پرسش :
ايثارگري و جانفشاني در راه حق و حقيقت چه نقشي در پيروزي آرمان هاي انقلاب دارد ؟
پاسخ :
شکي نيست که هر انقلاب و حرکت فرهنگي، اجتماعي براي پيروزي، ثبات و گسترش خود نياز به جانفشاني و ايثار گري عناصر مؤمن و سخت کوش دارد. انقلاب اسلامي هم همان طوري که از ابتداي ظهورش تاکنون به برکت ايثار افراد مؤمن و شهداي عالي مقام به راه خود ادامه داده است، قطعا براي گسترش بيشتر در سطح جهان هم نيازمند فداکاري ها واز جان گذشتگي ها است.
مقام معظم رهبري در اين زمينه مي فرمايد: «هيچ ملتي و کشوري بدون چنين مجاهدت ها به عزت و تعالي دست نخواهد يافت، کشور ما مديون فداکاري اين جان هاي عزيز و خانواده هاي صبور آنهاست...».[1] ايشان هم چنين با تأکيد بر حفظ روحيه ايثار گري براي نيل به اهداف و آرمان هاي بزرگ مي فرمايد: «... بايد روحيه حزب اللهي، ايثار، آمادگي براي حضور در ميدان هاي دشوار و فداکردن منافع شخصي در مقابل منافع بزرگ و آرماني جمعي، همواره در جامعه حفظ و ارج نهاده شود...».[2] قرآن کريم،ايثار و جانفشاني را براي تحقق جامعه جهاني سالم و الهي، لازم مي شمرد آنجا که مي فرمايد: «کساني که دستورات خدا و پيامبر را اطاعت کنند، خدا آنها را با کساني قرار مي دهد که مشمول نعمت خود ساخته، يعني پيامبران، رهبران صادق و راستين و جانبازان و شهيدان راه خدا و افراد صالح، و اينان رفيقان خوبي هستند».[3] در برخي تفاسير، ذيل اين آيه آمده است: همان گونه که ملاحظه مي کنيم اين آيه افراد مورد نعمت خدا را چهار گروه معرفي مي کند: پيامبران، صديقين، شهداء و صالحين. اين مراحل چهار گانه شايد اشاره به اين معني باشد که براي ساختن يک جامعه انساني سالم، مترقي و مومن، نخست بايد رهبران حق و انبياء وارد ميدان شوند؛ و به دنبال آنها مبلغان صديق و راستگو که گفتار و کردارشان با يکديگر هماهنگ است، تا اهداف پيامبران را از اين طريق در همه جا گسترش دهند. آنگاه در اين دوران سازندگي فکري، طبيعتا عناصر آلوده و آنها که مانع راه حق اند سر بردارند، جمعي بايد در مقابل آنها قيام کنند و عده اي شهيد شوند و با خون پاکشان درخت توحيدي آبياري گردد. در مرحله چهارم محصول اين کوشش ها و تلاش ها به وجود آمدن «صالحان» است، اجتماعي پاک، شايسته و آکنده از معنويت.[4] حسن ختام را کلامي از حضرت علي ـ عليه السلام ـ که در مورد اهميت و ضرورت ايثار،جهاد و تلاش در راه خدا، مي باشد قرار مي دهيم، در نهج البلاغه آمده است: «پس از ستايش پروردگار، همانا جهاد در راه خدا، دري از درهاي بهشت است، که خدا آن را به روي دوستان مخصوص خود گشوده است، جهاد، لباس تقوا و زره محکم و سپر مطمئن خداوند است، کسي که جهاد را ناخوشايند دانسته و ترک کند، خدا لباس ذلّت و خواري بر او مي پوشاند، و دچار بلا و مصيبت مي شود و کوچک و ذليل مي گردد، دل او در پرده گمراهي مانده و حق از او روي مي گرداند. به جهت ترک جهاد، به خواري محکوم و از عدالت محروم است».[5]
پی نوشتها:
[1]. راهبردهاي ولايت (4)، معاونت سياسي نمايندگي ولي فقيه در نيروي زميني سپاه، تهران، 1380ش، ص269.
[2]. همان، ص276.
[3]. نساء / 69.
[4]. آيت الله العظمي مکارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، ج1، چاپ 1354، تهران دارالکتب الاسلاميه، 1387ش، ص80.
[5]. نهج البلاغه، ترجمه، محمد دشتي، خطبه 27.
