احکام وصیت | سوال سی و سه

پرسش :

اگر وصیت نامه به این عنوان نوشته شود: ‏ ‏‏«این جانب وصیت خود را به شرح زیر برای ورثه ام می نویسم که به عنوان سند‏ ‏رسمی در بین فرزندانم حکمفرما باشد و هر کدام خلاف این رفتار نمایند مسئول خدا‏‎ ‎‏می باشند. چون به اصلاحات ارضی در زمان انقلاب در شهر سنقر آتش زده بودند و‏‎ ‎‏هر جا مراجعه کردم موفق نشدم به طور رسمی اموال را به نام فرزندان مورد نظر ثبت‏‎ ‎‏نمایم، لذا بدین وسیله از تمام مراجع ذی صلاح تقاضا دارم این وصیت نامه را به عنوان‏‎ ‎‏سند ثبتی قبول فرمایند. ‏ 1. دخترم، که تا حد توانایی برای تحصیل ایشان مضایقه نکرده ام و صاحب حقوق‏‎ ‎‏هم شده است و سهم او را از قریه جوبکبود معلوم کرده ام و دیگر هیچ نوع حقی از‏‎ ‎‏اموال منقول وغیر منقول که از این جانب جا بماند، ندارد.‏ ‏‏2. پسرم، چون چندین بار خانه و زندگی برایش درست کردم و از بین برده، مجبور‏‎ ‎‏شدم از مزرعه بیگلر آباد به اسم فرزندان نام برده صلح نموده که نتواند آن را بفروشد؛‏‎ ‎‏لذا ایشان از اموال که به نام من است هیچ حقی ندارند وهر چه اموال منقول و غیر‏‎ ‎‏منقول به نام من بوده باشد متعلق به بچه های زوجه ام است و زوجه ام هم حق خودش‏‎ ‎‏را می برد». ‏ ‏‏آیا این هبه است یا وصیت؟ در صورت وصیت بودن چه حکم را دارا است؟‏

پاسخ :
‏‏بسمه تعالی، آنچه را در حیات خود صلح نموده، ملک مصالح لهم شده‏‎ ‎‏است و وصیت او نسبت به این که بعض ورثه ارث نبرند باطل است و ترکه‏‎ ‎‏او به همه ورثه می رسد.‏

منبع: استفتائات امام خمینی(ره)، جلد 7، ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، تهران، 1392 ش.