پرسش :
نکات کليدي براي اينکه بتوانيم پدر و مادر خوبي باشيم چيست؟
پاسخ :
1- بايد همواره و به خصوص در زمان رفتار تنبيهي، به او بفهمانيد و در عمل نشان دهيد که مانند هميشه دوستش داريد. ولي آن «رفتار» به‌خصوص او را دوست نداشته‌ايد؛ پس اگر به دليل رفتار ناپسندش مي‌خواهيد او را از تماشاي تلويزيون محروم کنيد، به‌طور حتم مودبانه و به آرامي بگوييد:
«خيلي متاسفم که نمي‌توانم بگذارم تلويزيون ببيني»
2 - در فرصت‌هاي مناسب و با عطوفت به او بگوييد که کدام‌يک از کارها و رفتار او را نمي‌پسنديد و کدا‌م‌ها را درست و پسنديده مي‌دانيد؛ آن‌گاه از خودش بخواهيد که بگويد درباره‌ي «تغيير رفتار ناپسندش» چه پيشنهادي دارد و چه‌طور مي‌تواند اين کار را عملي کند.
3- شما الگوي کاملي براي بچه‌ها هستيد؛ بنابراين هر لحظه و هر زمان مواظب کارها، رفتار، گفتار و عقايد خود باشيد.
فرزندان در آينده هر چه بشوند، نتيجه‌اي مستقيم از رفتار و کردار گذشته و حال خود شما خواهند بود و در اين باره مسووليت، به‌طور کامل با شماست و نه هيچ‌کس ديگر، حتي خودش.
4 - انتظار‌ها و رفتار خود را متناسب با سن بچه‌ها تنظيم و تثبيت کنيد. به عنوان نمونه، از نوجوان خود بايد انتظاري متفاوت از ديگر بچه‌هاي بزرگ‌تر يا کوچکتر خود داشته باشيد و احترامي متناسب با سن و شان او نشان دهيد؛ اگر چه اين احترام بايد نسبت به بچه‌هاي کوچکتر هم وجود داشته باشد.
5 - وقتي متوجه شديد که فرزندتان براي جلب توجه شما و دريافت «توجه منفي» کار نامناسب يا حرکت نادرستي مي‌کند، در آن لحظه به هيچوجه به او توجه نکنيد و بي‌اعتنا بمانيد؛ اما مراقب باشيد که به محض نشان دادن رفتاري مثبت، صددرصد به او محبت و توجه کنيد.
6- بسياري از پدران و مادران تصور مي‌کنند که به دليل رفتار نامناسب بچه‌هاست که کنترل خود را از دست داده و به اصطلاح از کوره در رفته‌اند؛ اين تلقي اشتباهي است؛ چرا که در واقع به اين دليل عصباني شده‌‌ايد که کنترلي بر رفتار خود نداريد و سررشته‌ي عملکردتان در دست خودتان نيست.
در لحظه‌هاي عصبانيت، دوستانه و بدون ابراز هر گونه خشم و عصبانيت در رفتار يا چهره، بي‌درنگ محل را ترک کنيد، نوشيدني خنکي بياشاميد، نفس عميقي بکشيد و با خودتان در اين باره صحبت کنيد که چگونه مي‌توانيد ناراحتي، خشم و عصبانيت خويش را نشان ندهيد.
اين يک اصل کلي و دائمي است که: «اگر کنترل خود را در دست خود نداشته باشيد، فرزندتان به سرعت کنترل رفتار شما را به دست خواهد گرفت و از اين بازي (عصباني کردن شما)، لذت خواهد برد.» بنابراين، مرتب سعي خواهد کرد شما را در اين چاله بيندازد تا سرانجام در برابر او تسليم شويد.
7 - تغيير رويه‌ي فرزند شما، هم‌زمان با تغيير رفتارهاي شما، اما به شيوه‌هايي که در بالا گفته شد، به تدريج صورت گرفته و به طور قطع، تغيير خواهد کرد؛ اما اين روند، يک شبه نيست و احتياج به صبر، حوصله، گذر زمان و داشتن نقشه و برنامه از سوي شما دارد. جلسه‌هاي خانوادگي داشته باشيد و با همديگر مدام گفتگو کنيد. در کلاس‌هاي «موثرسازي پدر و مادر» که از سوي مشاوران روان کاو تشکيل مي‌شود، حضور يابيد و روش‌هاي جديد تربيتي را بياموزيد.
