بازی بچه‎ بیرون از خانه

پاسخ از حجت الاسلام سیدعلیرضا تراشیون (کارشناس و مشاور تربیت کودک و نوجوان):

اگر پدر و مادر می‌دانند که فرزندشان در محیط مناسب و با هم‌بازی مناسب، بازی می‌کند، ایرادی ندارد که به او اجازه دهند که در بیرون از خانه بازی کند.

 البتّه منظور ما این نیست که پدر و مادر به طور موشکافانه محیط را رصد کنند که اگر یک آسیب گفتاری و رفتاری در آنجا دیدند، نسبت به محیط بد بین شوند. این رفتار اشتباه است؛ زیرا آسیب‌های تربیتی در همه جا ممکن است رخ دهد.

توجّه به یک نکته‌ی مهم!
والدین باید به زمان‌هایی که فرزندشان به بیرون از خانه می‌رود، توجّه داشته باشند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که پر آسیب ترین زمان‌ برای بازی بچّه‌ها بین ساعت ۳ تا ۵ عصر است. شاید یکی از دلایل آن این باشد که در آن زمان بخشی از جامعه استراحت می‌کنند و بچّه‌ بیشتر فرصت تنها بودن را پیدا می‌کند.

بچّه‌‎ها باید زمانی به بیرون بروند که جامعه بیدار باشد و ما مطمئن باشیم که آن‌ها در محیط های خلوت حضور پیدا نمی‌کنند.​​​​​​

پرسش های مرتبط:

چرا فرزندان پسر از مادر الگو نگرفته و از پدر الگو می‌گیرند؟ آیا واقعاً این قانون بوده و یک مسئله وراثتی است؟

من یک فرزند خوانده‌ دارم که اگر روزی او متوجّه عدم نسبت خونی با ما بشود، نمی‌دانم چگونه با این مشکل بخورد کنم؟

برای لکنت زبان پسر ۴ ساله‌ام باید چه کار کنیم؟

آیا تربیت بچّه‌های دو قلو نسبت به بچّه‌های یک قلو سخت تر است؟

دختر شش ساله ای دارم که بعضاً نسبت به دستورات والدین نافرمان می‌شود. لطفاً راهنمایی بفرمایید.