پرسش :
یک دختر 17 ساله در خانه باید چگونه حجاب خود را رعایت کند با توجه به اینکه در خانه برادر بزرگتر از خود دارد؟
پاسخ :
حجاب ارزشی است که رعایت آن به دختر، پاکی و سلامتی می بخشد؛ او را همچون گوهری درون صدف از شرّ آفت ها، وسوسه ها و آلودگی ها مصون نگاه می دارد و به خداوند متعال نزدیک می گرداند.
از قرآن کریم استفاده می شود که هدف از واجب شدن حجاب اسلامی، دست یابی به تزکیه نفس، طهارت، عفت و پاکدامنی است. و همچنین ایجاد صلاح و پیش گیری از فساد می باشد[1].
حجاب جزء بزرگترین مصالح اجتماعی است؛ و یکی از علامت های عفت باطنی می باشد.
استفاده از لباس های تنگ و برجسته نما، یا عریان نمودن بخشی از بدن و در معرض دید نامحرم قرار دادن، عفت و حیای دختر را خدشه دار می سازد و مقدمات دوری از خداوند مهربان را فراهم می آورد[2].
از نظر فقهی پوشانیدن بدن از مردان نامحرم، واجب است. اما واجب نیست تمامی بدن خود را از افراد محرم مانند پدر، برادر و عمو و... بپوشانیم.
اما همانگونه که حیاء و عفّت باعث می گردد که ما، تمامی بدن خود را از نامحرمان بپوشانیم؛ به خاطر حفظ عفت و حیاء نیز بهتر است در محیط خانه و در برابر پدر و برادران خود، نسبت به پوشش خود دقت نماییم. زیرا پوشش ظاهری یکی از علامت ها و نشانه های عفت باطنی است[3].
گرچه لازم نیست در برابر پدر و برادر و دیگر افراد محرم، پوشش و حجاب کامل را رعایت کنیم، اما عفت و حیاء موجب می گردد که در برابر آنان با ظاهری ساده و بدون آرایش حاضر گردیم. مخصوصاً اگر آنها در سن جوانی هستند و به دلیلی شرایط ازدواج ندارند.
در محیط خانه و در برابر برادران، لباس نباید به گونه ای باشد که حجم بدن را نشان دهد[4].محیط خانه باید فضای سالم و پاکی باشد. لذا از پوششی که موجب گردد دیگران زمینة نگاه شهوت آلود را داشته باشند، نباید استفاده نمائیم. حجاب و پوشش داخل خانه نیز باید کمک کند روحیه حیا و عفاف نیز در دیگران تقویت گردد.
گاهی ممکن است برخی پوشش ها در محیط خانه، زمینه سازی آلودگی نمایند، و فضای پاک و سلامتی معنوی خانواده را از بین ببرند، و موجب تحریک و برانگیخته شدن شهوت دیگران گردند. پس بهتر است قبل از اینکه زمینة چنین مسائلی در محیط خانه پیش بیاید، در نوع پوشش خود دقت نمائیم. هدف از عفت نیز همین است که زنان برای دیگران (غیر از شوهر) خود آراء و خودنما نباشند و موجب تحریک دیگران نگردند[5].
در محیط خانه و در برابر برادران از لباس های ساده و معمولی استفاده نماییم و از لباس و آرایشی که موجب تحریک دیگران می گردد پرهیز نماییم. و این موافق با آداب خانوادگی و اخلاق دینی می باشد.
خلاصه اینکه یک دختر هر اندازه متین تر و با وقارتر و با عفّت تر باشد، بر احترامش افزوده می شود[6]. و به خداوند نزدیکتر می گردد. دختر خانم ها می توانند خارج از دید برادران خود از پوشش های نازک و یا چسبان تری استفاده کنند تا هم به اصل عفاف توجه بیشتری کرده باشند و هم به حسن زیبایی خواهی خود جواب مثبت داده باشند.
البته نوع پوشش تا حدود زیادی به محیط زندگی، و جو حاکم بر افراد خانواده و از همه مهم تر تربیت اجتماعی و محیط تربیتی خارج از خانه در مورد برادر یا دوستان او مربوط می شود. چه بسا اگر احتمال می دهید خدای ناکرده برادرتان با افراد ناابالی رفت و آمد دارد بایستی در امر پوشش در برابر او حساسیت بیشتری داشته باشید.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1.حسینی، سیدمجتبی، نگاه و پوشش، قم: دفتر نشر معارف (وابسته به نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها)، 1389.
2.معصومی، سید مسعود، احکام روابط زن و مرد و مسائل اجتماعی آن، قم: بوستان کتاب قم، ۱۳۸۳.
3.فلاح زاده، محمدحسین، احکام نگاه، حجاب، نکاح، قم: دلیل ما، 1391.
پی نوشت ها:
[1]. مهدی زاده، حسین، حجاب شناسی (چالش ها و کاوش های جدید)، انتشارات مرکز مدیریت حوزة علمیه قم، 1382، ص 28.
ر.ک: نور/30، احزاب/ 53، نور/ 60، احزاب/ 59.
[2]. فرهادیان، رضا، والدین و مربیان مسئول، انتشارات بوستان کتاب، 1382، ص 119.
[3]. مهدی زاده، حسین، حجاب شناسی (چالش ها و کاوش های جدید)، همان، ص 27.
[4]. قائمی، علی، اسلام و تربیت دختران، انتشارات امیری، 1383، ص 285.
[5]. مطهری، مرتضی، آشنایی با قرآن، تفسیر سورة نور، انتشارات صدرا، 1374، ص 94.
