پرسش :

آیا اگر امام زمان (عج) را نبینم، منتظر واقعی آن حضرت نیستم؟

پاسخ :
شرح پرسش:
آيا اين درست است که اگر ما منتظر امام زمان عجّل الله تعالی فرجه باشيم و خود را از هر گونه گناه حفظ کنيم، ایشان به ما سر می‌زند. پس هر کس که امام مهدی عجّل الله تعالی فرجه را نديد، منتظر نيست؟ آيا می‌توانيم بگوييم ما وقتی منتظر واقعی هستيم که از هر گونه گناه اجتناب کنيم؟

پاسخ:
امام زمان عجّل الله تعالی فرجه به همه شيعيان و محبان خود توجه دارد و البته اين طبيعي است كه اگر فرد خود را از آلودگی‌ها حفظ كرده و از گناه دوری كند، بيشتر مورد عنايت حضرت قرار مي‌گيرد. ولی اين كه گفته شود هر كس از گناه فاصله بگيرد امام مهدی عجّل الله تعالی فرجه را حتماً می‌بيند اين سخن دقيقي نيست؛ چرا كه غيبت به معناي نديدن است و اگر ديدارهایی در اين دوره روی می‌دهد، بر اساس مصالحی است. بايد دانست هر چند دوري از گناه امكان ديدار امام زمان عجّل الله تعالی فرجه را بيشتر می‌كند؛ ولی اين زماني است كه ديدار دارای مصلحت باشد؛ وگرنه هر چند انسان پاک هم باشد، ديدار صورت نمی‌پذيرد. پس نديدن دليل بر آن نيست كه فردی واقعاً منتظر نباشد. البته مردم منتظر در يک رتبه و درجه از جريان و حقيقت انتظار نيستند، برخی روحيه انتظار را در همه ابعاد وجود و زندگی خود پياده كرده‌اند و در درجه بالاي انتظار قرار دارند و برخي در درجات پايين‌تر، و اين بستگی به آن دارد كه يک فرد به چه مقدار از وظايف خود عمل می‌كند؟ توجه او نسبت به تكاليف دين چگونه است؟ چه مقدار به ياد حضرت بوده و در امر ظهور او زمينه‌سازی می‌كند؟ بله هر چه انسان از گناه دورتر شود، حالت انتظار در او شديدتر و واقعی‌تر می‌گردد. فرزندان پدری كه می‌خواهد از سفر برگردد، در مرتب نمودن منزل و فراهم ساختن مقدمات، شايد به يک اندازه نباشند، برخی بيشتر تلاش می‌كنند و برخی كمتر(هر چند همه منتظرند). بله اگر يكی از بچه‌ها رابطه فرزندی بين خود و پدر را فراموش كند، او ديگر هيچ تلاش و حركتي در اين زمينه ندارد. منتظران حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه نيز چنين هستند. برخی آدم بودن خود را كاملا فراموش كرده‌اند. اينان هيچ درجه‌ای از انتظار را ندارند و ديگران هر چند به حقيقت آدميت و بندگی خدا نزديک‌تر شوند، روحيه و حالت انتظار در آن شديدتر است.