احساس عجز از بیمارى
پرسش :
از بیمارى پوستى که عارض من شده احساس عجز مى کنم و هنوز نتوانسته ام این بیمارى را به خود بقبولانم و دائماً رنج مى برم، خواهشمندم راهنمایى کنید.
پاسخ :
چه کنم تا همیشه آرامش خاطر داشته باشم؟
از خداوند متعال براى شما و همه بیماران آرزوى سلامتى مى کنیم. در عین حال توجه شما را به نکات زیر جلب مى کنیم.
یکم. خداى متعال، ملاک برترى را «تقوا» دانسته و فرموده است: «إِنَّ أَکرَمَکمْ عِنْدَ اَللَّهِ أَتْقاکمْ»[1]؛ «گرامى ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست».
بر این اساس احساس حقارت از آن کسى است که تقوایش کمتر است. شما نیز به عنوان فردى مؤمن و باتقوا نباید احساس حقارت کنید. انسان مؤمن، زمانى باید احساس حقارت و ذلت کند که مرتکب گناهى شده باشد. مؤمن همیشه عزیز است و عزت واقعى از آن خدا و مؤمنان است[2].
دوم. بیمارى و صحّت و سایر رویدادهاى زندگى، براى انسان ها نوعى امتحان است و خداوند هر شخصى را به گونه اى مى آزماید. از این طریق انسان مى تواند به مراتب بالاتر کمال برسد، بنابراین با صبر و شکیبایى و توکل بر خدا و کمک گرفتن از او، از این آزمون الهى موفق به در آیید و از این فرصت به دست آمده کمال استفاده را کند. درست است که شما با این بیمارى دچار یک نقص ظاهرى شده اید، اما این عیب نمى تواند مانع رشد و تکامل معنوى شما شود. بسیارى از افراد هستند که به رغم زیبایى ظاهرى اما - به واسطه سیرت نکوهیده - هنوز موفق نشده اند گامى در مسیر کمال بردارند. بکوشید سیرت نیکو داشته باشید.
به قول شاعر:
صورت ظاهر برادر هیچ نیست
اى برادر سیرت زیبا بیار[3]
شما گمان مى کنید زیبایى و قیافه ظاهرى و یا امکانات مادى تضمین کننده خوشبختى است و بیمارى و مانند آن، سبب نگون بختى؟! چه بسیار افرادى که به رغم داشتن جمال زیبا و سایر امکانات مادى، گرفتار غفلت و غروراند و...!!
سوم. این بیمارى نباید به عنوان نقص و ناکارآمدى بشمار آید. آیا از شخص با ایمان و تحصیل کرده اى مانند شما، انتظار مى رود که به استقبال حوادث ناگوار و ناخواسته برود؟! و به اندک بهانه اى، خود را ببازید و تسلیم آن حادثه شود؟! به فرض که قیافه ظاهرى شما دستخوش تغییر شود، آیا چاره اندیشى شما این است که تسلیم آن شوید؟! هنر این نیست که تسلیم حوادث ناگوار شوید! هنر و توانمندى آن است که آن را در وجود خود، حل کنید و اندک اندک آن را از خود دور سازید. نگذارید زندگى شما را تهدید و آینده دنیوى و حیات اخروى شما را ویران سازد.
دنیا همیشه با ناملایمات همراه بوده است و باید خداى را شکر کنید که بیمارى شما حیاتتان را تهدید نمى کند و از نظر زیستى مشکلى ندارید. به راستى اگر به جاى افراد مبتلا به بیمارى هاى صعب العلاج بودید، چه مى کردید؟!
چهارم. سعى کنید خودتان را با همه جنبه هاى مثبت و منفى باور کنید و بپذیرید همه انسان ها در کنار نقاط مثبت خود جنبه هاى منفى نیز دارند. انسان هاى سالم سعى مى کنند خودشان را بپذیرند و از فرصت ها و ظرفیت هایى که دارند نهایت استفاده را ببرند.
پنجم. براى گشوده شدن مشکلات خود، هرگز راه دعا و توسّل را فراموش نکنید و بدانید خداوند براى تمام بندگانش، مشکل گشایى مى کند و اگر بیمارى داده، درمان آن را هم قرار داده است. هم به دنبال درمان آن باشید و هم دعا را فراموش نکنید. بى تردید مشکلات شما با دعا و اعتقاد به آن حل خواهد شد.
پی‌نوشت‌ها:
[1]. حجرات 49، آیه 13.
