اردوی دانشجویی
پرسش :
بنا داریم با اردوی دانشجویی بیش از ده روز به سفر زیارت حضرت علیبن موسی الرضا مشرف شویم و برنامه ها از قبل اینگونه بود که گاهی روزها به محلهای اطرف که از حد ترخص خارج است و فاصله آنها تا اقامتگاه (مشهد مقدس) کمتر از چهار فرسخ شرعی است سفر کنیم، تکلیف نماز در آنجا چگونه است؟
پاسخ :
امام: اگر در مدت ده روز، به اندازه دوساعت، از محل اقامت به اطراف بروید و بازگردید، نماز تمام است و در غیر این صورت شکسته است.[۱]
آیتالله بهجت: اگر قسمت عمده روز را در محل اقامت باشید، نمازتان تمام است.[۲]
آیتالله وحید: اگر مدت رفت و بازگشت، به اندازه یک یا دو ساعت باشد، نماز تمام است و اگر تمام شب یا تمام روز باشد، قصد اقامه محقق نمی شود و نماز مقصر است و اگر بیش از یکی دو ساعت و کمتر از تمام شب یا روز باشد، بنابراحتیاط واجب باید جمع بین نماز شکسته و تمام کنید و گرفتن روزه و قضای آن جمع کند.[۳]
آیتالله خامنهای: اگر در مدت ده روز، به اندازه یک تا دو ساعت در روز – یا چند روز که مجموع آن به مقدار یک سوم روز یا یک سوم شب باشد – از محل اقامت به اطراف بروید، نماز تمام است و در غیر این صورت شکسته است.[۴]
آیتالله سیستانی: در صورتی که از اول قصد خروج به کمتر از مسافت شرعی را دارد تا نصف روز جایز است برود و تکرار آن به حدی باشد که عرفاً نگویند در دو جا یا بیشتر اقامه دارد، اشکال ندارد و نماز تمام است.[۵]
آیتالله صافی: اگر از محل اقامت خارج شوید، نمازتان شکسته است.[۶]
آیتالله فاضل: چنانچه شب و زمان استراحت به محل اقامه برگردد، قصد اقامه او محقق و نماز تمام است.[۷]
آیتالله نوری: در صورتی که از اول قصد خروج به اطراف آنجا مانند مزارع و باغها را که تابع آن محل است، داشته باشد، هر چند بیرون از حد ترخص باشد، باید نماز را تمام بخواند و اگر از توابع آنجا نباشد، نماز قصر است مگر اینکه در تمام ده روز یکی دو ساعت بخواهد به آنجا برود.
آیتالله مکارم: در صورتی که از اول قصد خروج به کمتر از مسافت را دارد چنانچه هر روز، یکی دو ساعت برود، مضر به قصد اقامه نیست و نماز تمام است.[۸]
پی نوشت ها:
[۱] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸
[۲] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸
[۳] – تبریزى، توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸ و وحید، توضیح المسائل، م ۱۳۴۶
[۴] – خامنهاى، اجوبه الاستفتائات، س ۶۵۹
[۵] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸
[۶] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸
[۷] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸
[۸] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸
منبع: آداب و احکام زیارت، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها، گروه اخلاق و عرفان دفتر نشر معارف، 1394.
امام: اگر در مدت ده روز، به اندازه دوساعت، از محل اقامت به اطراف بروید و بازگردید، نماز تمام است و در غیر این صورت شکسته است.[۱]
آیتالله بهجت: اگر قسمت عمده روز را در محل اقامت باشید، نمازتان تمام است.[۲]
آیتالله وحید: اگر مدت رفت و بازگشت، به اندازه یک یا دو ساعت باشد، نماز تمام است و اگر تمام شب یا تمام روز باشد، قصد اقامه محقق نمی شود و نماز مقصر است و اگر بیش از یکی دو ساعت و کمتر از تمام شب یا روز باشد، بنابراحتیاط واجب باید جمع بین نماز شکسته و تمام کنید و گرفتن روزه و قضای آن جمع کند.[۳]
آیتالله خامنهای: اگر در مدت ده روز، به اندازه یک تا دو ساعت در روز – یا چند روز که مجموع آن به مقدار یک سوم روز یا یک سوم شب باشد – از محل اقامت به اطراف بروید، نماز تمام است و در غیر این صورت شکسته است.[۴]
آیتالله سیستانی: در صورتی که از اول قصد خروج به کمتر از مسافت شرعی را دارد تا نصف روز جایز است برود و تکرار آن به حدی باشد که عرفاً نگویند در دو جا یا بیشتر اقامه دارد، اشکال ندارد و نماز تمام است.[۵]
آیتالله صافی: اگر از محل اقامت خارج شوید، نمازتان شکسته است.[۶]
آیتالله فاضل: چنانچه شب و زمان استراحت به محل اقامه برگردد، قصد اقامه او محقق و نماز تمام است.[۷]
آیتالله نوری: در صورتی که از اول قصد خروج به اطراف آنجا مانند مزارع و باغها را که تابع آن محل است، داشته باشد، هر چند بیرون از حد ترخص باشد، باید نماز را تمام بخواند و اگر از توابع آنجا نباشد، نماز قصر است مگر اینکه در تمام ده روز یکی دو ساعت بخواهد به آنجا برود.
آیتالله مکارم: در صورتی که از اول قصد خروج به کمتر از مسافت را دارد چنانچه هر روز، یکی دو ساعت برود، مضر به قصد اقامه نیست و نماز تمام است.[۸]
پی نوشت ها:
[۱] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸
[۲] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸
[۳] – تبریزى، توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸ و وحید، توضیح المسائل، م ۱۳۴۶
[۴] – خامنهاى، اجوبه الاستفتائات، س ۶۵۹
[۵] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸
[۶] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸
[۷] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸
[۸] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸
منبع: آداب و احکام زیارت، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها، گروه اخلاق و عرفان دفتر نشر معارف، 1394.