[6]. مطهری، مرتضی، فلسفه حجاب، انتشارات صدرا، 1377، ص 95.
منبع: اندیشه قم
حجاب ارزشی است که رعایت آن به دختر، پاکی و سلامتی می بخشد؛ او را همچون گوهری درون صدف از شرّ آفت ها، وسوسه ها و آلودگی ها مصون نگاه می دارد و به خداوند متعال نزدیک می گرداند.
از قرآن کریم استفاده می شود که هدف از واجب شدن حجاب اسلامی، دست یابی به تزکیه نفس، طهارت، عفت و پاکدامنی است. و همچنین ایجاد صلاح و پیش گیری از فساد می باشد[1].
حجاب جزء بزرگترین مصالح اجتماعی است؛ و یکی از علامت های عفت باطنی می باشد.
استفاده از لباس های تنگ و برجسته نما، یا عریان نمودن بخشی از بدن و در معرض دید نامحرم قرار دادن، عفت و حیای دختر را خدشه دار می سازد و مقدمات دوری از خداوند مهربان را فراهم می آورد[2].
از نظر فقهی پوشانیدن بدن از مردان نامحرم، واجب است. اما واجب نیست تمامی بدن خود را از افراد محرم مانند پدر، برادر و عمو و... بپوشانیم.
اما همانگونه که حیاء و عفّت باعث می گردد که ما، تمامی بدن خود را از نامحرمان بپوشانیم؛ به خاطر حفظ عفت و حیاء نیز بهتر است در محیط خانه و در برابر پدر و برادران خود، نسبت به پوشش خود دقت نماییم. زیرا پوشش ظاهری یکی از علامت ها و نشانه های عفت باطنی است[3].
گرچه لازم نیست در برابر پدر و برادر و دیگر افراد محرم، پوشش و حجاب کامل را رعایت کنیم، اما عفت و حیاء موجب می گردد که در برابر آنان با ظاهری ساده و بدون آرایش حاضر گردیم. مخصوصاً اگر آنها در سن جوانی هستند و به دلیلی شرایط ازدواج ندارند.
در محیط خانه و در برابر برادران، لباس نباید به گونه ای باشد که حجم بدن را نشان دهد[4].محیط خانه باید فضای سالم و پاکی باشد. لذا از پوششی که موجب گردد دیگران زمینة نگاه شهوت آلود را داشته باشند، نباید استفاده نمائیم. حجاب و پوشش داخل خانه نیز باید کمک کند روحیه حیا و عفاف نیز در دیگران تقویت گردد.
گاهی ممکن است برخی پوشش ها در محیط خانه، زمینه سازی آلودگی نمایند، و فضای پاک و سلامتی معنوی خانواده را از بین ببرند، و موجب تحریک و برانگیخته شدن شهوت دیگران گردند. پس بهتر است قبل از اینکه زمینة چنین مسائلی در محیط خانه پیش بیاید، در نوع پوشش خود دقت نمائیم. هدف از عفت نیز همین است که زنان برای دیگران (غیر از شوهر) خود آراء و خودنما نباشند و موجب تحریک دیگران نگردند[5].
در محیط خانه و در برابر برادران از لباس های ساده و معمولی استفاده نماییم و از لباس و آرایشی که موجب تحریک دیگران می گردد پرهیز نماییم. و این موافق با آداب خانوادگی و اخلاق دینی می باشد.
خلاصه اینکه یک دختر هر اندازه متین تر و با وقارتر و با عفّت تر باشد، بر احترامش افزوده می شود[6]. و به خداوند نزدیکتر می گردد. دختر خانم ها می توانند خارج از دید برادران خود از پوشش های نازک و یا چسبان تری استفاده کنند تا هم به اصل عفاف توجه بیشتری کرده باشند و هم به حسن زیبایی خواهی خود جواب مثبت داده باشند.
البته نوع پوشش تا حدود زیادی به محیط زندگی، و جو حاکم بر افراد خانواده و از همه مهم تر تربیت اجتماعی و محیط تربیتی خارج از خانه در مورد برادر یا دوستان او مربوط می شود. چه بسا اگر احتمال می دهید خدای ناکرده برادرتان با افراد ناابالی رفت و آمد دارد بایستی در امر پوشش در برابر او حساسیت بیشتری داشته باشید.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1.حسینی، سیدمجتبی، نگاه و پوشش، قم: دفتر نشر معارف (وابسته به نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها)، 1389.
2.معصومی، سید مسعود، احکام روابط زن و مرد و مسائل اجتماعی آن، قم: بوستان کتاب قم، ۱۳۸۳.
3.فلاح زاده، محمدحسین، احکام نگاه، حجاب، نکاح، قم: دلیل ما، 1391.
پی نوشت ها:
[1]. مهدی زاده، حسین، حجاب شناسی (چالش ها و کاوش های جدید)، انتشارات مرکز مدیریت حوزة علمیه قم، 1382، ص 28.
ر.ک: نور/30، احزاب/ 53، نور/ 60، احزاب/ 59.
[2]. فرهادیان، رضا، والدین و مربیان مسئول، انتشارات بوستان کتاب، 1382، ص 119.
[3]. مهدی زاده، حسین، حجاب شناسی (چالش ها و کاوش های جدید)، همان، ص 27.
[4]. قائمی، علی، اسلام و تربیت دختران، انتشارات امیری، 1383، ص 285.
[5]. مطهری، مرتضی، آشنایی با قرآن، تفسیر سورة نور، انتشارات صدرا، 1374، ص 94.
[6]. مطهری، مرتضی، فلسفه حجاب، انتشارات صدرا، 1377، ص 95.
منبع: اندیشه قم