کتمان ناقص بودن جنین

با پیشرفت علوم پزشـکی و جنین شنــاسی در دوران بـــــارداری اطباء ناقص الخلقه بودن جنین را تشخیص می دهند و اگر بخواهند ناقص الخلقه بودن جنین را به اطلاع والدین برسانند، ممکن است آن ها اقدام به سقط جنین یا اقدام به رفع نقص جنین نمایند، در حالی که احتمال بهبودی بسیار ضعیف است. در فرض سؤال اطلاع دادن دکتر جایز است یا نه؟

اطلاع دادن فی نفسه واجب نیست، مگر آنکه قانونی در این زمینه موجود باشد، یا غرض از مراجعه به طبیب و پرداخت پول به او اطلاع از حال جنین باشد.

من در هفته ی دهم حاملگی عمداً جنین را سقط کرده ام. نسبت به سقط جنین چه باید بکنم؟

دیه ی سقط جنین که با رضایت کامل پدر و مادر، و از راه های مختلف انجام می شود، به عهده ی کیست؟

اگر دکتر به دستور مادر، جنین را سقط کند، دیه ثابت می شود یا قصاص؟

در صورتی که می دانیم مسلماً جنین بعد از تولد خواهد مرد، آیا سقط درمانی جایز است؟

اگر بارداری باعث خجالت و آبروریزی من یا خانواده ام شود، آیا می توانم در سه ماهه ی اول آن را سقط کنم؟

آیا سقط جنینی که نطفه اش با وطی به شبهه توسط فرد غیر مسلمان و یا با زنا منعقد شده، جایز است؟

سقط جنین فی نفسه چه حکمی دارد؟ و در صورتی که ادامه ی بارداری برای زندگی مادر خطر داشته باشد، حکم آن چیست؟

آیا از بین بردن نطفه ی منعقد شده ای که در رحم مستقر شده، قبل رسیدن به مرحله ی علقه که تقریباً چهل روز طول می کشد، جایز است؟

آیا سقط جنین بر اثر مشکلات اقتصادی جایز است؟