پرسش :
تبيين نظام آفرينش بر اساس تجلى اسماء الهى چگونه است؟
پاسخ :
معارف الهى در قرآن كريم براى همگان طرح شده است، لذا عبارت‌هاى متنوّع در آن استعمال شد. واژهٔ تجلّى كه در جريان طور حضرت موسى (عليه‌السّلام) به كار رفت، در نهج‌البلاغه به عنوان محور اصلى آفرينش ياد شد: «الحمد لله المُتَجلّى لخَلْقِه بخَلقِه»(1). هر موجودى در حدّ خود، مظهر اسمى از اسماى حسناى خداست؛ چه اين‌كه حالتهاى گوناگون انسان نيز آيتِ تجلّى اسماى متنوّع الهى است. خداوند با تجلّى اسم مباركِ، «الظاهر» مائدهٔ خلقت را گستراند و با تجلّى اسم مباركِ، «الباطن» اين خوان خدايى را جمع مى‌نمايد، تا دوباره در قيامت با وضع مناسبِ معاد بسط دهد. البته كُنهِ ذات خدا كه «باطن» محض است، مقابل ندارد و اسم «الظاهر» مقابل اسم «الباطن» است كه هر دو از تعيّنات ذات خداوند محسوب مى‌شوند.
(1) نهج‌البلاغه، خطبهٔ 108.
( آیةالله جوادی آملی )
معارف الهى در قرآن كريم براى همگان طرح شده است، لذا عبارت‌هاى متنوّع در آن استعمال شد. واژهٔ تجلّى كه در جريان طور حضرت موسى (عليه‌السّلام) به كار رفت، در نهج‌البلاغه به عنوان محور اصلى آفرينش ياد شد: «الحمد لله المُتَجلّى لخَلْقِه بخَلقِه»(1). هر موجودى در حدّ خود، مظهر اسمى از اسماى حسناى خداست؛ چه اين‌كه حالتهاى گوناگون انسان نيز آيتِ تجلّى اسماى متنوّع الهى است. خداوند با تجلّى اسم مباركِ، «الظاهر» مائدهٔ خلقت را گستراند و با تجلّى اسم مباركِ، «الباطن» اين خوان خدايى را جمع مى‌نمايد، تا دوباره در قيامت با وضع مناسبِ معاد بسط دهد. البته كُنهِ ذات خدا كه «باطن» محض است، مقابل ندارد و اسم «الظاهر» مقابل اسم «الباطن» است كه هر دو از تعيّنات ذات خداوند محسوب مى‌شوند.
(1) نهج‌البلاغه، خطبهٔ 108.
( آیةالله جوادی آملی )
