ویژگی های کلیسای کاتولیک
پرسش :
کلیسای کاتولیک دارای چه ویژگی هایی می باشد؟
پاسخ :
مهم ترین ویژگی کاتولیک ها آن است که معتقد به ریاست پاپ بر تمام جامعه ی مسیحیان و همچنین معتقد به مصونیت وی از خطا هستند. به علاوه، آنها اعتقاد به مصوبات مجامع کلیسایی کاتولیک را لازم می شمارند. آنان معتقدند که مسیح، پطرس را بر تمام کلیسای مسیحیت رهبر قرار داده و کلید ملکوت آسمان را به وی سپرده است. پطرس نیز در زمان اقامت در رُم، پاپ را جانشین خود و صاحب اختیار کلیسای جامع قرار داده است.(1)
در تصویب نامه های اعتقادی شورای واتیکان، این کلیسا خود را به عنوان «کلیسای مقدس کاتولیک رُم» توصیف می کند. کلیسای کاتولیک رُم بزرگترین و جهانی ترین کلیساهاست که در تمام کشورها و سرزمینها رایج است. عشای ربانی کاتولیک در همه جا به یک زبان مقدس برگزار می شود. همان گونه که این کلیسا مرکزش در رُم است دارای ویژگیهای رُمی نیز هست. از زمان پاپ هادریان ششم (1522 _ 1523) پاپها همه منحصراً ایتالیایی بوده اند و تا بعد از جنگ جهانی دوم بیشتر جمعیت مدرسه ی کاردینالها را ایتالیایی ها تشکیل می داد.
جمعیت کل مسیحیان جهان به ششصد و نود دو میلیون نفر بالغ می شود که تقریباً نیمی از آن (در حدود سیصد و سی و یک میلیون نفر) پیرو مرکز روحانی رُم هستند. و پاپ را رئیس روحانی خود می شناسند. از این رقم در حدود سیصد و بیست و چهار میلیون نفر به کاتولیک رُم منتسب هستند و بقیه به کلیساهای یونیت(2) تعلق دارند. در مقایسه با کلیسای کاتولیک رُم تعداد پیروان کلیساهای پروتستان (به انضمام جمعیتهای انگلیکان) ممکن است به دویست و شش میلیون نفر بالغ شود.
نگاهی به انتشار کلیسای کاتولیک رُم در مناطق مختلف جهان موقعیت خاص کاتولیک را در جهان مسیحیت به خوبی مجسم می کند. تقریباً دویست و بیست و پنج میلیون نفر از جمعیت 565 میلیونی اروپا را کاتولیک های رُم تشکیل می دهند. همان گونه که مجموع پیروان ارتدوکس و پروتستان نیز تقریباً به این رقم می رسد. در سراسر آمریکای جنوبی که جمعیت آن به 170 میلیون نفر بالغ می شود، چهل میلیون نفر پیرو کاتولیک رُم هستند. کلیسای موجود در آسیا ده میلیون و در آفریقا کمتر از یک میلیون پیرو دارد. کشورهای لاتین در اروپا معمولاً پیرو کاتولیک رُم هستند، گرچه اقلیتهای کوچکی از پروتستان نیز در ایتالیا، اسپانیا و پرتغال وجود دارد.
قلمرو کلیسای کاتولیک رُم در سراسر جهان به دو بخش اسقف نشین و سر اسقف نشین تقسیم می شود.(3)
تحولات پروتستانی در قرن شانزدهم سبب شد که کلیسای کاتولیک در یکی از مهم ترین مجامع کلیسایی که به شورای ترنت (1545 – 1563) معروف شد، مواضع خود را در بسیاری از اصول و آموزه ها مشخص کند. این شورا اعلام کرد که حقیقت انجیل و اصول آن در کتب مکتوب و سنن نامکتوب وجود دارد. این سنن که رسولان آن را از عیسی(علیه السلام) شنیده اند، یا خود آنها را تحت الهام روح القدس مقرر کرده اند به گونه ای دقیق و خطاناپذیر به ما ملحق شده اند. بنابراین، سنن کلیسایی، خواه به ایمان مربوط باشد و خواه به قوانین کلیسایی، حقایقی هستند که مسیح بیان و یا روح القدس آنها را الهام کرده است.(4)
پی نوشت:
(1). محمد رضا زیبائی نژاد، مسیحیت شناسی مقایسه ای، ص 242.
(2). Uniate Church، اسمی است که بر تعدادی از کلیساهای مسیحی مختلفی که در شرق نزدیک تأسیس شده و اکنون با کلیسای قدیم کاتولیک رُم متحد شده است اطلاق می شود و تنها در مراسم عشای ربانی و برخی از جزئیات اعتقادی با آن اختلاف دارد.
(3). اینار مولند، جهان مسیحیت، ص 83 – 85.
(4). تونی لین، تاریخ تفکر مسیحی، ص 361.
منبع: مسیحیت شناسی مقایسه ای، محمد رضا زیبائی نژاد، انتشارات صدا و سیما جمهوری اسلامی ایران، تهران، 1384، ص 242.
