سن جدا کردن اتاق کودک

پرسش :

جدا کردن اتاق کودک در چه سنی باید صورت گیرد؟

پاسخ :
معمولا تا یک سالگی کودک باید کاملا در دسترس مادر باشد. مادر باید صدای او را بشنود و به راحتی متوجه تقلا و احساس نیاز او شود. از یک سالگی به بعد این تغییر به روحیه کودک بستگی دارد. همه کودکان به راحتی قبول نمی کنند که اتاق مادر را ترک کنند یا از او دور شوند. از قالبهای سنتی و قالبهای غربی که گاهی با فرهنگمان همخوانی ندارد باید جدا پرهیز کنیم. باید ببینیم فرزندمان چه شخصیتی دارد. آیا می پذیرد یا می ترسد و گریه می کند و وحشت زده می شود؟ اگر چنین است مادر باید در اتاق کودک بخوابد. اینها مواردی نیست که از نظر سنی زمان مشخصی داشته باشد، یعنی بگوییم حتما رأس دوسالگی باید کودک را در اتاق جداگانه ای بخوابانیم. در این باره باید انعطاف داشت! برخی از کودکان با بالاتر رفتن سنشان توانسته اند از مادر جدا شوند و حتی در بعضی از فرهنگ ها، بچه ها در هفت سالگی توانسته اند اتاق جداگانه را بپذیرند.
 
باید از افراط و تفریط بپرهیزیم؛ یعنی نه از بدو تولد فرزند را از مادر جدا کنیم و نه اجازه دهیم تا هفت سالگی در کنار مادر بخوابد. در فرهنگ ما معمولا بچه ها در سه سالگی این جابه جایی را بهتر می پذیرند ولی استثناء هم وجود دارد. یعنی همان طور که بزرگسالان با هم تفاوت دارند، کودکان نیز با هم متفاوتند و رفتارشان با یکدیگر فرق دارد. مثلا برخی از بچه ها خیلی دیرتر این جابه جایی را می پذیرند. در مورد این کودکان به والدین توصیه می شود که اگر فرزندتان حاضر نیست جدا از شما بخوابد، بهتر است شما در اتاق او بخوابید و نگذارید که او در اتاق شما بخوابد و عادت کند و جدا کردن او از خودتان به یک مشکل تبدیل شود. کاملا آزادانه در اتاق او بخوابید، برایش داستان بگویید و نوازشش کنید؛ زیرا کودکان از سنین پایین به همدم نیاز دارند. برای کودکان پیش از سن دبستان، قبل از آنکه به خواب بروند، در اتاق خودشان داستان می گوییم و نوازششان می کنیم و بعد به اتاق خودمان می رویم. در این حالت بچه ها اصرار زیادی دارند که حتما باید فردا شب هم پیش من باشید و تا صبح بمانید. در این صورت نباید اصرار کنیم که حتما باید جدا باشیم. به او بگویید که یکی دو بار دیگر هم می آیم و در اتاقت می خوابم.

منبع: پاسخ به والدین، دکتر سیما فردوسی، تهران: انتشارات صابرین، چاپ سیزدهم، 1394.