راضى نشدن دختر برای خواستگاری
پرسش :
بنده قصد ازدواج با یکى از دخترهاى دانشجو را دارم اما با توجه به این که ایشان شدیدا مذهبى و مقید است، به بنده وقت براى صحبت کردن و بیان نظرم نمی دهند و به بهانه هاى مختلف از صحبت کردن طفره می روند. از طرفى...
پاسخ :
در مورد موضوع مدّ نظرتان نکات زیر را پیشنهاد می کنیم:
1. رفتار آن خانم صحیح و مورد قبول است و در تأیید این رفتار همین بس است که اگر خواهر خودتان به جاى ایشان بود و کسى مى خواست به طور مستقیم همین خواسته را داشته باشد و خواهرتان به سادگى جواب مثبت مى داد، مطمئنا شما او را سرزنش مى کردید. لازمه حیا و عفت خانم ها همین است که در این گونه تصمیم گیرى ها شتابزده و به تنهایى اقدام نکنند.
2. آنچه موجب این نوع قضاوت شده ممانعت و یا مانع موهوم خانوادگى شما است که گمان مى کنید مطرح نمودن این مطلب در منزل موجب دردسرتان می شود در حالى که این چنین نیست و نباید باشد. شما قبل از این که نام شخص خاصى را بر زبان بیاورید اصل ازدواج را در خانواده مطرح کنید و نظر مساعد آنها را درباره اصل ازدواج جلب نمایید و بعد از گذشت مدتى بپرسید پس من با چه کسى ازدواج کنم؟ و ... بعد از مدتى که این حرف ها را در خانواده مطرح نمودید آن وقت نام این خانم به شکل کلى همراه با ابهام (نه علاقه و دلدادگى) بر زبان آورید و منتظر واکنش آنها باشید؛ یعنى، گام به گام پیش بروید و هرگز احترام به خانواده و همراهى آنها را از دست ندهید.
3. فعلاً تا آماده شدن فضاى خانواده و فقط به منظور از دست ندادن این مورد دو کار را انجام دهید:
الف. در مورد این شخص بدون دلدادگى تحقیق نمایید و یقین کنید که ایشان می تواند همسر مناسبى براى شما باشد. توجه داشته باشید که راه شناخت افراد، ارتباط مستقیم نیست بلکه ارتباط مستقیم به شناخت صحیح آسیب می رساند.
ب. با یکى از افراد سرشناس در دانشگاه موضوع را مطرح نمایید تا او نقش واسطه را ایفا نمایید و زمینه شناسایى را فراهم آورند (نه ارتباط) و در واقع موضوع را بر اساس نظر یک فرد قابل اعتماد با آن خانم مطرح نمایید تا او هم اعتماد نماید و براى شما حساب باز نماید. به طور مثال می توانید به مسؤول نهاد دانشگاه یا معاون فرهنگى یا یکى از دوستان متأهل داراى جایگاه و سابقه ارزشمند و قابل اعتماد مراجعه کنید تا به شما در این مورد کمک کنند.
منبع: خواستگارى، محمدرضا احمدى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاهها، دفتر نشر معارف، 1390.
در مورد موضوع مدّ نظرتان نکات زیر را پیشنهاد می کنیم:
1. رفتار آن خانم صحیح و مورد قبول است و در تأیید این رفتار همین بس است که اگر خواهر خودتان به جاى ایشان بود و کسى مى خواست به طور مستقیم همین خواسته را داشته باشد و خواهرتان به سادگى جواب مثبت مى داد، مطمئنا شما او را سرزنش مى کردید. لازمه حیا و عفت خانم ها همین است که در این گونه تصمیم گیرى ها شتابزده و به تنهایى اقدام نکنند.
2. آنچه موجب این نوع قضاوت شده ممانعت و یا مانع موهوم خانوادگى شما است که گمان مى کنید مطرح نمودن این مطلب در منزل موجب دردسرتان می شود در حالى که این چنین نیست و نباید باشد. شما قبل از این که نام شخص خاصى را بر زبان بیاورید اصل ازدواج را در خانواده مطرح کنید و نظر مساعد آنها را درباره اصل ازدواج جلب نمایید و بعد از گذشت مدتى بپرسید پس من با چه کسى ازدواج کنم؟ و ... بعد از مدتى که این حرف ها را در خانواده مطرح نمودید آن وقت نام این خانم به شکل کلى همراه با ابهام (نه علاقه و دلدادگى) بر زبان آورید و منتظر واکنش آنها باشید؛ یعنى، گام به گام پیش بروید و هرگز احترام به خانواده و همراهى آنها را از دست ندهید.
3. فعلاً تا آماده شدن فضاى خانواده و فقط به منظور از دست ندادن این مورد دو کار را انجام دهید:
الف. در مورد این شخص بدون دلدادگى تحقیق نمایید و یقین کنید که ایشان می تواند همسر مناسبى براى شما باشد. توجه داشته باشید که راه شناخت افراد، ارتباط مستقیم نیست بلکه ارتباط مستقیم به شناخت صحیح آسیب می رساند.
ب. با یکى از افراد سرشناس در دانشگاه موضوع را مطرح نمایید تا او نقش واسطه را ایفا نمایید و زمینه شناسایى را فراهم آورند (نه ارتباط) و در واقع موضوع را بر اساس نظر یک فرد قابل اعتماد با آن خانم مطرح نمایید تا او هم اعتماد نماید و براى شما حساب باز نماید. به طور مثال می توانید به مسؤول نهاد دانشگاه یا معاون فرهنگى یا یکى از دوستان متأهل داراى جایگاه و سابقه ارزشمند و قابل اعتماد مراجعه کنید تا به شما در این مورد کمک کنند.
منبع: خواستگارى، محمدرضا احمدى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاهها، دفتر نشر معارف، 1390.
