پرسش :

آيا كوتاهي والدين در تربيت جنسي فرزند، موجب حق الناس خواهد شد؟

پاسخ :
حق الناس دو قسم است: 1. امور مالي؛ مانند بدهي، مظالم، خمس، زكات و ... 2. امور غير مالي، مانند: غيبت، تهمت، هتك حرمت و ... .[1] هر كدام از اين امور از اهميت ويژه‎اي برخوردار است و بايد در رعايت آنها، بسيار دقت كرد. اگر اندكي از حقوق ديگران تضييع شود و آنها راضي نشوند؛ به هيچ وجه با توبه جبران نمي‎ شود. اما در زمینه تربيت فرزند باید گفت فرزند امانت الهي است. اين امانت مانند يك نهال است كه بايد از آن نگهداري ‎شود. در صورت بي‎تفاوتي در تعليم و تربيت فرزند، اين نهال يا مي‎خشكد و يا دچار تباهي و شقاوت مي‎شود. وظيفه والدين است كه رذايل اخلاقي را از او دور كنند و زمينه‎ساز رسوخ فضايل در او ‎شوند. لذا تربيت و تأديب فرزند از نظر روايات، وظيفه والدين است.[2]
اگر والدين در تربيت فرزندان كوتاهي كنند، ممكن است دچار عاق آنان شوند. پيامبر گرامی اسلام ـ صلي الله عليه و آله وسلم ـ فرمودند: «همچنان كه فرزند در اثر نافرماني، عاق والدين مي‎شود، والدين نيز ممكن است در اثر عدم انجام وظايف، عاق فرزند شوند.»[3]
در زمینه تربيت جنسي فرزند نیز باید گفت والدين نمي‎توانند نسبت به غريزه جنسي فرزند بي‎تفاوت باشند و در اين باره برنامه‎اي نداشته باشند؛ زيرا تربيت جنسي، يكي از دشوارترين و حساس‎ترين انواع تربيت‎ها مي‎باشد. اشتباه، غفلت و كوتاهي در اين زمينه، ممكن است فرزند را به فساد بكشاند.
كوتاهي در تعليم به فرزند حق الناس نيست بمعني آن كه حتماً از فرزند طلب رضايت كنيد؛ بلكه كوتاهي در انجام وظيفه شرعي است كه آن هم با توبه قابل جبران است.
بنابراين اولاً نسبت به اين كوتاهي توبه كنيد و ثانياً در مواقع مخصوص، بعد از نماز، در كنار خانه كعبه، در عرفات و ... براي عاقبت به خيري فرزند خود دعا كنيد.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. تربيت، ابراهيم اميني،‌بوستان كتاب، چاپ اول، سال 81
2. اين گونه فرزندان را تربيت كنيد، عباس عطاري، نشر آسيم، چاپ دوم، سال 84
ن 516
3. هدايت صحيح جنسي فرزندان، محسن تنه كار، نشر نجابت، چاپ اول، سال 85.

پی نوشتها:
[1] . رساله دانشجويي، حسيني، سيدمجتبي، نهاد نمايندگي مقام رهبري در دانشگاه‎ها، چاپ سوم، سال 85، ص 265.
[2] . تربيت فرزند از نظر اسلام ، مظاهري، حسين، نشر روحاني، چاپ سوم، سال 78، ص 287 و ص 336.
[3] . تربيت، اميني، ابراهيم، بوستان كتاب، چاپ اول، سال 81، ص 18.
منبع: اندیشه قم