اما معمولاً‌ مهارت آقایان در پی بردن به احساسات همسرشان از طریق رفتارهای غیرکلامی،‌ چندان بالا نیست. یعنی اگر می خواهید که همسرتان متوجه شود که شما ناراحت هستید یا در زمینه ی خاصی احساس نارضایتی می کنید، باید این احساس را مستقیماً با او در میان بگذارید و دقیقاً به او بگویید که کدام رفتار او در شما احساس نامطلوبی ایجاد می کند و دقیقاً انتظار دارید که با شما چگونه رفتار کند. دقیقاً و صریحاً با او در مورد نیازهایتان صحبت کنید و از او هم بخواهید تا در مورد نیازهایش و انتظاراتش از شما صحبت کند. مطمئناً منطقی نیست که فقط نیازها و انتظارات یک نفر، محقق شود و نیازها وا نتظارات طرف مقابل، کاملاً نادیده گرفته شود. بنابراین هدف چنین مذاکره ای این است که مسیر سومی (به غیراز موضع کنونی هریک از طرفین) اتخاذ شود که نیازهای هردو طرف را تاحدودی (هرچند نه به طور کامل)‌محقق کند. ضمناً توجه داشته باشید که چنین مذاکره و گفتگویی باید در یک موقعیت مناسب انجام گیرد. یعنی زمانی که هردو نفر انرژی روانی خوبی دارید و کار یا مشغله ی خاصی هم ندارید.