جنابت و نماز و روزه
پرسش :
چندین سال با حال جنابت، روزه گرفتم و نماز خواندم؛ در حالى که نمى دانستم جنب باید غسل کند، تکلیف چیست؟
پاسخ :
آیات عظام امام، بهجت، تبریزى، خامنه اى، مکارم و وحید: نماز و روزه هایى را که در حال جنابت انجام داده اید، باید قضا کنید.[۱]
آیات عظام سیستانى، صافى و فاضل: اگر در یاد گرفتن مسائل کوتاهى نکرده اید، روزه ها صحیح است و قضا ندارد؛ ولى نمازهایى را که در حال جنابت خوانده اید، در هر حال باید قضا کنید.[۲]
آیه اللّه نورى: روزه ها صحیح است و قضا ندارد؛ ولى نمازهایى را که در حال جنابت خوانده اید، باید قضا کنید.[۳]
تبصره. طهارت نسبت به نماز شرط واقعى است؛ از این رو اگر از روى ناآگاهى نیز بدون طهارت نماز بخواند، نمازش باطل است.
پی نوشت ها:
[۱] – تبریزى، صراط النجاه، ج ۱، س ۱۰۷ و منهاج الصالحین، ج ۱، بعد از م ۱۰۰۴؛ وحید، منهاج الصالحین، ج ۲، بعد از م ۱۰۰۴؛ امام، استفتائات، ج ۱ روزه، س ۳۱ ؛ خامنه اى، اجوبه الاستفتائات، س ۱۹۴ و دفتر: مکارم و بهجت.
[۲] – سیستانى، منهاج الصالحین، ج ۱، بعد از م ۱۰۰۴؛ فاضل، جامع المسائل، ج ۱، س ۵۵۸؛ دفتر: صافى و وحید.
[۳] – نورى، استفتائات، ج ۲، س ۶۹
منبع: احکام وضو، غسل و تیمم (مطابق با نظر ده تن از مراجع عظام)، سید مجتبى حسینى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، دفتر نشر معارف، 1387.
آیات عظام سیستانى، صافى و فاضل: اگر در یاد گرفتن مسائل کوتاهى نکرده اید، روزه ها صحیح است و قضا ندارد؛ ولى نمازهایى را که در حال جنابت خوانده اید، در هر حال باید قضا کنید.[۲]
آیه اللّه نورى: روزه ها صحیح است و قضا ندارد؛ ولى نمازهایى را که در حال جنابت خوانده اید، باید قضا کنید.[۳]
تبصره. طهارت نسبت به نماز شرط واقعى است؛ از این رو اگر از روى ناآگاهى نیز بدون طهارت نماز بخواند، نمازش باطل است.
پی نوشت ها:
[۱] – تبریزى، صراط النجاه، ج ۱، س ۱۰۷ و منهاج الصالحین، ج ۱، بعد از م ۱۰۰۴؛ وحید، منهاج الصالحین، ج ۲، بعد از م ۱۰۰۴؛ امام، استفتائات، ج ۱ روزه، س ۳۱ ؛ خامنه اى، اجوبه الاستفتائات، س ۱۹۴ و دفتر: مکارم و بهجت.
[۲] – سیستانى، منهاج الصالحین، ج ۱، بعد از م ۱۰۰۴؛ فاضل، جامع المسائل، ج ۱، س ۵۵۸؛ دفتر: صافى و وحید.
[۳] – نورى، استفتائات، ج ۲، س ۶۹
منبع: احکام وضو، غسل و تیمم (مطابق با نظر ده تن از مراجع عظام)، سید مجتبى حسینى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، دفتر نشر معارف، 1387.
