تفاوت سنی در ازدواج باید چقدر باشد؟
پرسش :
اختلاف سنی مناسب برای ازدواج دختر و پسر چند سال است؟ آیا در روایات و قرآن هم به این موضوع اشاره ای شده است؟ من خودم دختر هستم و واقعا احساس می کنم پسرهای هم سن من در دانشگاه دریک سطح بلوغ بامن نیستند. آیا استثنا هم هست؟ یا مسئله ی اثبات شده ایست؟
پاسخ :
یکی از معیارهایی که برای تناسب دخترو پسر برای ازدواج در نظر گرفته می شود ، تناسب سنی زوجین است. قابل توجه است که کفو هم بودن از نظر سن، تفاوت در سن است نه تساوی ؛ زیرا این تفاوت در آفرینش مرد و زن در مورد سن بلوغ قرار داده شده است. با توجه به پژوهش های روان شناختی آنچه درباره تفاوت سنی مناسب برای دختر و پسر برای ازدواج گفته می شود، از سه تا پنج سال است که پسر بزرگتر از دختر باشد.
البته در قرآن و روایات این گونه مسائل که با شرایط فرهنگی متغییر است به شکل کلی تناسب و هم کفو بودن مطرح شده است. لزوم تناسب سنی از اطلاق آیاتی مثل "فانکحوا ما طاب لکم من النساء" همسری مورد پسند و دلنشین انتخاب کنید، استنباط می شود. همچنین در روایات اسلامی به صراحت، هم کفو بودن مطرح شده است. پیامبر اسلام می فرماید: با همسان و هم شأن خود ازدواج کنید. پس می توان گفت اسلام معیار و دلایل هماهنگی در سن را به عقل و عرف و علم سپرده است. با این حال عدم رعایت تناسب شرط سنی، از نظر دینی امر نامشروعی نیست و باید در کنار دیگر شرایط و ویژگی های طرف مقابل ارزیابی شود.
اگر چه ما برای شما و احساساتتان ارزش و احترام قائل هستیم، اما نمی توان این احساس و برداشت شخصی را به جامعه تعمیم داده و یک قانون عمومی از آن استخراج کرد. قطعا سبک های فرزند پروری، الگوهای ارتباطی والدین، و سبک های وابستگی و یا استقلال و اعتماد به نفس حاکم و به طور کلی مسایل محیطی و ارثی ، باعث شده است هر فردی به دلیل زیست متفاوت، متفاوت فکر کند و متفاوت در جامعه ظاهر شود. مثلا یک فرد ۲۰ ساله اگر در یک خانواده پر کار و مستقل با مسؤولیت پذیری بالا بزرگ شده باشد، یک خانواده را می تواند مدیریت کند.
نیز ممکن است یک فرد ۳۰ ساله وابسته به خانواده با عدم اعتماد به نفس و مسؤولیت پذیری پایین حتی نتواند خودش را هم مدیریت کند. پس به طور کلی فاصله سنی مناسب میان زن و شوهر را می توان سه تا پنج سال در نظر گرفت. البته این بدان معنا نیست که اگر یکی دو سال به این سنین افزوده و یا از آن کاسته شود، حتماً نباید ازدواجی انجام گیرد. شاید بتوان گفت که اگر تمام زمینه ها بررسی شده باشد و مشکل خاصی دیده نشود، می توان فاصله سنی را به دیده اغماض نگریست، ولی در عین حال بهترین و مناسب ترین فاصله سنی سه تا پنج سال است.
عدم رعایت این شرط به طور معمول می تواند مشکلات و درد سرهایی را برای زن و شوهر در زندگی مشترک به وجود بیاورد .عدم درک متقابل یکدیگر، عدم تناسب در توانایی های جسمی، انعطاف ناپذیری فرد بزرگتر،عدم ارضای غرایز می تواند از جمله پیامد های در نظر نگرفتن این شرط باشد.
هر چند ممکن است در هر موردی از شرایط و معیارهای انتخاب همسر استثناهایی هم باشد ، اما ما نمی توانیم اساس زندگی خود را بر اساس استثناها بنا کنیم.
