خواستگارى اینترنتى
پرسش :
آیا چت کردن از طریق اینترنت، اشکال و گناه دارد؟ اگر موقعیت ازدواج خوبى از این طریق باشد حال که این وسیله با پیشرفت علم وجود دارد، آیا اشکال دارد؟ آیا نشان دادن عکس خود با «وب» اشکال دارد یا نه؟ البته من هیچ وقت توکل به خدا را با هیچ چیز عوض نمى کنم.
پاسخ :
یکى از راه هایى که امروزه براى ارتباط دختر و پسر با انگیزه هاى مختلف از جمله به هدف ازدواج شایع شده، چت است. در این زمینه گفتنى است، اصل چت در صورتى که منتهى به گناه نشود اشکال ندارد، ولى با توجه به حساسیت مسأله همسرگزینى و شرایط فراوانى که احراز آنها لازم است، از این طریق مشکل به نظر مى رسد، مگر این که در مراحل بعدى در مورد او تحقیقات رسمى صورت گیرد و مطمئن شوید که همسر مورد نظر خود را یافته اید. از آنجا که ازدواج نقطه عطف زندگى است و خوشبختى و بدبختى انسان تا حدود زیادى بستگى به موفقیت و یا شکست در این امر مهم و حیاتى است بهتر آن است در انتخاب همسر و شریک زندگى بیشتر دقت کرد و تا زمانى که از شایستگى و لیاقت وى اطمینان پیدا نکرده ایم، اقدام صورت نگیرد.
بنابراین اگر آشنایى تان در سطح همان چت است به نظر نمى رسد براى چنین تصمیم سرنوشت سازى، کافى باشد چون خطا و انحراف و غیرواقعى بودن اطلاعات در این روش بسیار بالاست. افزون بر این، اطلاعات به دست آمده اگر صحیح هم باشد کافى نیست و تمام نیازهاى اطلاعاتى را جواب نمى دهد و تحقیق بیشترى در این زمینه لازم و ضرورى است و با مراجعه مستقیم و حضورى به خانواده وى و اطلاع از سطح فرهنگى اجتماعى، دینى و اخلاقى او و خانواده اش لازم است اطمینان بیشترى حاصل نمایید و نیز با شناسایى دوستان نزدیک و نیز کسب اطلاع از همکلاسى ها و یا همکاران و محل زندگى او میزان آشنایى تان را بیشتر کنید.
به طور کلى با چشمى باز و آگاهى کامل از وضعیت وى و خانواده شان اقدام به چنین عمل مهم و سرنوشت سازى کنید تا در آینده دچار پشیمانى نشوید و نگویید: «اى کاش تحقیق بیشترى مى کردم». بنابراین توصیه مى شود براى انتخاب همسر و شریک زندگى براى یک عمر، ابتدا ملاکها و معیارهاى همسر لایق و شایسته را مطالعه کنید و از والدین محترمتان نیز کمک بگیرید و نظرات مشورتى آنها را نیز بشنوید.
در عین حال، شما خوب مى دانید خاستگاه این شیوه خواستگارى از فرهنگ غرب است که از بین رفتن پایه بنیادین خانواده، پاى بند نبودن به ارزش هاى دینى در همه عرصه هاى زندگى مهم ترین مشخصه آن است. طبق اظهار نظر برخى جامعه شناسان، درغرب ازدواج به معنى زن و شوهر شدن از راه شرعى و یا قانونى با هدف زندگى طولانى با یکدیگر در حال نسخ شدن است و شکل جدیدى از کنار هم زندگى کردن زن و مرد رواج یافته که هیچ سنخیتى با فرهنگ حاکم بر کشورهاى اسلامى ندارد. در این نوع ازدواج زن و مرد به عنوان زن و شوهر مورد خطاب قرار نمى گیرند بلکه با عنوان شریک نزدیک1 یاد می شود. حاکمیت چنین فرهنگى سبب مى شود آسیب هایی را براى ازدواج اینترنتى به دنبال بیاورد به عنوان نمونه مى توان به ارائه اطلاعات غلط توسط یکى از طرفین به دیگرى هنگام آشنایى و خواستگارى اشاره کرد. بنابراین چگونه می توانید به اطلاعات طرف مقابلتان اعتماد کنید؟! از آنجا که معمولاً وقتى از طریق چت ارتباط برقرار شد به تدریج بیشتر شده و زمینه علاقه به یکدیگر فراهم مى شود و چه بسا به وابستگى بیانجامد و در صورتى که بخواهید اطلاعات داده شده را در جلسه حضورى مورد بررسى قرار دهید و تصمیم‌گیرى کنید، چه بسا تصمیم‌گیری تان تحت تأثیر همان عشق و علاقه قبلى باشد و نتوانید واقعیت را آن گونه که هست مشاهده کرده و تصمیم عاقلانه و واقع بینانه بگیرید.
