پرسش :
آیا طلب آمرزش و دعا برای افراد بی بند و بار و کسانی که خودکشی کرده اند جایز است؟
پاسخ :
پاسخ اجمالی:
تردیدی نیست که گناه خودکشی بسیار بزرگ است، امّا هیچ وقت نباید از رحمت الاهی مأیوس و نا امید شویم. از این رو به اندازه وسعتان هرچه که از خیرات محسوب می شود؛ مثل اطعام، صدقه، و ... برای آن مرحوم انجام دهید تا ان شاء الله روح وی آرام و در بهشت قرار گیرد.
گرچه همه انسان ها حتی انسان های مؤمن و متقی، بی نیاز از عفو و بخشش و مغفرت الاهی نیستند، اما اصولاً طلب آمرزش و مغفرت برای افراد آلوده و گناهکار است و اینان هستند که به عفو و بخشش و مغفرت الاهی بیشتر از همه نیاز دارند. بنابر این فرزندان و نزدیکان چنین افرادی باید همواره برای این نیازمندان واقعی دعا و طلب آمرزش کنند.
پاسخ تفصیلی:
از دیدگاه اسلام مالک همه چیز از جمله انسان، خداوند است. او است که حق تصرف در جهان و انسان را دارد. آن جا که او رخصت دهد، مجاز و جایى که او اذن ندهد، غیرمجاز است. از جمله موارد، کشتن انسان است. در این موضوع هیچ تفاوتى بین انتحار و دیگر کشى نیست، چرا که این کار سلب حق حیات از خود و یا دیگرى است. خداى سبحان انسان را از این امر برحذر داشته، مىفرماید: «و آن کس که انسانى را بدون این که قاتل باشد و یا در زمین فساد کند بکشد گویا همه مردم را کشته است». [1]
مرگ و حیات یک نفر، اگر چه مساوى با مرگ و حیات اجتماع نیست، اما شباهتى به آن دارد، ازاینرو در جایى که اذن خداوند نیست، انجام دادن آن حرام و گناه کبیره است. این نفس فرقی ندارد که دیگری باشد یا انسان دست به خود کشی زند.
امام باقر (ع) نیز فرمودهاند: «مؤمن به هر بلایى مبتلا مىشود و با هر نوع مرگی مىمیرد، ولى خودکشى نمىکند». [2]
امام صادق (ع) در باره عاقبت خود کشی می فرمایند: «هر کس خود کشی کند، برای همیشه در آتش جهنم می ماند.» [3] ، [4]
بی گمان گناه خودکشی بسیار بزرگ است، امّا هیچ وقت نباید از رحمت الاهی مأیوس و ناامید شویم؛ زیرا یأس از اوصاف کافران است [5] و خداوند تنها شرک را بدون توبه نمی بخشد، از این رو به اندازه وسعتان هر چه که از خیرات محسوب می شود؛ مثل اطعام، صدقه، و ... برای آن مرحوم انجام دهید تا ان شاء الله روح وی آرام و در بهشت قرار گیرد.
در پاسخ به سؤال دوم شما نیز باید بگوئیم که گرچه همه انسان ها حتی انسان های مؤمن و متقی، بی نیاز از عفو و بخشش و مغفرت الاهی نیستند، اما اصولاً طلب آمرزش و مغفرت برای افراد آلوده و گناهکار است و اینان هستند که به عفو و بخشش و مغفرت الاهی بیشتر از همه نیاز دارند. بنابراین فرزندان و نزدیکان چنین افرادی باید همواره برای این نیاز مندان واقعی دعا و طلب آمرزش کنند.
پی نوشتها:
[1] مائده، 32.
[2] کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 2، ص 254.
[3] همان، ج 7، ص 45.
[4]برگرفته از نمایه: islamquest.net/fa/archive/question/4882.
[5] یوسف، 87، " انه لا ییأس من روح الله الاّ القوم الکافرون"؛ جز گروه کافران از گشایش خدا نومید نمىشوند.