منبع: اندیشه قم
شکي نيست که هر انقلاب و حرکت فرهنگي، اجتماعي براي پيروزي، ثبات و گسترش خود نياز به جانفشاني و ايثار گري عناصر مؤمن و سخت کوش دارد. انقلاب اسلامي هم همان طوري که از ابتداي ظهورش تاکنون به برکت ايثار افراد مؤمن و شهداي عالي مقام به راه خود ادامه داده است، قطعا براي گسترش بيشتر در سطح جهان هم نيازمند فداکاري ها واز جان گذشتگي ها است.
مقام معظم رهبري در اين زمينه مي فرمايد: «هيچ ملتي و کشوري بدون چنين مجاهدت ها به عزت و تعالي دست نخواهد يافت، کشور ما مديون فداکاري اين جان هاي عزيز و خانواده هاي صبور آنهاست...».[1] ايشان هم چنين با تأکيد بر حفظ روحيه ايثار گري براي نيل به اهداف و آرمان هاي بزرگ مي فرمايد: «... بايد روحيه حزب اللهي، ايثار، آمادگي براي حضور در ميدان هاي دشوار و فداکردن منافع شخصي در مقابل منافع بزرگ و آرماني جمعي، همواره در جامعه حفظ و ارج نهاده شود...».[2] قرآن کريم،ايثار و جانفشاني را براي تحقق جامعه جهاني سالم و الهي، لازم مي شمرد آنجا که مي فرمايد: «کساني که دستورات خدا و پيامبر را اطاعت کنند، خدا آنها را با کساني قرار مي دهد که مشمول نعمت خود ساخته، يعني پيامبران، رهبران صادق و راستين و جانبازان و شهيدان راه خدا و افراد صالح، و اينان رفيقان خوبي هستند».[3] در برخي تفاسير، ذيل اين آيه آمده است: همان گونه که ملاحظه مي کنيم اين آيه افراد مورد نعمت خدا را چهار گروه معرفي مي کند: پيامبران، صديقين، شهداء و صالحين. اين مراحل چهار گانه شايد اشاره به اين معني باشد که براي ساختن يک جامعه انساني سالم، مترقي و مومن، نخست بايد رهبران حق و انبياء وارد ميدان شوند؛ و به دنبال آنها مبلغان صديق و راستگو که گفتار و کردارشان با يکديگر هماهنگ است، تا اهداف پيامبران را از اين طريق در همه جا گسترش دهند. آنگاه در اين دوران سازندگي فکري، طبيعتا عناصر آلوده و آنها که مانع راه حق اند سر بردارند، جمعي بايد در مقابل آنها قيام کنند و عده اي شهيد شوند و با خون پاکشان درخت توحيدي آبياري گردد. در مرحله چهارم محصول اين کوشش ها و تلاش ها به وجود آمدن «صالحان» است، اجتماعي پاک، شايسته و آکنده از معنويت.[4] حسن ختام را کلامي از حضرت علي ـ عليه السلام ـ که در مورد اهميت و ضرورت ايثار،جهاد و تلاش در راه خدا، مي باشد قرار مي دهيم، در نهج البلاغه آمده است: «پس از ستايش پروردگار، همانا جهاد در راه خدا، دري از درهاي بهشت است، که خدا آن را به روي دوستان مخصوص خود گشوده است، جهاد، لباس تقوا و زره محکم و سپر مطمئن خداوند است، کسي که جهاد را ناخوشايند دانسته و ترک کند، خدا لباس ذلّت و خواري بر او مي پوشاند، و دچار بلا و مصيبت مي شود و کوچک و ذليل مي گردد، دل او در پرده گمراهي مانده و حق از او روي مي گرداند. به جهت ترک جهاد، به خواري محکوم و از عدالت محروم است».[5]
پی نوشتها:
[1]. راهبردهاي ولايت (4)، معاونت سياسي نمايندگي ولي فقيه در نيروي زميني سپاه، تهران، 1380ش، ص269.
[2]. همان، ص276.
[3]. نساء / 69.
[4]. آيت الله العظمي مکارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، ج1، چاپ 1354، تهران دارالکتب الاسلاميه، 1387ش، ص80.
[5]. نهج البلاغه، ترجمه، محمد دشتي، خطبه 27.
منبع: اندیشه قم
.jpg "معرفی خوشنویسان معروف قرآن کریم")
