پرسش :
تفاوت نماز قضا و روزه قضا را بیان فرمایید؟
پاسخ :
قضاى نماز با قضاى روزه تفاوت‌هایى دارد که به برخى از آنها، بطور اختصار اشاره مى شود : الف : نمازهایى که زن در حال عادت ماهانه نخوانده قضا ندارد; امّا قضاى روزه ایّام عادت، در ماه مبارک رمضان لازم است. ب : کسى که روزه قضا دارد، جایز نیست روزه مستحبّى بگیرد; ولى اگر نماز قضا داشته باشد، مى تواند نماز مستحبّى بخواند. ج : قضاى نماز را نباید طورى تاخیر انداخت که بى اعتنایى به آن بشود، ولى اگر تاخیر بیندازد کفّاره ندارد، امّا قضاى روزه ماه مبارک رمضان را باید پیش از رسیدن ماه مبارک رمضان سال بعد انجام دهد و چنانچه به تاخیر اندازد باید هم قضا کند و هم کفّاره مُدّ طعام بدهد. د: در نماز قضا باید از اوّل نماز نیّت داشته باشد، لکن این امر در روزه قضا لازم نیست، بنابراین در روزى که هیچ قصد روزه نداشته و مفطرى بجا نیاورده، مى تواند قبل از ظهر قصد روزه قضا بنماید. هـ : کسى که به خاطر مریض بودن نتواند در ماه رمضان روزه بگیرد و بعد از آن هم به خاطر مریضى تا ماه رمضان بعد نتواند روزه را قضا کند، روزه از او ساقط است و باید کفّاره مدّ طعام بدهد، امّا قضاى نماز در هر صورت لازم است ) ایستاده، نشسته، با وضو، با تیمّم ( اگرچه سال‌ها گذشته باشد. و : کسى که در شب ماه رمضان تفحّص کند و معتقد شود که صبح نشده و مشغول خوردن سحرى شود، اگر بعداً معلوم شود که همان وقت صبح بوده و اشتباه کرده، روزه او صحیح است و قضا ندارد، امّا اگر پیش از وقت به گمان این که صبح شده شروع به نماز کند و در بین نماز وقت داخل نشود، باید نماز را از سر بگیرد. ز : چنانچه کسى به قهر و غلبه چیزى در حلق او کند ، روزه ماه مبارک رمضان او صحیح است، امّا اگر نماز کسى را باطل کند باید از سر بگیرد. ح : افطا رروزه قضاى ماه مبارک رمضان را بعد از ظهر بنابر احتیاط واجب جایز نبوده و در صورت افطار کفّاره دارد، ولى شکستن نماز کفّاره ندارد، هرچند مرتکب گناه شده است.
منبع: makarem.ir
قضاى نماز با قضاى روزه تفاوت‌هایى دارد که به برخى از آنها، بطور اختصار اشاره مى شود : الف : نمازهایى که زن در حال عادت ماهانه نخوانده قضا ندارد; امّا قضاى روزه ایّام عادت، در ماه مبارک رمضان لازم است. ب : کسى که روزه قضا دارد، جایز نیست روزه مستحبّى بگیرد; ولى اگر نماز قضا داشته باشد، مى تواند نماز مستحبّى بخواند. ج : قضاى نماز را نباید طورى تاخیر انداخت که بى اعتنایى به آن بشود، ولى اگر تاخیر بیندازد کفّاره ندارد، امّا قضاى روزه ماه مبارک رمضان را باید پیش از رسیدن ماه مبارک رمضان سال بعد انجام دهد و چنانچه به تاخیر اندازد باید هم قضا کند و هم کفّاره مُدّ طعام بدهد. د: در نماز قضا باید از اوّل نماز نیّت داشته باشد، لکن این امر در روزه قضا لازم نیست، بنابراین در روزى که هیچ قصد روزه نداشته و مفطرى بجا نیاورده، مى تواند قبل از ظهر قصد روزه قضا بنماید. هـ : کسى که به خاطر مریض بودن نتواند در ماه رمضان روزه بگیرد و بعد از آن هم به خاطر مریضى تا ماه رمضان بعد نتواند روزه را قضا کند، روزه از او ساقط است و باید کفّاره مدّ طعام بدهد، امّا قضاى نماز در هر صورت لازم است ) ایستاده، نشسته، با وضو، با تیمّم ( اگرچه سال‌ها گذشته باشد. و : کسى که در شب ماه رمضان تفحّص کند و معتقد شود که صبح نشده و مشغول خوردن سحرى شود، اگر بعداً معلوم شود که همان وقت صبح بوده و اشتباه کرده، روزه او صحیح است و قضا ندارد، امّا اگر پیش از وقت به گمان این که صبح شده شروع به نماز کند و در بین نماز وقت داخل نشود، باید نماز را از سر بگیرد. ز : چنانچه کسى به قهر و غلبه چیزى در حلق او کند ، روزه ماه مبارک رمضان او صحیح است، امّا اگر نماز کسى را باطل کند باید از سر بگیرد. ح : افطا رروزه قضاى ماه مبارک رمضان را بعد از ظهر بنابر احتیاط واجب جایز نبوده و در صورت افطار کفّاره دارد، ولى شکستن نماز کفّاره ندارد، هرچند مرتکب گناه شده است.
منبع: makarem.ir
