راه هاى محرمیت

زن و مرد از سه راه به یکدیگر محرم مى شوند:
نسب (خویشاوندى)،
رضاع (شیرخوردن) و ازدواج.
راه سوم (ازدواج) در فقه بر دو قسم است: دائمى و موقت. عقد دائم آن است که مدت زناشویى در آن تعیین نشود و عقد موقّت آن است که مدت زناشویى در آن تعیین شود. براى مثال زن را به مدّت یک  ساعت، یک  روز، یک  ماه، یک  سال و بیشتر عقد کنند.[1] زنى که به این قسم عقد شود، متعه و صیغه گفته مى شود.
 
پی‌نوشت‌:
[1]. البته برخى از مراجع بزرگوار تقلید آیات عظام وحید، تبریزى و مکارم معتقدند که اگر مدت عقد موقت از عمر طبیعى زن و شوهر یا یکى از آن دو بیشتر باشد، احتیاط واجب آن است که احکام عقد دائم را بر آن جارى سازند و آیت اللّه  بهجت به صورت فتوا فرموده اند. و آیت اللّه  سیستانى مى فرماید این عقد موقت باطل است و به عقد دائم تبدیل نمى شود (ر.ک: سیستانى، وحید، تبریزى، منهاج الصالحین، فى عقد المتعه و مکارم، استفتاآت، ج 2، س 1008.
 
منبع: مجموعه پرسش‌ها و پاسخ‌هاى دانشجویى؛ دفتر بیست و یکم (احکام ازدواج، مطابق با نظر ده تن از مراجع عظام)، سید مجتبى حسینى، قم: دفتر نشر معارف، 1385.
 
مطالب مرتبط:

 مرد تا چه اندازه مى تواند به بدن زن، هنگام خواستگارى نگاه کند (البته با رعایت شرایط خاص خود)؟

آیا هیچ راه شرعى و قانونى ـ به جز ازدواج ـ وجود دارد که دو جوان روابط مشروع با هم داشته باشند؟

محارم انسان که ازدواج با آنان جایز نیست، کدام اند؟

اگر جوانى از نظر شغلى و مالى، قادر به ازدواج نباشد؛ آیا باز ازدواج بر او واجب است؟

منظور از به گناه افتادن در اثر ازدواج نکردن چیست؟

آیا ازدواج در اسلام واجب است؛ یا اینکه شخص مى تواند تا پایان عمر خود مجرد بماند؟

چرا در اسلام تعدد زوجات وجود دارد و چرا این حق تنها براى مردان است؟

فلسفه ازدواج چیست؟

اهمیت ازدواج در دین اسلام را بیان کنید؟