نادیده گرفتن این شرایط ریسک ناموفق بودن زندگی و انتخاب همسر را بالا خواهد بود.
منبع: www.soalcity.ir
یکی از معیارهایی که برای تناسب دخترو پسر برای ازدواج در نظر گرفته می شود ، تناسب سنی زوجین است. قابل توجه است که کفو هم بودن از نظر سن، تفاوت در سن است نه تساوی ؛ زیرا این تفاوت در آفرینش مرد و زن در مورد سن بلوغ قرار داده شده است. با توجه به پژوهش های روان شناختی آنچه درباره تفاوت سنی مناسب برای دختر و پسر برای ازدواج گفته می شود، از سه تا پنج سال است که پسر بزرگتر از دختر باشد.
البته در قرآن و روایات این گونه مسائل که با شرایط فرهنگی متغییر است به شکل کلی تناسب و هم کفو بودن مطرح شده است. لزوم تناسب سنی از اطلاق آیاتی مثل "فانکحوا ما طاب لکم من النساء" همسری مورد پسند و دلنشین انتخاب کنید، استنباط می شود. همچنین در روایات اسلامی به صراحت، هم کفو بودن مطرح شده است. پیامبر اسلام می فرماید: با همسان و هم شأن خود ازدواج کنید. پس می توان گفت اسلام معیار و دلایل هماهنگی در سن را به عقل و عرف و علم سپرده است. با این حال عدم رعایت تناسب شرط سنی، از نظر دینی امر نامشروعی نیست و باید در کنار دیگر شرایط و ویژگی های طرف مقابل ارزیابی شود.
اگر چه ما برای شما و احساساتتان ارزش و احترام قائل هستیم، اما نمی توان این احساس و برداشت شخصی را به جامعه تعمیم داده و یک قانون عمومی از آن استخراج کرد. قطعا سبک های فرزند پروری، الگوهای ارتباطی والدین، و سبک های وابستگی و یا استقلال و اعتماد به نفس حاکم و به طور کلی مسایل محیطی و ارثی ، باعث شده است هر فردی به دلیل زیست متفاوت، متفاوت فکر کند و متفاوت در جامعه ظاهر شود. مثلا یک فرد ۲۰ ساله اگر در یک خانواده پر کار و مستقل با مسؤولیت پذیری بالا بزرگ شده باشد، یک خانواده را می تواند مدیریت کند.
نیز ممکن است یک فرد ۳۰ ساله وابسته به خانواده با عدم اعتماد به نفس و مسؤولیت پذیری پایین حتی نتواند خودش را هم مدیریت کند. پس به طور کلی فاصله سنی مناسب میان زن و شوهر را می توان سه تا پنج سال در نظر گرفت. البته این بدان معنا نیست که اگر یکی دو سال به این سنین افزوده و یا از آن کاسته شود، حتماً نباید ازدواجی انجام گیرد. شاید بتوان گفت که اگر تمام زمینه ها بررسی شده باشد و مشکل خاصی دیده نشود، می توان فاصله سنی را به دیده اغماض نگریست، ولی در عین حال بهترین و مناسب ترین فاصله سنی سه تا پنج سال است.
عدم رعایت این شرط به طور معمول می تواند مشکلات و درد سرهایی را برای زن و شوهر در زندگی مشترک به وجود بیاورد .عدم درک متقابل یکدیگر، عدم تناسب در توانایی های جسمی، انعطاف ناپذیری فرد بزرگتر،عدم ارضای غرایز می تواند از جمله پیامد های در نظر نگرفتن این شرط باشد.
هر چند ممکن است در هر موردی از شرایط و معیارهای انتخاب همسر استثناهایی هم باشد ، اما ما نمی توانیم اساس زندگی خود را بر اساس استثناها بنا کنیم.
نادیده گرفتن این شرایط ریسک ناموفق بودن زندگی و انتخاب همسر را بالا خواهد بود.
منبع: www.soalcity.ir
