پرسش :
زن و شوهرى اختلاف پیدا مى کنند، بدین جهت زن علیه شوهر شکایت مى نماید. پس از مراجعات زیاد، دادگسترى دستور حلّ اختلاف را از طریق کدخدا منشى صادر مى‌کند. جمعى به همراه زن و شوهر به محضر حاکم شرع محل مى روند. پس از مشخّص شدن حقوق شرعى زن (مهریّه، نفقه، و مانند آن) حاکم شرع از شوهر وکالت شرعى گرفته، و اقرار نامه اى جهت اجراى صیغه طلاق تهیّه، و به امضاى زن و شوهر و حاضرین در جلسه مى رساند. زن تمام حقوق شرعى خود، حتّى اُجرت انجام صیغه طلاق را از شوهر مى گیرد. شوهر در این مورد و در این مدّت نه به زن، و نه به حاکم شرع، رجوع ننموده است. پس از گذشت 7 سال، زن ادّعاى جارى نشدن صیغه طلاق را دارد، و نفقه و مخارج چند ساله خود را از شوهر مطالبه مى نماید. حاکم شرع نیز اعتراف دارد که صیغه طلاق را اجرا نکرده است. در این مدّت طولانى، اجرا نشدن صیغه طلاق به صورت یک راز بین زن و حاکم شرع پنهان بوده، و به شوهر اطلاع نداده اند! زن مجدّداً علیه شوهر شکایت نموده، و شوهر محکوم به خسارات و مجازاتى مى شود. حکم مسأله را بیان فرمایید.
پاسخ :
هرگاه شوهر تمام حقوق زن را پرداخته، و به کسى وکالت داده که صیغه طلاق زن را جارى کند، و او کوتاهى کرده و صیغه طلاق را جارى نکرده و به شوهر هم اطّلاع نداده، شوهر ضامن نفقه زن در این مدّت نمى باشد.
منبع: makarem.ir
هرگاه شوهر تمام حقوق زن را پرداخته، و به کسى وکالت داده که صیغه طلاق زن را جارى کند، و او کوتاهى کرده و صیغه طلاق را جارى نکرده و به شوهر هم اطّلاع نداده، شوهر ضامن نفقه زن در این مدّت نمى باشد.
منبع: makarem.ir
