زائر کربلا و ثواب شهادت
پرسش :
زائر کربلا اگر در مسیر و یا در کربلا به مرگ طبیعی از دنیا برود، آیا شهید محسوب می‌شود؟
پاسخ :
در ارتباط با ثواب زیارت امام حسین(ع) از امام باقر(ع) چنین نقل شده است:
اگر مردم میدانستند که در زیارت قبر حسین بن على(ع) چه اجر و ثوابى است، حتماً از شوق و ذوق قالب تهى می‌کردند و به خاطر حسرتها نفسهایشان به شماره افتاده و قطع خواهد شد.
راوى میگوید گفتم: در زیارت آن‌حضرت چه اجر و ثوابى است؟!
حضرت فرمودند: کسى که از روى شوق و ذوق به زیارت آن‌حضرت رود خداوند متعال هزار حجّ و هزار عمره قبول شده برایش مینویسد، اجر و ثواب هزار شهید از شهدای بدر، اجر هزار روزهدار، ثواب هزار صدقه قبول شده، ثواب آزاد نمودن هزار بنده که در راه خدا آزاد شده باشند برایش منظور می‌شود و پیوسته در طول ایام سال از هر آفتى که کمترین آن شیطان باشد محفوظ مانده و خداوند متعال فرشته کریمى را بر او موکّل کرده که وى را از جلو و پشت سر و راست و چپ و بالا و زیر قدم، نگهدارش باشد. اگر در اثناء سال فوت کرد فرشتگان رحمت الهى بر سرش حاضر شده و او را غسل داده، کفن نموده، برایش استغفار و طلب آمرزش کرده، تا قبرش مشایعتش نموده و به مقدار طول شعاع چشم در قبرش وسعت و گشایش ایجاد کرده و از فشار قبر در امانش قرار داده و از خوف و ترس دو فرشته منکر و نکیر بر حذرش میدارند و برایش درى به بهشت می‌گشایند و کتابش را به دست راستش میدهند و در روز قیامت نورى به وى داده می‌شود که بین مغرب و مشرق از پرتو آن روشن میگردد و منادى نداء می‌کند:
این کسى است که از روى شوق و ذوق امام حسین(ع) را زیارت کرده، و پس از این نداء، احدى در قیامت باقى نمی‌ماند مگر آن‌که تمنّا و آرزو می‌کند که کاش از زوّار حضرت ابا عبد اللَّه الحسین(ع) می‌بود.[1]
پی‌نوشت:
[1]. ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، محقق، مصحح، امینی، عبد الحسین، ص ۱۴۲- 143، نجف اشرف، دار المرتضویة، چاپ اول، 1356ش؛ کامل الزیارات، ترجمه، ذهنى تهرانى، محمد جواد، ص 469، تهران، پیام حق، چاپ اول، 1377ش.
منبع: اسلام کوئست
در ارتباط با ثواب زیارت امام حسین(ع) از امام باقر(ع) چنین نقل شده است:
اگر مردم میدانستند که در زیارت قبر حسین بن على(ع) چه اجر و ثوابى است، حتماً از شوق و ذوق قالب تهى می‌کردند و به خاطر حسرتها نفسهایشان به شماره افتاده و قطع خواهد شد.
راوى میگوید گفتم: در زیارت آن‌حضرت چه اجر و ثوابى است؟!
حضرت فرمودند: کسى که از روى شوق و ذوق به زیارت آن‌حضرت رود خداوند متعال هزار حجّ و هزار عمره قبول شده برایش مینویسد، اجر و ثواب هزار شهید از شهدای بدر، اجر هزار روزهدار، ثواب هزار صدقه قبول شده، ثواب آزاد نمودن هزار بنده که در راه خدا آزاد شده باشند برایش منظور می‌شود و پیوسته در طول ایام سال از هر آفتى که کمترین آن شیطان باشد محفوظ مانده و خداوند متعال فرشته کریمى را بر او موکّل کرده که وى را از جلو و پشت سر و راست و چپ و بالا و زیر قدم، نگهدارش باشد. اگر در اثناء سال فوت کرد فرشتگان رحمت الهى بر سرش حاضر شده و او را غسل داده، کفن نموده، برایش استغفار و طلب آمرزش کرده، تا قبرش مشایعتش نموده و به مقدار طول شعاع چشم در قبرش وسعت و گشایش ایجاد کرده و از فشار قبر در امانش قرار داده و از خوف و ترس دو فرشته منکر و نکیر بر حذرش میدارند و برایش درى به بهشت می‌گشایند و کتابش را به دست راستش میدهند و در روز قیامت نورى به وى داده می‌شود که بین مغرب و مشرق از پرتو آن روشن میگردد و منادى نداء می‌کند:
این کسى است که از روى شوق و ذوق امام حسین(ع) را زیارت کرده، و پس از این نداء، احدى در قیامت باقى نمی‌ماند مگر آن‌که تمنّا و آرزو می‌کند که کاش از زوّار حضرت ابا عبد اللَّه الحسین(ع) می‌بود.[1]
پی‌نوشت:
[1]. ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، محقق، مصحح، امینی، عبد الحسین، ص ۱۴۲- 143، نجف اشرف، دار المرتضویة، چاپ اول، 1356ش؛ کامل الزیارات، ترجمه، ذهنى تهرانى، محمد جواد، ص 469، تهران، پیام حق، چاپ اول، 1377ش.
منبع: اسلام کوئست
