پرسش :

چرا برادران اهل سنت در برابر عزاداري و ماتم‏سرايي شيفتگان امام حسين(علیه السلام)، تندي كرده و در موضع‏گيري خود آن را مولود بي‏خردي و دوري از سنت قلمداد مي‏كنند؟

پاسخ :
مستند اهل سنت، پاره‏اي روايات است كه در آن، بر ممنوعيت گريه و عزاداري بر مرده تأكيد شده است؛ امّا اين روايت بر اساس ديدگاه برخي از صاحب نظران اهل سنت، از جهت سند و محتوا مخدوش است. نووي از انديشمندان اهل‏سنت مي‏گويد: «روايات فوق از نظر عايشه پذيرفته نشده، او به راويان آن نسبت فراموشي و اشتباه مي‏دهد؛ زيرا خليفه دوم و پسرش عبدالله، اين روايات را به صورت صحيح از پيامبر نگرفته‏اند» و ابن‏عباس مي‏گويد: «اين روايات سخن خليفه است، نه سخن پيامبر(ص)».شرح النووي، ج 5، ص 308.
از طرف ديگر در تاريخ نمونه‏هايي از برپايي عزاداري مردم، براي درگذشت شخصيت‏هاي اهل‏سنت ثبت شده است مثلاً؛ براي جويني (م 478 ق) عزاداري كردند. ذهبي از درگذشت جويني و مراسم سوگواري او چنين ياد مي‏كند:
«نخست او را در منزلش به خاك سپردند و آن گاه پيكرش را به «مقبرةالحسين» انتقال دادند. در ماتم او منبرش را شكستند، بازارها را تعطيل كردند و مرثيه‏هاي فراواني در مصيبتش خواندند. او چهارصد شاگرد و طلبه داشت، آنان در سوگ استاد خويش، قلم و قلمدان‏هاي خود را شكستند و يك سال عزاداري نمودند و عمامه‏هاي خود را به مدت يك سال از سر برداشتند، بدان حد كه كسي جرأت به سر گذاشتن عمامه را نمي‏داشت. آنان در اين مدت در سطح شهر به نوحه‏خواني و مرثيه سرايي پرداختند و در فرياد و جزع زياده‏روي كردند».سير اعلام النبلاء، ج 18، ص 468.
ذهبي نيز در مورد بازتاب مرگ ابن جوزي (م 597 ق) مي‏نويسد: «با درگذشت او، بازارها تعطيل گرديد و جمعيت زيادي در مراسم او حضور يافتند ... مردم تا پايان ماه رمضان در كنار قبر او شب را به صبح رساندند ... مراسم عزاداري را روز شنبه برپا كرديم ...»همان، ص 379..
عجب است كه مورخان به نام اهل‏سنت، به آساني و با مسامحه، صحنه‏هاي سوگواري و عزاداري مردم براي عالمان سني مذهب را گزارش و آن را بدون هيچ تحليل و يا نقدي نقل مي‏كنند و گاه به بزرگي از آن ياد مي‏نمايند، اما در برابر عزاداري بر اهل‏بيت(ع) و امام حسين(ع) موضع‏گيري غيرمنطقي مطرح مي‏كنند؟ به راستي راز اين دوگانگي چيست!
نگا: چرايي گريه و سوگواري؟، صص 19-34.
eporsesh.com