منبع: www.islamquest.net
پاسخ اجمالی:
تردیدی نیست که گناه خودکشی بسیار بزرگ است، امّا هیچ وقت نباید از رحمت الاهی مأیوس و نا امید شویم. از این رو به اندازه وسعتان هرچه که از خیرات محسوب می شود؛ مثل اطعام، صدقه، و ... برای آن مرحوم انجام دهید تا ان شاء الله روح وی آرام و در بهشت قرار گیرد.
گرچه همه انسان ها حتی انسان های مؤمن و متقی، بی نیاز از عفو و بخشش و مغفرت الاهی نیستند، اما اصولاً طلب آمرزش و مغفرت برای افراد آلوده و گناهکار است و اینان هستند که به عفو و بخشش و مغفرت الاهی بیشتر از همه نیاز دارند. بنابر این فرزندان و نزدیکان چنین افرادی باید همواره برای این نیازمندان واقعی دعا و طلب آمرزش کنند.
پاسخ تفصیلی:
از دیدگاه اسلام مالک همه چیز از جمله انسان، خداوند است. او است که حق تصرف در جهان و انسان را دارد. آن جا که او رخصت دهد، مجاز و جایى که او اذن ندهد، غیرمجاز است. از جمله موارد، کشتن انسان است. در این موضوع هیچ تفاوتى بین انتحار و دیگر کشى نیست، چرا که این کار سلب حق حیات از خود و یا دیگرى است. خداى سبحان انسان را از این امر برحذر داشته، مىفرماید: «و آن کس که انسانى را بدون این که قاتل باشد و یا در زمین فساد کند بکشد گویا همه مردم را کشته است». [1]
مرگ و حیات یک نفر، اگر چه مساوى با مرگ و حیات اجتماع نیست، اما شباهتى به آن دارد، ازاینرو در جایى که اذن خداوند نیست، انجام دادن آن حرام و گناه کبیره است. این نفس فرقی ندارد که دیگری باشد یا انسان دست به خود کشی زند.
امام باقر (ع) نیز فرمودهاند: «مؤمن به هر بلایى مبتلا مىشود و با هر نوع مرگی مىمیرد، ولى خودکشى نمىکند». [2]
امام صادق (ع) در باره عاقبت خود کشی می فرمایند: «هر کس خود کشی کند، برای همیشه در آتش جهنم می ماند.» [3] ، [4]
بی گمان گناه خودکشی بسیار بزرگ است، امّا هیچ وقت نباید از رحمت الاهی مأیوس و ناامید شویم؛ زیرا یأس از اوصاف کافران است [5] و خداوند تنها شرک را بدون توبه نمی بخشد، از این رو به اندازه وسعتان هر چه که از خیرات محسوب می شود؛ مثل اطعام، صدقه، و ... برای آن مرحوم انجام دهید تا ان شاء الله روح وی آرام و در بهشت قرار گیرد.
در پاسخ به سؤال دوم شما نیز باید بگوئیم که گرچه همه انسان ها حتی انسان های مؤمن و متقی، بی نیاز از عفو و بخشش و مغفرت الاهی نیستند، اما اصولاً طلب آمرزش و مغفرت برای افراد آلوده و گناهکار است و اینان هستند که به عفو و بخشش و مغفرت الاهی بیشتر از همه نیاز دارند. بنابراین فرزندان و نزدیکان چنین افرادی باید همواره برای این نیاز مندان واقعی دعا و طلب آمرزش کنند.
پی نوشتها:
[1] مائده، 32.
[2] کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 2، ص 254.
[3] همان، ج 7، ص 45.
[4]برگرفته از نمایه: islamquest.net/fa/archive/question/4882.
[5] یوسف، 87، " انه لا ییأس من روح الله الاّ القوم الکافرون"؛ جز گروه کافران از گشایش خدا نومید نمىشوند.
منبع: www.islamquest.net