[2]. منافقون 63، آیه 8.
[3]. سعدى.
منبع: اختلالات رفتارى، ابوالقاسم بشیرى؛ نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، قم: دفتر نشر معارف، 1387.
یکم. خداى متعال، ملاک برترى را «تقوا» دانسته و فرموده است: «إِنَّ أَکرَمَکمْ عِنْدَ اَللَّهِ أَتْقاکمْ»[1]؛ «گرامى ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست».
بر این اساس احساس حقارت از آن کسى است که تقوایش کمتر است. شما نیز به عنوان فردى مؤمن و باتقوا نباید احساس حقارت کنید. انسان مؤمن، زمانى باید احساس حقارت و ذلت کند که مرتکب گناهى شده باشد. مؤمن همیشه عزیز است و عزت واقعى از آن خدا و مؤمنان است[2].
دوم. بیمارى و صحّت و سایر رویدادهاى زندگى، براى انسان ها نوعى امتحان است و خداوند هر شخصى را به گونه اى مى آزماید. از این طریق انسان مى تواند به مراتب بالاتر کمال برسد، بنابراین با صبر و شکیبایى و توکل بر خدا و کمک گرفتن از او، از این آزمون الهى موفق به در آیید و از این فرصت به دست آمده کمال استفاده را کند. درست است که شما با این بیمارى دچار یک نقص ظاهرى شده اید، اما این عیب نمى تواند مانع رشد و تکامل معنوى شما شود. بسیارى از افراد هستند که به رغم زیبایى ظاهرى اما - به واسطه سیرت نکوهیده - هنوز موفق نشده اند گامى در مسیر کمال بردارند. بکوشید سیرت نیکو داشته باشید.
به قول شاعر:
صورت ظاهر برادر هیچ نیست
اى برادر سیرت زیبا بیار[3]
شما گمان مى کنید زیبایى و قیافه ظاهرى و یا امکانات مادى تضمین کننده خوشبختى است و بیمارى و مانند آن، سبب نگون بختى؟! چه بسیار افرادى که به رغم داشتن جمال زیبا و سایر امکانات مادى، گرفتار غفلت و غروراند و...!!
سوم. این بیمارى نباید به عنوان نقص و ناکارآمدى بشمار آید. آیا از شخص با ایمان و تحصیل کرده اى مانند شما، انتظار مى رود که به استقبال حوادث ناگوار و ناخواسته برود؟! و به اندک بهانه اى، خود را ببازید و تسلیم آن حادثه شود؟! به فرض که قیافه ظاهرى شما دستخوش تغییر شود، آیا چاره اندیشى شما این است که تسلیم آن شوید؟! هنر این نیست که تسلیم حوادث ناگوار شوید! هنر و توانمندى آن است که آن را در وجود خود، حل کنید و اندک اندک آن را از خود دور سازید. نگذارید زندگى شما را تهدید و آینده دنیوى و حیات اخروى شما را ویران سازد.
دنیا همیشه با ناملایمات همراه بوده است و باید خداى را شکر کنید که بیمارى شما حیاتتان را تهدید نمى کند و از نظر زیستى مشکلى ندارید. به راستى اگر به جاى افراد مبتلا به بیمارى هاى صعب العلاج بودید، چه مى کردید؟!
چهارم. سعى کنید خودتان را با همه جنبه هاى مثبت و منفى باور کنید و بپذیرید همه انسان ها در کنار نقاط مثبت خود جنبه هاى منفى نیز دارند. انسان هاى سالم سعى مى کنند خودشان را بپذیرند و از فرصت ها و ظرفیت هایى که دارند نهایت استفاده را ببرند.
پنجم. براى گشوده شدن مشکلات خود، هرگز راه دعا و توسّل را فراموش نکنید و بدانید خداوند براى تمام بندگانش، مشکل گشایى مى کند و اگر بیمارى داده، درمان آن را هم قرار داده است. هم به دنبال درمان آن باشید و هم دعا را فراموش نکنید. بى تردید مشکلات شما با دعا و اعتقاد به آن حل خواهد شد.
پی‌نوشت‌ها:
[1]. حجرات 49، آیه 13.
[2]. منافقون 63، آیه 8.
[3]. سعدى.
منبع: اختلالات رفتارى، ابوالقاسم بشیرى؛ نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، قم: دفتر نشر معارف، 1387.
بیشتر بخوانید:
