پاسخ اجمالی:
علامه شرف الدین می گوید: گذشتگان خطبه فدکیه را نقل کرده اند تا اینکه به دست ما رسیده است. این خطبه در کتاب الاحتجاج و بحارالانوار آمده است، و از بزرگان اهل سنت افرادى مانند: ابوبکر محمد بن عبدالعزیز جوهرى در کتاب السقیفه و فدک و حمیدی در شرح نهج البلاغه و مرزبانی و... آن را نقل کرده اند.

پاسخ تفصیلی:
علامه، سید شرف الدین(رحمه الله) می گوید: گذشتگان از فرزندان على و فاطمه(علیهما السلام) خطبه آن روز حضرت زهراء را براى آیندگان خود نقل کرده و آیندگان به نسل بعدى منتقل مى کردند تا اینکه دست به دست به ما رسیده است، بنابراین ما فرزندان حضرت فاطمه از پدران خود و پدران ما از پدرانشان روایت مى کنند و همچنین، و به همین صورت در تمام قرون و نسلها تا به زمان امامان از فرزندان على و فاطمه (علیهما السلام) برسد، و شما مى توانید آن را در کتاب «الاحتجاج» طبرسى و «بحارالانوار» ببینید.

از نویسندگان و بزرگان اهل سنت نیز افرادى مانند: ابوبکر محمد بن عبدالعزیز جوهرى در کتاب «السقیفه» و «فدک» با اسناد آن را نقل کرده اند که بعضى به حضرت زینب، دختر على و فاطمه (علیهم السلام) و بعضى به امام ابوجعفر محمد الباقر و بعضى به عبدالله بن الحسن بن الحسن مى رسد که همگى اسناد خود را مرفوعا به حضرت زهراء مى رسانند، چنانکه در صفحه 78 جلد چهارم شرح نهج البلاغه حمیدى آمده است. 

همچنین این خطبه را ابوعبیدالله محمد بن عمران مرزبانى با اسناد به عروه بن زبیر، از عایشه نقل کرده که او از حضرت زهراء مرفوعا نقل کرده، و در صفحه 93 از جلد چهارم شرح نهج البلاغه آمده است. 

و در صفحه 94 همین جلد از این کتاب آمده مرزبانى با اسناد به ابوالحسین زید بن على بن الحسین بن على بن ابیطالب(علیهم السلام) از پدر خود و به نقل از جدش که نهایتا آن را به حضرت زهرا رسانیده نقل کرده است. و بعد او از زید روایت مى کند که وى گفته بزرگان و مشایخ آل ابوطالب را دیدم که این خطبه را از پدرانشان نقل مى کردند و به فرزندان خود مى آموختند.(1)

همچنین وی می گوید: حضرت زهرا(علیها السلام) داراى حجتها و براهین رسا و کاملى است که خطبه آن حضرت ثابت کننده همین حقیقت مى باشد، و همانگونه که قرآن را به فرزندان خود مى آموختند، ایشان را به فراگیرى و حفظ این خطبه تشویق و ترغیب مى نمودند.(2)

پی نوشت:
(1). النص و الاجتهاد، ص 107-106.
(2). المراجعات، ص 103.

منبع: فاطمه زهرا (سلام اله علیها) شادمانی دل پیامبر(صلی الله علیه و آله)، احمد رحمانی همدانی، ترجمه: سیّد حسن افتخار زاده، دفتر تحقیقات و انتشارات بدر، قم، 1376هـ ش، چاپ سوّم، ص 511-512.
​​​​​​​