پرسش :
مزرعه بانقيا چگونه از تصرف حضرت زهرا سلام الله عليها خارج شد؟
پاسخ :
در منابع تاريخي و جغرافيايي نام «بانقيا» براي چند منطقه به كار رفته است[1] كه از جمله آن‌ها مي‌توان به مزرعه‌اي در اطراف شهر مدينه[2] اشاره نمود اين مزرعه از جمله اموال حضرت زهرا سلام الله عليها به شمار مي‌رفت و سرپرستي آن از سوي صديقه طاهره سلام الله عليها به اميرمومنان علي بن ابي طالب عليه‌السلام واگذار شده بود. با رحلت پيامبر خدا اين مزرعه نيز از تصرف صديقه طاهره سلام الله عليها خارج شد. ماجرا از اين قرار بود:
با رحلت پيامبر خدا و به منظور محدود كردن دارايي هاي اهل بيت آن حضرت، شخصي به نام اشجع بن مزاحم ثقفي به همراه سي تن از بهترين جنگجويان قبيله ثقيف براي تصرف صدقات اطراف شهر مدينه كه سرپرستي آنان با اميرمومنان بود فرستاده شد. انتخاب اين شخص را مي‌توان هدفمند دانست چرا كه برادر وي در جنگ هوازن به دست اميرمومنان كشته شده بود[3] لذا وي انگيزه كافي براي دشمني و تصرف اموال اميرمومنان داشت. منابع شيعي او را فردي زنديق و منافق دانسته‌اند. او پس از تصرف اين اراضي اقدام به آزار ساكنان آن نمود. آنان نيز خبر تصرف اين سرزمين را به امير مومنان داده و از آن حضرت طلب ياري نمودند. هر چند در برخي منابع آمده است كه حضرت اشجع را به سزاي اعمالش رساند اما بخاطر اقدامات دستگاه حاكمه ديگر اثري از سرپرستي حضرت بر اين مناطق به ميان نيامده است. [4]
پي نوشت:
[1] . ياقوت حموي، معجم البلدان، بيروت، دار صادر، چ2، 1995م، ج1، ص331.
[2] . ديلمي، ارشاد القلوب، ج2، ص384.
[3] . مجلسي، بحار الانوار، ج29، ص46؛ نمازي شاهرودي، مستدركات علم رجال الحديث، ج1، ص685؛ ارشاد القلوب، ترجمه رضايي،تهران، اسلاميه، 1377ش، ج2، ص336.
[4] . ر.ك: مجلسي، بحار الانوار، ج29، ص46.
منبع:سایت انوار طاها
در منابع تاريخي و جغرافيايي نام «بانقيا» براي چند منطقه به كار رفته است[1] كه از جمله آن‌ها مي‌توان به مزرعه‌اي در اطراف شهر مدينه[2] اشاره نمود اين مزرعه از جمله اموال حضرت زهرا سلام الله عليها به شمار مي‌رفت و سرپرستي آن از سوي صديقه طاهره سلام الله عليها به اميرمومنان علي بن ابي طالب عليه‌السلام واگذار شده بود. با رحلت پيامبر خدا اين مزرعه نيز از تصرف صديقه طاهره سلام الله عليها خارج شد. ماجرا از اين قرار بود:
با رحلت پيامبر خدا و به منظور محدود كردن دارايي هاي اهل بيت آن حضرت، شخصي به نام اشجع بن مزاحم ثقفي به همراه سي تن از بهترين جنگجويان قبيله ثقيف براي تصرف صدقات اطراف شهر مدينه كه سرپرستي آنان با اميرمومنان بود فرستاده شد. انتخاب اين شخص را مي‌توان هدفمند دانست چرا كه برادر وي در جنگ هوازن به دست اميرمومنان كشته شده بود[3] لذا وي انگيزه كافي براي دشمني و تصرف اموال اميرمومنان داشت. منابع شيعي او را فردي زنديق و منافق دانسته‌اند. او پس از تصرف اين اراضي اقدام به آزار ساكنان آن نمود. آنان نيز خبر تصرف اين سرزمين را به امير مومنان داده و از آن حضرت طلب ياري نمودند. هر چند در برخي منابع آمده است كه حضرت اشجع را به سزاي اعمالش رساند اما بخاطر اقدامات دستگاه حاكمه ديگر اثري از سرپرستي حضرت بر اين مناطق به ميان نيامده است. [4]
پي نوشت:
[1] . ياقوت حموي، معجم البلدان، بيروت، دار صادر، چ2، 1995م، ج1، ص331.
[2] . ديلمي، ارشاد القلوب، ج2، ص384.
[3] . مجلسي، بحار الانوار، ج29، ص46؛ نمازي شاهرودي، مستدركات علم رجال الحديث، ج1، ص685؛ ارشاد القلوب، ترجمه رضايي،تهران، اسلاميه، 1377ش، ج2، ص336.
[4] . ر.ك: مجلسي، بحار الانوار، ج29، ص46.
منبع:سایت انوار طاها
