یک سؤال مهمّ و اساسى مطرح است که به طور کلّى و در تمامى روش‌هاى تشخیصى و درمانى اگر پزشک قبل از انجام هر عملى به خود بیمار و یا ولىّ او ـ اگر بیمار بالغ یا عاقل نباشد ـ متذکّر شود که این روش‌ها از یک طرف ممکن است بى فایده باشند و وقت و مال او را به هدر دهند و از طرف دیگر ممکن است عوارض متفاوتى براى او داشته باشند و بدین ترتیب با ذکر این مطلب پزشک، قبل از هرگونه معاینه و دستور روش‌هاى تشخیصى و درمانى و تجویز دارو در قبال خسارات و عوارض احتمالى از خود کاملا سلب مسؤولیّت کند و بیمار چه از روى ناچارى و چه از روى تمایل و یا به ظاهر از روى تمایل، این شرط را قبول نماید، آن گاه در صورت اشتباه سهوى پزشک هزینه هاى بیهوده، بى فایده بودن و یا عوارض ناشى از روشهاى تشخیصى و درمانى، آیا پزشک مسؤول است؟ در صورتى که وى حدّاکثر تلاش خود را نیز بکند.