پرسش :

ماجراي بسته شدن درهايي كه روبه مسجدالنبي باز مي شد چيست؟

پاسخ :
پس از بناي مسجد النبي، ياران پيامبر (ص) در اطراف مسجد براي خود خانه ‏هايي ساخته بودند كه يكي از درهاي آنها رو به مسجد باز مي‏ شد. پيامبر گرامي به فرمان خدا دستور داد كه تمام درهايي را كه به مسجد باز مي ‏شد ببندند، جز در خانه‏ ي علي بن ابي طالب را. اين مطلب بر بسياري از ياران رسول خدا گران آمد، از اين رو پيامبر (ص) بر منبر رفت و چنين فرمود:
خداوند بزرگ به من دستور داده است كه تمام درهايي را كه به مسجد باز مي‏ شود ببندم،جز درخانه‏ ي علي را؛و من هرگز از پيش خود به بسته شدن دري و يا بازماندن آن دستور نمي دهم؛ من در اين مسايل پيرو فرمان خدا هستم .
آن روز تمام ياران رسول خدا اين موضوع را فضيلت بزرگي براي حضرت علي (ع) تلقي كردند تا آنجا كه خليفه‏ ي دوم بعدها مي ‏گفت: اي كاش سه فضيلتي كه نصيب علي شد نصيب من شده بود، و آن سه فضيلت عبارتند از:
1- پيامبر دختر خود را در عقد علي درآورد.
2- تمام درهايي را كه به مسجد باز مي ‏شد بست، جز در خانه‏ ي علي را.
3- در جنگ خبير پيامبر پرچم را به دست علي داد.
تفاوتي كه ميان حضرت علي (ع) و ديگران وجود داشت اين بود كه ارتباط او با مسجد هيچ وقت قطع نشده بود، او خانه زاد خدا بود و در كعبه ديده به جهان گشوده بود، بنابراين مسجد از روز نخست خانه‏ ي او بود و اين موقعيت، ديگر هرگز براي هيچ كس دست نداد. گذشته از اين، حضرت علي (ع) به طور قطع و در هر حال رعايت شئون مسجد رامي كرد ولي ديگران كمتر مي ‏توانستند شئون مسجد را آن طور كه بايد رعايت كنند.

منبع: فروغ ولايت آيت الله سبحاني ص71