خلاصه این که انتخاب همسر از طریق چت، راه مطمئن معقولى نمی تواند باشد. بهترین راه این است که موضوع را با خانواده ها مطرح کنید و از تجربه ایشان استفاده کنید. وجود علاقه میان شما نباید مانع تحقیق در مورد شخصیت و خانواده ایشان و در نظر گرفتن حقایق شود. عشق پاک در رتبه پس از عقل قرار دارد، نه قبل از آن و نباید دل انسان قبل از عقلش به کسى تعلق پیدا کند. اگر دل سبقت بگیرد کار محاسبات عقلى دشوار مى شود. راه صحیح آن است که عقل آزادانه فعالیت محاسباتى و مصلحت سنجى خویش را انجام دهد و در صورتى که پاسخ مثبت داد، آنگاه دل فعالیت احساسى خودش را داشته باشد و علاقه و محبت امکان بروز و ظهور بیابد. همچنین دیر شدن ازدواج نباید باعث شود انسان به هر کسى بدون توجه به وجود حداقل معیارها در او، پاسخ مثبت دهد. این کار، مى تواند مشکلات زیادى را در زندگى آینده انسان ایجاد کند.
پی‌نوشت:
1. Partner
منبع: خواستگارى، محمدرضا احمدى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاهها، دفتر نشر معارف، 1390
یکى از راه هایى که امروزه براى ارتباط دختر و پسر با انگیزه هاى مختلف از جمله به هدف ازدواج شایع شده، چت است. در این زمینه گفتنى است، اصل چت در صورتى که منتهى به گناه نشود اشکال ندارد، ولى با توجه به حساسیت مسأله همسرگزینى و شرایط فراوانى که احراز آنها لازم است، از این طریق مشکل به نظر مى رسد، مگر این که در مراحل بعدى در مورد او تحقیقات رسمى صورت گیرد و مطمئن شوید که همسر مورد نظر خود را یافته اید. از آنجا که ازدواج نقطه عطف زندگى است و خوشبختى و بدبختى انسان تا حدود زیادى بستگى به موفقیت و یا شکست در این امر مهم و حیاتى است بهتر آن است در انتخاب همسر و شریک زندگى بیشتر دقت کرد و تا زمانى که از شایستگى و لیاقت وى اطمینان پیدا نکرده ایم، اقدام صورت نگیرد.
بنابراین اگر آشنایى تان در سطح همان چت است به نظر نمى رسد براى چنین تصمیم سرنوشت سازى، کافى باشد چون خطا و انحراف و غیرواقعى بودن اطلاعات در این روش بسیار بالاست. افزون بر این، اطلاعات به دست آمده اگر صحیح هم باشد کافى نیست و تمام نیازهاى اطلاعاتى را جواب نمى دهد و تحقیق بیشترى در این زمینه لازم و ضرورى است و با مراجعه مستقیم و حضورى به خانواده وى و اطلاع از سطح فرهنگى اجتماعى، دینى و اخلاقى او و خانواده اش لازم است اطمینان بیشترى حاصل نمایید و نیز با شناسایى دوستان نزدیک و نیز کسب اطلاع از همکلاسى ها و یا همکاران و محل زندگى او میزان آشنایى تان را بیشتر کنید.
