پرسش :
چرا افراد در عين رفاه، امنيت و آرامش خاطر ندارند؟
پاسخ :
تأمين زندگي مي تواند زمينة آرامش را فراهم كند، چنان كه از رسول خدا(ص) نقل است: "همانا نفس آدمي هنگامي كه مايحتاج زندگي اش تأمين شد آرام مي گيرد".[1] ولي رفاه و تأمين زندگي علت تامه براي آرامش نيست، بلكه در مواردي اگر با علل ديگر مانند ياد خدا و دوري از حرص و دنيا طلبي نباشد، منشأ اضطراب و نگراني خواهد شد.
امام علي(ع) مي فرمايد:"هر كس به آن چه به او رسيده اكتفا نمايد، به آسودگي و شادكامي خود نظم بخشيده و در وسعت و آسايش فرود مي آيد. رغبت به دنيا كليد سخت ترين رنج و مركب گرفتاري است".[2]
قرآن مجيد، آرامش حقيقي را در گرو ياد خدا مي داند: " ألا بذكر الله تطمئن القلوب؛ دل آرام گيرد به ياد خدا".[3]
بديهي است منظور از ذكر خدا، صرف ذكر زباني نيست بلكه منظور ذكر دل است؛ يعني همواره بايد به ياد خدا بودن و در همة امور به او فكر كردن. البته اگر كسي در عين رفاه ياد خدا را فراموش نكند و به غفلت مبتلا نشود و به وظيفة انساني و اسلامي خود عمل كند و از دنيا طلبي و حرص و تعلقات مادي خود را برهاند، مي تواند از كيمياي آرامش برخوردار باشد.
قرآن مجيد مي فرمايد: "كساني كه ايمان آوردند و ايمان خود را به ظلم نيالودند، در آرامش و امنيت اند".[4]
معروف است كه وقتي توانگري با درويشي به سفر رفتند، توانگر چند دينار همراه داشت و درويش جز پوشاكي كه بر تن داشت و سفرة ناني كه به كمر بسته بود، چيزي نداشت. شب بر سر چاهي رسيدند و لقمة ناني خورده، خوابيدند. توانگر تا به صبح از ترس آن كه مبادا دزد بيايد و دينارها را ببرد، خواب نرفت، ولي درويش با خيالي آسوده خوابيد.
امام علي(ع) مي فرمايد: " المال داعية التعب و مطية النصب؛ مال رنج آور و مركبي براي ناراحتي ها است".[5]
رسول خدا(ص) مي فرمايد: "رغبت به دنيا اندوه و غم را افزون سازد و زهد و بي اعتنايي به آن، جان و تن را آسوده گرداند".[6]
سعدي مي گويد:
اگر دنيا نباشد دردمنديم اگر باشد به مهرش پاي بنديم
بلايي زين جهان آشوب تر نيست كه رنج خاطر است أرهت ور نيست
پی نوشتها:
[1] الكافي، ج 5، ص 89.
[2] نهج البلاغه، فيض الاسلام، قصار 363.
[3] رعد (13) آية 28.
[4] انعام (6) آية 82.
[5] غررالحكم، ج 1، ص 378.
[6] بحارالانوار، ج 70، ص 120.
منبع:سايت انوار طاها
تأمين زندگي مي تواند زمينة آرامش را فراهم كند، چنان كه از رسول خدا(ص) نقل است: "همانا نفس آدمي هنگامي كه مايحتاج زندگي اش تأمين شد آرام مي گيرد".[1] ولي رفاه و تأمين زندگي علت تامه براي آرامش نيست، بلكه در مواردي اگر با علل ديگر مانند ياد خدا و دوري از حرص و دنيا طلبي نباشد، منشأ اضطراب و نگراني خواهد شد.
امام علي(ع) مي فرمايد:"هر كس به آن چه به او رسيده اكتفا نمايد، به آسودگي و شادكامي خود نظم بخشيده و در وسعت و آسايش فرود مي آيد. رغبت به دنيا كليد سخت ترين رنج و مركب گرفتاري است".[2]
قرآن مجيد، آرامش حقيقي را در گرو ياد خدا مي داند: " ألا بذكر الله تطمئن القلوب؛ دل آرام گيرد به ياد خدا".[3]
بديهي است منظور از ذكر خدا، صرف ذكر زباني نيست بلكه منظور ذكر دل است؛ يعني همواره بايد به ياد خدا بودن و در همة امور به او فكر كردن. البته اگر كسي در عين رفاه ياد خدا را فراموش نكند و به غفلت مبتلا نشود و به وظيفة انساني و اسلامي خود عمل كند و از دنيا طلبي و حرص و تعلقات مادي خود را برهاند، مي تواند از كيمياي آرامش برخوردار باشد.
قرآن مجيد مي فرمايد: "كساني كه ايمان آوردند و ايمان خود را به ظلم نيالودند، در آرامش و امنيت اند".[4]
معروف است كه وقتي توانگري با درويشي به سفر رفتند، توانگر چند دينار همراه داشت و درويش جز پوشاكي كه بر تن داشت و سفرة ناني كه به كمر بسته بود، چيزي نداشت. شب بر سر چاهي رسيدند و لقمة ناني خورده، خوابيدند. توانگر تا به صبح از ترس آن كه مبادا دزد بيايد و دينارها را ببرد، خواب نرفت، ولي درويش با خيالي آسوده خوابيد.
امام علي(ع) مي فرمايد: " المال داعية التعب و مطية النصب؛ مال رنج آور و مركبي براي ناراحتي ها است".[5]
رسول خدا(ص) مي فرمايد: "رغبت به دنيا اندوه و غم را افزون سازد و زهد و بي اعتنايي به آن، جان و تن را آسوده گرداند".[6]
سعدي مي گويد:
اگر دنيا نباشد دردمنديم اگر باشد به مهرش پاي بنديم
بلايي زين جهان آشوب تر نيست كه رنج خاطر است أرهت ور نيست
پی نوشتها:
[1] الكافي، ج 5، ص 89.
[2] نهج البلاغه، فيض الاسلام، قصار 363.
[3] رعد (13) آية 28.
[4] انعام (6) آية 82.
[5] غررالحكم، ج 1، ص 378.
[6] بحارالانوار، ج 70، ص 120.
منبع:سايت انوار طاها
