اولویت عمل به قوانین تجارت

در کشور ایران هنگامی که معامله میان یک طرف ایرانی با یک شرکت خارجی انجام می شود، کدام یک از منابع قانونی زیر اولویت و ارجحیت دارند؟ به بیان دیگر در ایجاد التزام به عمل به قوانین، کدام یک از موارد زیر ارجحیت دارند: 1- قوانین بین المللی، 2- قوانین مصوب کشوری، 3- رویه و عرف، 4- قوانین تصویب شده درون سازمانی سازمان بزرگتر. 5- قوانین مصوبۀ ویژه ای که در ادارۀ کل سازمان مربوطۀ کشوری به تصویب رسیده باشند. مثال: اگر یک آژانس هواپیمایی اقدام به معامله با یک ایرلاین خارجی کند، آیا آن ایرلاین می تواند قوانین محدود کننده ای مبنی بر تحدید مالکیت مالک بر مملوک وضع کرده، و قرارداد با آژانس هواپیمایی را بر مبنای قوانین درون سازمانی خودساخته ای تنظیم نماید که حتی ممکن است ناقض یکی از اصول و یا قوانین کشوری در موضوع مطروحه باشد؟ در صورتی که چنین نقض قانونی در بندهای قرارداد، ذکر شده باشد، اما قرارداد به امضاء طرفین رسیده باشد، آیا عمل به آن موارد از سوی آژانس هواپیمایی لازم الاجرا است؟