پرسش :
آيا خداوند به موجوداتي كوچك تر از پشه نيز مثال زده است؟
پاسخ :
در پاسخ بايد گفت: قرآن مجيد به موجودات كوچك تر از پشه هم مثال زده است. مانند: موريانه: قرآن مي فرمايد: (با آن همه جلال و شكوه سليمان هنگامي كه مرگ را بر او مقرر داشتيم كسي آن ها را از مرگ وي آگاه نساخت، مگر جنبنده زمين (موريانه) كه عصاي او را مي خورد (تا شكست و پيكر سليمان فرو افتاد) هنگامي كه بر زمين افتاد جنبيان فهميدند كه اگر از غيب آگاه بودند در عذاب خوار كننده باقي نمي ماندند.
و مراد از «دابه» در اين آيه شريفه موريانه است:[1] كه از پشه كوچكتر است. و در آيات ديگري هم كلمه دابه وارد شده است كه اين كلمه به معني جنبنده مي باشد و شامل موجودات كوچكتر از موريانه نيز مي شود مانند آيه:
ما من دابة في الارض الا علي الله رزقها و يعلم مستقرها و مستودعها كل في كتب مبين؛[2] هيچ جنبنده اي در زمين نيست مگر اينكه روزي او بر خداست، او قرارگاه محل نقل و انتقالش را مي داند همه اينها در كتاب آشكاري ثبت شده است.»
در سوره مبارك اعراف مي فرمايد:
فارسلنا عليهم الطوفان و الجراد و القمل و الضفادع و الدم ءايت مفصلت فاستكبروا و كانوا قوماً مجرمين؛[3] سپس (بلاها را پشت سر هم بر آنها نازل كرديم، طوفان و آفت گياهي (كنه) و قورباغه ها و خون راكه نشانه هايي از هم جدا بودند» بر آنها فرستاديم (ولي باز بيدار نشدند) و تكبر ورزيدند و جمعيت گنهكاري بودند. در اين آيه مباركه به كنه اشاره شده كه از پشه هم كوچك تر است.[4]
القُمل ـ به معني شپش يا مگس كوچك هم آمده است.[5]
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. مکارم شيرازي، تفسير نمونه، ذيل آيات مطرح شده در متن.
2. مصطفي، اسرار، دانستني هاي قرآن.
3. علامه طباطبايي، تفسير الميزان، ذيل آيات مطرح شده در متن.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . مكارم شيرازي، ناصر و همکاران، تفسير نمونه، تهران، دارالكتاب الاسلاميه، چاپ نهم، 1371 هـ ش، ج18، ص 33.
[2] . هود/6؛ هود/56؛ نحل/61 و 49؛ بقرة /164؛ انعام/ 38؛ نمل/82؛ عنكبوت/60؛ نور/45.
[3] . اعراف/ 133.
[4] . مكارم شيرازي، ناصر و همكاران، تفسير نمونه، تهران، دارالكتاب الاسلاميه، چاپ نوزدهم، 1376 هـ ش، ج6، ص 320؛ و سياح، احمد، فرهنگ بزرگ نوين تهران، انتشارات اسلام، چاپ هفدهم، 1374، ج2، ص 1362.
[5] . قرشي، علي اكبر، قاموس قرآن، تهران، دارالكتاب الاسلاميه، چاپ يازدهم، 1372 هـ ش، ج6، ص 40؛ و اسرار، مصطفي، دانستني هاي قرآن، چاپ جديت، چاپ هيجدهم، 1376، ص 120.
در پاسخ بايد گفت: قرآن مجيد به موجودات كوچك تر از پشه هم مثال زده است. مانند: موريانه: قرآن مي فرمايد: (با آن همه جلال و شكوه سليمان هنگامي كه مرگ را بر او مقرر داشتيم كسي آن ها را از مرگ وي آگاه نساخت، مگر جنبنده زمين (موريانه) كه عصاي او را مي خورد (تا شكست و پيكر سليمان فرو افتاد) هنگامي كه بر زمين افتاد جنبيان فهميدند كه اگر از غيب آگاه بودند در عذاب خوار كننده باقي نمي ماندند.
و مراد از «دابه» در اين آيه شريفه موريانه است:[1] كه از پشه كوچكتر است. و در آيات ديگري هم كلمه دابه وارد شده است كه اين كلمه به معني جنبنده مي باشد و شامل موجودات كوچكتر از موريانه نيز مي شود مانند آيه:
ما من دابة في الارض الا علي الله رزقها و يعلم مستقرها و مستودعها كل في كتب مبين؛[2] هيچ جنبنده اي در زمين نيست مگر اينكه روزي او بر خداست، او قرارگاه محل نقل و انتقالش را مي داند همه اينها در كتاب آشكاري ثبت شده است.»
در سوره مبارك اعراف مي فرمايد:
فارسلنا عليهم الطوفان و الجراد و القمل و الضفادع و الدم ءايت مفصلت فاستكبروا و كانوا قوماً مجرمين؛[3] سپس (بلاها را پشت سر هم بر آنها نازل كرديم، طوفان و آفت گياهي (كنه) و قورباغه ها و خون راكه نشانه هايي از هم جدا بودند» بر آنها فرستاديم (ولي باز بيدار نشدند) و تكبر ورزيدند و جمعيت گنهكاري بودند. در اين آيه مباركه به كنه اشاره شده كه از پشه هم كوچك تر است.[4]
القُمل ـ به معني شپش يا مگس كوچك هم آمده است.[5]
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. مکارم شيرازي، تفسير نمونه، ذيل آيات مطرح شده در متن.
2. مصطفي، اسرار، دانستني هاي قرآن.
3. علامه طباطبايي، تفسير الميزان، ذيل آيات مطرح شده در متن.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . مكارم شيرازي، ناصر و همکاران، تفسير نمونه، تهران، دارالكتاب الاسلاميه، چاپ نهم، 1371 هـ ش، ج18، ص 33.
[2] . هود/6؛ هود/56؛ نحل/61 و 49؛ بقرة /164؛ انعام/ 38؛ نمل/82؛ عنكبوت/60؛ نور/45.
[3] . اعراف/ 133.
[4] . مكارم شيرازي، ناصر و همكاران، تفسير نمونه، تهران، دارالكتاب الاسلاميه، چاپ نوزدهم، 1376 هـ ش، ج6، ص 320؛ و سياح، احمد، فرهنگ بزرگ نوين تهران، انتشارات اسلام، چاپ هفدهم، 1374، ج2، ص 1362.
[5] . قرشي، علي اكبر، قاموس قرآن، تهران، دارالكتاب الاسلاميه، چاپ يازدهم، 1372 هـ ش، ج6، ص 40؛ و اسرار، مصطفي، دانستني هاي قرآن، چاپ جديت، چاپ هيجدهم، 1376، ص 120.
