در یکى از حومه‏‌هاى شهرستان قزوین کشاورزى است که حدود بیست باغ دارد، این فرد در زمستان با اجرت «عملگى» ده هزار تومان (براى بیل زدن باغ در فصل بهار) کنار مى‏گذارد، و در مدّت بیل زدن روزانه حدود چهارصد تومان خرج خورد و خوراک کارگرها مى‌‏شود، ولى او از ثمره این باغ‌ها ذرّه‌‏‌اى براى خودش برداشت نمى‌‏کند (یعنى هر مقدار انگور، بادام و گردو که محصول این باغ‌هاست بین مردم تقسیم مى‌‏کند) البتّه اگر چه به فقراء هم مى‌‌‏دهد ولى کسى که بیشتر دارد بیشتر مى‌‏خورد، حال سؤال این است که آیا این کار کشاورز از نظر شرعى درست است که زمستان کار کند و آذوقه براى بهار جمع کند و تابستان بین مردمى که به اندازه کافى یا شاید بیشتر دارند تقسیم کند؟