باسلام . خواهر شما در آستانه ی ورود به نوجوانی قرار دارد، سنی که کاملا متفاوت از کودکی و بزرگسالی است و به دلیل تغییرات خاص روحی و جسمی که اطلاع دارید و از ذکر آنها خودداری می کنم به رفتارهایی که نشان دهنده ی کسب هویت و استقلال طلبی باشد بیش از پیش دست می زند، کارهایی می کند که به نظر شما کاملا نادرست است ، اما روی آنها پافشاری دارد . پس نگرانی ها و سردرگمی های شما به عنوان یک خواهرکاملا طبیعی است. در این دوره ی سنی نوجوان نه به نصیحت و نه به نظارت و البته مراقبت دائمی نیاز دارد. اما... در مورد نوجوان آزادی بیش از حد به همان اندازه خطرناک است که کنترل و مراقبت بیش از اندازه، پس اگر هر دو راه غلط است، چه راهی درست است ؟ مطمئنا راه بینابین. یعنی خواهر شما به همان اندازه که به آزادی ، اختیار و استفاده از امکانات روز نیاز دارد به همان میزان هم به کنترل ، راهنمایی و مراقبت احتیاج دارد. شما با وجود امکانات مطمئنا نمی توانید او را مجبور کنید که از آنها استفاده نکند، تنها نتیجه ای که از این عمل می گیرید این است که از این به بعد کارهایش را مخفیانه و به دور از چشم شما انجام می دهد. استفاده از وسایل به همراه نظارت غیر مستقیم بهترین شیوه ی کنترل نوجوان است. مگر می شود با وجودی که همه ی دوستانش از تلفن همراه برخوردارند او نداشته باشد، ولی می شود تلفنی خریداری کنید که دسترسی به اطلاعات آن میسر باشد، مگر می شود با توجه به نیازی که به کامپیوتر احساس می شود او را از این وسیله محروم کرد ، ولی می شود سیستم را در جایی دنج مثلا اتاق نوجوان که دربش همیشه بسته است قرار نداد و آن را به جایی منتقل کرد که جلوی دید باشد . و نمی توان نوجوان را از دیدن دوستانش محروم کرد ولی می توان با نطارت غیر مستقیم، مثلا یافتن ارتباط خانوادگی و دعوت دوستانش به خانه روی آنها نظارت داشت. و همه ی اینها زمانی میسر می شود که شما یک ارتباط کاملا دوستانه با خواهرتان داشته باشید، و در سایه ی دوستی و ارتباط قاطعانه حریم و حدود رفتار او را مشخص کنید. توصیه می کنم در این مرحله رابطه ی او را با والدینتان در میان نگذارید ولی حتما با او در این باره صحبت کنید، مدتی طول می کشد تا کاملاً به شما اعتماد کند ولی اگر این اعتماد شکل بگیرد به راحتی امنیت لازم را در رابطه با شما پیدا می کند و انشاءلا ترسی از انجام دادن کارهای مخفیانه او نخواهید داشت.