به طور کلى با چشمى باز و آگاهى کامل از وضعیت وى و خانواده شان اقدام به چنین عمل مهم و سرنوشت سازى کنید تا در آینده دچار پشیمانى نشوید و نگویید: «اى کاش تحقیق بیشترى مى کردم». بنابراین توصیه مى شود براى انتخاب همسر و شریک زندگى براى یک عمر، ابتدا ملاکها و معیارهاى همسر لایق و شایسته را مطالعه کنید و از والدین محترمتان نیز کمک بگیرید و نظرات مشورتى آنها را نیز بشنوید.
در عین حال، شما خوب مى دانید خاستگاه این شیوه خواستگارى از فرهنگ غرب است که از بین رفتن پایه بنیادین خانواده، پاى بند نبودن به ارزش هاى دینى در همه عرصه هاى زندگى مهم ترین مشخصه آن است. طبق اظهار نظر برخى جامعه شناسان، درغرب ازدواج به معنى زن و شوهر شدن از راه شرعى و یا قانونى با هدف زندگى طولانى با یکدیگر در حال نسخ شدن است و شکل جدیدى از کنار هم زندگى کردن زن و مرد رواج یافته که هیچ سنخیتى با فرهنگ حاکم بر کشورهاى اسلامى ندارد. در این نوع ازدواج زن و مرد به عنوان زن و شوهر مورد خطاب قرار نمى گیرند بلکه با عنوان شریک نزدیک1 یاد می شود. حاکمیت چنین فرهنگى سبب مى شود آسیب هایی را براى ازدواج اینترنتى به دنبال بیاورد به عنوان نمونه مى توان به ارائه اطلاعات غلط توسط یکى از طرفین به دیگرى هنگام آشنایى و خواستگارى اشاره کرد. بنابراین چگونه می توانید به اطلاعات طرف مقابلتان اعتماد کنید؟! از آنجا که معمولاً وقتى از طریق چت ارتباط برقرار شد به تدریج بیشتر شده و زمینه علاقه به یکدیگر فراهم مى شود و چه بسا به وابستگى بیانجامد و در صورتى که بخواهید اطلاعات داده شده را در جلسه حضورى مورد بررسى قرار دهید و تصمیم‌گیرى کنید، چه بسا تصمیم‌گیری تان تحت تأثیر همان عشق و علاقه قبلى باشد و نتوانید واقعیت را آن گونه که هست مشاهده کرده و تصمیم عاقلانه و واقع بینانه بگیرید.
خلاصه این که انتخاب همسر از طریق چت، راه مطمئن معقولى نمی تواند باشد. بهترین راه این است که موضوع را با خانواده ها مطرح کنید و از تجربه ایشان استفاده کنید. وجود علاقه میان شما نباید مانع تحقیق در مورد شخصیت و خانواده ایشان و در نظر گرفتن حقایق شود. عشق پاک در رتبه پس از عقل قرار دارد، نه قبل از آن و نباید دل انسان قبل از عقلش به کسى تعلق پیدا کند. اگر دل سبقت بگیرد کار محاسبات عقلى دشوار مى شود. راه صحیح آن است که عقل آزادانه فعالیت محاسباتى و مصلحت سنجى خویش را انجام دهد و در صورتى که پاسخ مثبت داد، آنگاه دل فعالیت احساسى خودش را داشته باشد و علاقه و محبت امکان بروز و ظهور بیابد. همچنین دیر شدن ازدواج نباید باعث شود انسان به هر کسى بدون توجه به وجود حداقل معیارها در او، پاسخ مثبت دهد. این کار، مى تواند مشکلات زیادى را در زندگى آینده انسان ایجاد کند.
پی‌نوشت:
1. Partner
منبع: خواستگارى، محمدرضا احمدى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاهها، دفتر نشر معارف، 1390
