پرسش :
چرا به هنگام شنيدن نام قائم (عج) لازم است برخيزيم؟
پاسخ :
هنگامى كه «دعبل خزاعی» اشعار خود را در محضر امام هشتم (علیه السلام) خواند، چون از بقية اللَّه و قيام شكوهمند آن حضرت ياد كرد، امام رضا (علیه السلام) از جاى برخاست و دست مباركش را بر سر نهاد و در برابر نام حضرت ولى عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) تواضع نمود و براى فرجش دعا كرد.(1)
از امام صادق(علیه السلام) سؤال شد كه چرا به هنگام شنيدن نام «قائم» لازم است برخيزيم؟ حضرت فرمودند:
براى آن حضرت غيبت طولانى است و اين لقب ياد آور دولت حقه آن حضرت و ابراز تأسف بر غربت اوست. و لذا آن حضرت از شدّت محبت و مرحمتى كه به دوستانش دارد، به هر كسى كه حضرتش را با اين لقب ياد كند، نگاه محبتآميز مى كند. از تجليل و تعظيم آن حضرت است كه هر بنده خاضعى در مقابل صاحب (عصر) خود، هنگامى كه مولاى بزرگوارش به سوى او بنگرد از جاى برخيزد، پس بايد برخيزد و تعجيل در امر فرج مولايش را از خداوند منان مسئلت بنمايد.(2)
مردن با عشق ولى عصر(علیه السلام)
شهيد محراب آية اللَّه دستغيب نقل مى كند:
يكى از رفقا نقل مى كرد برادرش پنجاه سال قبل جوان هيجده ساله اى بود كه زيارت جامعه و دوازده امام خواجه نصيرالدين را از حفظ بود. بالأخره مريض مى شود، در حال احتضار زيارت جامعه و خواجه نصيرالدين را مى خواند، عجيب اين است كه مى گفت او دو ماه در بستر بود، به واسطه بيمارى مانند اسكلتى شده بود، نمى توانست حركت كند، همين طور افتاده بود، در نهايت ضعف ساعت آخر عمرش وقتى دوازده امام خواجه نصير را خواند تا به اسم حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه الشریف) رسيد از بستر تمام قامت بلند شد، بدنى كه بايد اين دست و آن دستش كنند نمى دانم كه اين چه عشقى است كه مرده را زنده مى كند، تا اسم آقا را مى برد بلند مى شود تمام قامت، بعد هم يك دفعه براى ادب خودش را مى اندازد در آستانه در اتاق و مى گويد: آقا خوش آمديد و بعد از دنيا مى رود. آيا عاشق امام زمانِ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) خود هستيم؟!(3)
پی نوشت‌ها:
1. التسترى، قاموس الرجال، ح 4، ص 290.
2. منتخب الاثر، ص 506.
3. به نقل از: رضا عبداللهى، در انتظار خورشيد، ص 122.
منبع:سپيده اميد، سيد حسين اسحاقى، مركز پژوهشهاى اسلامى صدا و سيما
هنگامى كه «دعبل خزاعی» اشعار خود را در محضر امام هشتم (علیه السلام) خواند، چون از بقية اللَّه و قيام شكوهمند آن حضرت ياد كرد، امام رضا (علیه السلام) از جاى برخاست و دست مباركش را بر سر نهاد و در برابر نام حضرت ولى عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) تواضع نمود و براى فرجش دعا كرد.(1)
از امام صادق(علیه السلام) سؤال شد كه چرا به هنگام شنيدن نام «قائم» لازم است برخيزيم؟ حضرت فرمودند:
براى آن حضرت غيبت طولانى است و اين لقب ياد آور دولت حقه آن حضرت و ابراز تأسف بر غربت اوست. و لذا آن حضرت از شدّت محبت و مرحمتى كه به دوستانش دارد، به هر كسى كه حضرتش را با اين لقب ياد كند، نگاه محبتآميز مى كند. از تجليل و تعظيم آن حضرت است كه هر بنده خاضعى در مقابل صاحب (عصر) خود، هنگامى كه مولاى بزرگوارش به سوى او بنگرد از جاى برخيزد، پس بايد برخيزد و تعجيل در امر فرج مولايش را از خداوند منان مسئلت بنمايد.(2)
مردن با عشق ولى عصر(علیه السلام)
شهيد محراب آية اللَّه دستغيب نقل مى كند:
يكى از رفقا نقل مى كرد برادرش پنجاه سال قبل جوان هيجده ساله اى بود كه زيارت جامعه و دوازده امام خواجه نصيرالدين را از حفظ بود. بالأخره مريض مى شود، در حال احتضار زيارت جامعه و خواجه نصيرالدين را مى خواند، عجيب اين است كه مى گفت او دو ماه در بستر بود، به واسطه بيمارى مانند اسكلتى شده بود، نمى توانست حركت كند، همين طور افتاده بود، در نهايت ضعف ساعت آخر عمرش وقتى دوازده امام خواجه نصير را خواند تا به اسم حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه الشریف) رسيد از بستر تمام قامت بلند شد، بدنى كه بايد اين دست و آن دستش كنند نمى دانم كه اين چه عشقى است كه مرده را زنده مى كند، تا اسم آقا را مى برد بلند مى شود تمام قامت، بعد هم يك دفعه براى ادب خودش را مى اندازد در آستانه در اتاق و مى گويد: آقا خوش آمديد و بعد از دنيا مى رود. آيا عاشق امام زمانِ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) خود هستيم؟!(3)
پی نوشت‌ها:
1. التسترى، قاموس الرجال، ح 4، ص 290.
2. منتخب الاثر، ص 506.
3. به نقل از: رضا عبداللهى، در انتظار خورشيد، ص 122.
منبع:سپيده اميد، سيد حسين اسحاقى، مركز پژوهشهاى اسلامى صدا و سيما