منبع:سايت انوار طاها
1- بايد همواره و به خصوص در زمان رفتار تنبيهي، به او بفهمانيد و در عمل نشان دهيد که مانند هميشه دوستش داريد. ولي آن «رفتار» به‌خصوص او را دوست نداشته‌ايد؛ پس اگر به دليل رفتار ناپسندش مي‌خواهيد او را از تماشاي تلويزيون محروم کنيد، به‌طور حتم مودبانه و به آرامي بگوييد:
«خيلي متاسفم که نمي‌توانم بگذارم تلويزيون ببيني»
2 - در فرصت‌هاي مناسب و با عطوفت به او بگوييد که کدام‌يک از کارها و رفتار او را نمي‌پسنديد و کدا‌م‌ها را درست و پسنديده مي‌دانيد؛ آن‌گاه از خودش بخواهيد که بگويد درباره‌ي «تغيير رفتار ناپسندش» چه پيشنهادي دارد و چه‌طور مي‌تواند اين کار را عملي کند.
3- شما الگوي کاملي براي بچه‌ها هستيد؛ بنابراين هر لحظه و هر زمان مواظب کارها، رفتار، گفتار و عقايد خود باشيد.
فرزندان در آينده هر چه بشوند، نتيجه‌اي مستقيم از رفتار و کردار گذشته و حال خود شما خواهند بود و در اين باره مسووليت، به‌طور کامل با شماست و نه هيچ‌کس ديگر، حتي خودش.
4 - انتظار‌ها و رفتار خود را متناسب با سن بچه‌ها تنظيم و تثبيت کنيد. به عنوان نمونه، از نوجوان خود بايد انتظاري متفاوت از ديگر بچه‌هاي بزرگ‌تر يا کوچکتر خود داشته باشيد و احترامي متناسب با سن و شان او نشان دهيد؛ اگر چه اين احترام بايد نسبت به بچه‌هاي کوچکتر هم وجود داشته باشد.
5 - وقتي متوجه شديد که فرزندتان براي جلب توجه شما و دريافت «توجه منفي» کار نامناسب يا حرکت نادرستي مي‌کند، در آن لحظه به هيچوجه به او توجه نکنيد و بي‌اعتنا بمانيد؛ اما مراقب باشيد که به محض نشان دادن رفتاري مثبت، صددرصد به او محبت و توجه کنيد.
6- بسياري از پدران و مادران تصور مي‌کنند که به دليل رفتار نامناسب بچه‌هاست که کنترل خود را از دست داده و به اصطلاح از کوره در رفته‌اند؛ اين تلقي اشتباهي است؛ چرا که در واقع به اين دليل عصباني شده‌‌ايد که کنترلي بر رفتار خود نداريد و سررشته‌ي عملکردتان در دست خودتان نيست.
در لحظه‌هاي عصبانيت، دوستانه و بدون ابراز هر گونه خشم و عصبانيت در رفتار يا چهره، بي‌درنگ محل را ترک کنيد، نوشيدني خنکي بياشاميد، نفس عميقي بکشيد و با خودتان در اين باره صحبت کنيد که چگونه مي‌توانيد ناراحتي، خشم و عصبانيت خويش را نشان ندهيد.
اين يک اصل کلي و دائمي است که: «اگر کنترل خود را در دست خود نداشته باشيد، فرزندتان به سرعت کنترل رفتار شما را به دست خواهد گرفت و از اين بازي (عصباني کردن شما)، لذت خواهد برد.» بنابراين، مرتب سعي خواهد کرد شما را در اين چاله بيندازد تا سرانجام در برابر او تسليم شويد.
7 - تغيير رويه‌ي فرزند شما، هم‌زمان با تغيير رفتارهاي شما، اما به شيوه‌هايي که در بالا گفته شد، به تدريج صورت گرفته و به طور قطع، تغيير خواهد کرد؛ اما اين روند، يک شبه نيست و احتياج به صبر، حوصله، گذر زمان و داشتن نقشه و برنامه از سوي شما دارد. جلسه‌هاي خانوادگي داشته باشيد و با همديگر مدام گفتگو کنيد. در کلاس‌هاي «موثرسازي پدر و مادر» که از سوي مشاوران روان کاو تشکيل مي‌شود، حضور يابيد و روش‌هاي جديد تربيتي را بياموزيد.
منبع:سايت انوار طاها
