در صورت اختلاف زوجین در مورد وقوع و عدم وقوع نزدیکى، قول کدام یک مقدّم است؟ توضیح این که زوجین بعد از عقد نکاح، قصد جدایى از هم را دارند، و زوجه مدّعى است که به واسطه نزدیکى، مستحقّ کل مهریّه است، و زوج با ادّعاى عدم نزدیکى، زوجه را مستحقّ نصف مهریّه مى داند. حق با کیست؟