مهم ترین ویژگی کاتولیک ها آن است که معتقد به ریاست پاپ بر تمام جامعه ی مسیحیان و همچنین معتقد به مصونیت وی از خطا هستند. به علاوه، آنها اعتقاد به مصوبات مجامع کلیسایی کاتولیک را لازم می شمارند. آنان معتقدند که مسیح، پطرس را بر تمام کلیسای مسیحیت رهبر قرار داده و کلید ملکوت آسمان را به وی سپرده است. پطرس نیز در زمان اقامت در رُم، پاپ را جانشین خود و صاحب اختیار کلیسای جامع قرار داده است.(1)
در تصویب نامه های اعتقادی شورای واتیکان، این کلیسا خود را به عنوان «کلیسای مقدس کاتولیک رُم» توصیف می کند. کلیسای کاتولیک رُم بزرگترین و جهانی ترین کلیساهاست که در تمام کشورها و سرزمینها رایج است. عشای ربانی کاتولیک در همه جا به یک زبان مقدس برگزار می شود. همان گونه که این کلیسا مرکزش در رُم است دارای ویژگیهای رُمی نیز هست. از زمان پاپ هادریان ششم (1522 _ 1523) پاپها همه منحصراً ایتالیایی بوده اند و تا بعد از جنگ جهانی دوم بیشتر جمعیت مدرسه ی کاردینالها را ایتالیایی ها تشکیل می داد.
جمعیت کل مسیحیان جهان به ششصد و نود دو میلیون نفر بالغ می شود که تقریباً نیمی از آن (در حدود سیصد و سی و یک میلیون نفر) پیرو مرکز روحانی رُم هستند. و پاپ را رئیس روحانی خود می شناسند. از این رقم در حدود سیصد و بیست و چهار میلیون نفر به کاتولیک رُم منتسب هستند و بقیه به کلیساهای یونیت(2) تعلق دارند. در مقایسه با کلیسای کاتولیک رُم تعداد پیروان کلیساهای پروتستان (به انضمام جمعیتهای انگلیکان) ممکن است به دویست و شش میلیون نفر بالغ شود.
نگاهی به انتشار کلیسای کاتولیک رُم در مناطق مختلف جهان موقعیت خاص کاتولیک را در جهان مسیحیت به خوبی مجسم می کند. تقریباً دویست و بیست و پنج میلیون نفر از جمعیت 565 میلیونی اروپا را کاتولیک های رُم تشکیل می دهند. همان گونه که مجموع پیروان ارتدوکس و پروتستان نیز تقریباً به این رقم می رسد. در سراسر آمریکای جنوبی که جمعیت آن به 170 میلیون نفر بالغ می شود، چهل میلیون نفر پیرو کاتولیک رُم هستند. کلیسای موجود در آسیا ده میلیون و در آفریقا کمتر از یک میلیون پیرو دارد. کشورهای لاتین در اروپا معمولاً پیرو کاتولیک رُم هستند، گرچه اقلیتهای کوچکی از پروتستان نیز در ایتالیا، اسپانیا و پرتغال وجود دارد.
قلمرو کلیسای کاتولیک رُم در سراسر جهان به دو بخش اسقف نشین و سر اسقف نشین تقسیم می شود.(3)
تحولات پروتستانی در قرن شانزدهم سبب شد که کلیسای کاتولیک در یکی از مهم ترین مجامع کلیسایی که به شورای ترنت (1545 – 1563) معروف شد، مواضع خود را در بسیاری از اصول و آموزه ها مشخص کند. این شورا اعلام کرد که حقیقت انجیل و اصول آن در کتب مکتوب و سنن نامکتوب وجود دارد. این سنن که رسولان آن را از عیسی(علیه السلام) شنیده اند، یا خود آنها را تحت الهام روح القدس مقرر کرده اند به گونه ای دقیق و خطاناپذیر به ما ملحق شده اند. بنابراین، سنن کلیسایی، خواه به ایمان مربوط باشد و خواه به قوانین کلیسایی، حقایقی هستند که مسیح بیان و یا روح القدس آنها را الهام کرده است.(4)
پی نوشت:
(1). محمد رضا زیبائی نژاد، مسیحیت شناسی مقایسه ای، ص 242.
(2). Uniate Church، اسمی است که بر تعدادی از کلیساهای مسیحی مختلفی که در شرق نزدیک تأسیس شده و اکنون با کلیسای قدیم کاتولیک رُم متحد شده است اطلاق می شود و تنها در مراسم عشای ربانی و برخی از جزئیات اعتقادی با آن اختلاف دارد.
(3). اینار مولند، جهان مسیحیت، ص 83 – 85.
(4). تونی لین، تاریخ تفکر مسیحی، ص 361.
منبع: مسیحیت شناسی مقایسه ای، محمد رضا زیبائی نژاد، انتشارات صدا و سیما جمهوری اسلامی ایران، تهران، 1384، ص 242.
