پاسخ از حجت الاسلام سیدعلیرضا تراشیون (کارشناس و مشاور تربیت کودک و نوجوان):

بله، خوب یکی از برکاتی که نظام جمهوری اسلامی ایران داشته است، این است که زمینه هایی فراهم شده است [تا افراد در حوزه های علمیه تحصیل کنند]؛ خصوصا الان ما می بینیم که با یک نظام بندی خاص فرزندان ما می توانند در یک زمان خاص که پایان سوّم راهنمایی و یا پس از دیپلم است و حتی بعد از اینکه دانشجویان فارغ التحصیل شدند، می توانند وارد حوزه ی آموزش دینی، در حوزه های علمیه شوند.

خود این امر، برکت است. آن چیزی که ما می بینیم، این است که گاهی وقت ها پدر و مادرهایی که فرزندانشان به حوزه ورود پیدا کرده اند، قریب به اتفاق آن ها رضایت مندی دارند و این بچّه ها نیز مایه ی افتخار خانواده خود در آینده شده اند. خدا را به خاطر اینکه این بستر برای جوانان و نوجوانان کشور ما ایجاد می شود، شاکریم. در عین حال که امروزه مراکز علمیه یکی از مراکز قوی علمی است و [از جمله ی آنها] یک مرکز و یک دانشگاه [به نام دانشگاه] امام صادق است که بچّه ها در آنجا آموزش های علمی می بینند، ولی در حوزه معارف دینی و اسلامی [چندان فعال نیستند].

البته بعضی ها فکر می کنند کسی که وارد حوزه می شود، قرار است که فقط روضه خوانی یاد بگیرد. البته این بزرگترین افتخار است برای یک روحانی که بالاخره ذکر مصائب اهل بیت را بگوید، ولی من می خواهم بگویم که فقط هم این نیست.

سایر پرسش های تربیتی:

چه کار انجام دهم تا دخترم به انجام وظایف شرعی اش رغبت نشان دهد؟

برای بازی با فرزند خود چقدر باید زمان بگذاریم؟

برای درمان مشکل زود باوری فرزندان چه باید کرد؟

آیا خراب کردن اسباب بازی توسّط بچّه ها نشانه ی بدی است؟