بدون تردید افرادى که در صدد ازدواج و تشکیل زندگى مشترک هستند، باید از یکدیگر شناخت و آگاهى ‏داشته باشند و زندگى خود را بر اساس شناختى که از یکدیگر دارند، بنا کنند. در غیر این صورت، زندگى ‏اى که بر اساس توهّم و خیالات واهى بنا گردد، فرو مى ‏ریزد. پس ما نیز همانند شما، ضرورت شناخت را قبول داریم و معتقدیم: بنیان زندگى مشترک بر اساس شناخت صحیح و مطابق با واقع تشکیل مى ‏شود. طبق آموزه ‏هاى اسلامى دختر و پسر، اگر تصمیم جدى بر ازدواج دارند، مى ‏توانند قبل از عقد نسبت به وضعیت ظاهرى یکدیگر، آگاهى پیدا کنند و حتى طى چند جلسه گفت و گو، از خصوصیات اخلاقى و انتظارات زندگى آینده، شناخت داشته باشند.
 
آنچه نیاز به بررسى دارد، چگونگى این آگاهى و میزان دقّت آن است. به گواهى آمار، درصد قابل توجهى از طلاق ‏ها و مشاجرات، ناشى از شناخت ‏ها و اطلاعات غلط و یا سطحى و گذرا است. این واقعیت تلخ نشانگر آن است - به رغم قبول ضرورت شناختِ از یکدیگر - در مسیر تحصیل این آگاهى، دچار خطا شده ‏اند ؛ از این رو همان ‏گونه که شناخت دو طرف از یکدیگر بایسته است، رعایت راه و رسم رسیدن به این شناخت و شرایط دسترسى به آن نیز ضرورت دارد و زیر پا گذاشتن آنها، به این چنین پیامدهاى تلخى، ختم خواهد شد.
 

ابتدا ویژگى ‏هاى همسر ایده ‏آل را مدنظر قرار دهید و به منظور کسب اطلاع از برخوردار بودن فرد مورد نظر از ویژگى ‏هاى مثبت و بیگانه بودن وى با ویژگى ‏ها و اوصاف منفى، اقدام به برنامه ‏ریزى جهت کسب آگاهى نموده و به تحقیق و پرسش و... دست مى ‏زنید. چون هر ویژگى ‏اى از طریقى خاص به دست مى ‏آید: عدم سوء سابقه با مراجعه به مرکزى خاص یا عدم ابتلا به بیمارى ‏هاى ژنتیکى و وراثتى، از رهگذر مراجعه به مرکز مشاوره ژنتیکى؛ سازگارى گروه خونى و RH خون از راه آزمایش خون، حسن اخلاق، اصالت خانوادگى و پایبندى به اعتقادات دینى و... از طریق شناخت خانواده و گفت و گو به دست مى ‏آید. پس تنها ارتباط دختر و پسر راه ‏گشا نیست. از جانب دیگر چون هدف تحصیل «شناخت و آگاهى» است، رعایت اصول زیر لازم و ضرورى است:
 
1. در این ارتباط، جز پیام ‏شناختى، پیام دیگرى مبادله نشود، از این رو خوش و بش کردن و گل گفتن و گل شنیدن به این ارتباط ضرر مى ‏رساند و آن را از هدف خود دور مى ‏سازد.
 
2. راه شناخت تنها ارتباط مستقیم با فرد مورد نظر نیست؛ بلکه تحقیق، پرس و جو و مراجعه به سابقه زندگى و... از راه ‏هاى دیگر شناخت است. حتى به بعضى از شرایط همسر ایده ‏آل، نمى ‏توان از طریق ارتباط مستقیم و گفت و گو پى برده و چه بسا بهره گرفتن از آگاهى فرد مورد اعتماد و آگاه و مصلحت ‏اندیش کارگشاتر است ؛ تا گفت و گوهاى طولانى و دو نفره آمیخته به عشق ‏ورزى و محبت.
 
3. در صورت ضرورت ارتباط مستقیم دیدارى، باید موضوع جلسه و سؤالاتى که در پى پاسخ آن هستید، از قبل مشخص باشد و حتى به صورت جزئى، معین و روشن بیان گردد و از سخنان بى ‏ثمر و کلى جداً پرهیز شود.
 
4. مدت زمان جلسه ارتباط دیدارى، نباید زیاد طولانى باشد.
 
5. چون هدف کسب آگاهى از یکدیگر است؛ لذا حضور فرد ثالث - که نقاط پنهان و مبهم گفت و گو را به طرفین گوشزد کند - ضرورى است (حتى اگر از نظر شناختى، به حضور فرد ثالث نیاز نباشد) ؛ فضاى خلوت دو نامحرم، جایگاه نفوذ شیطان است. پنهان از نظاره دیگران به ارتباط دیدارى اقدام نکنید که اگر فضا به شهوت و عشق آلوده گردد، چشم عقل کور مى ‏شود و دیگر نمى ‏توان به آگاهى درست و دقیق دست یافت.

منبع: روابط پسر و دختر، محمدرضا احمدى، قم: نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ‏ها، دفتر نشر معارف، 1386.