پرسش :

اگر در يکى از جاهاى وضو، زخم کوچکى ايجاد شود که خونش بند نمى‌‏آيد و چون آب براى آن ضرر ندارد، روى آن را جبيره نمى‏‌کنند و اگر اين زخم را بشويند باز خون مى‌‏آيد و اگر خشک شود مقدارى خون نيز خشک مى‌‏شود که اگر زخم را بشويند خونى که خشک شده بود از بين مى‌‌‏رود ولى باز خون جديد مى‌‏آيد. اگر مثلا اين زخم در دست باشد و انسان بخواهد وضو بگيرد، آب وضو به اين زخم مى‌رسد، بنابراين جاهاى ديگر بدن و لباس انسان به‌واسطه آبى که به زخم رسيده نجس مى‌‏شود؛ فتواى حضرتعالى در رساله در احکام وضوى جبيره اين است که اگر روى زخم باز است و آب براى آن‏ ضرر ندارد، بايد به‌طور معمول وضو گرفت، آيا مى‌‏‌توان با بدن و لباس نجس وضو گرفت و نماز خواند؟ تکليف چيست؟

پاسخ :
مى‌‏‌تواند محلّ زخم را در آب کرّ يا زير لوله بگيرد و دست بکشد تا خون تمام شود و بلافاصله با نيت وضو، آب را به آن محلّ جارى کند و بعد از آن فورا آن محلّ را خشک کند تا سرايت حاصل نشود و وضو گرفتن با لباس نجس يا بدن نجس اگر نجاست در غير محل وضو باشد، مانع ندارد و در نماز بايد بدن و لباس پاک باشد و در هر صورت مورد جبيره نيست و اگر وضو ممکن نباشد و لو به شستن غير محلّ زخم بايد تيمّم نمايد.
منبع: استفتائات امام خمینی(ره)، ج‏1، ص42