پرسش :

پسرى را دوست دارم و او را براى ازدواج انتخاب كردم؛ اما نمى‏دانم كه آيا او هم به من علاقه دارد يا نه. با اين عشق يكطرفه چه كنم؟

پاسخ :
اعلام اين عشق به او، در واقع خواستگارى است و خواستگارى دختر از پسر، پسنديده نيست )ر.ك: ص54-51(؛ افزون بر اين كه حياى شما اجازه نمى‏دهد به سمت او برويد. امام صادق )عليه‏السلام( فرمود:
حيا از ايمان، و ايمان در بهشت است. ) كلينى، كافى، ج 2، ص 106. .
حيا و ايمان در يك رشته و همدوش همند. چون يكى برود، ديگرى هم خواهد رفت. . .
اگر او را مى‏شناسيد و بدون حاكميت احساس و عواطف و براساس حكم عقل او را پسنديده‏ايد و وى را همتاى مناسبى براى ازدواج مى‏دانيد مى‏توانيد كسى را واسطه )و نه پيك(قرار دهيد تا نظرش را جويا شود. اين
واسطه كه گويا خود اقدام كرده، بهتر است خانمى بزرگسال و متأهل و مورد اعتماد باشد و بدون ذكر نام شما نظرش را جويا شود و تا مطمئن نشده كه قصد ازدواج با شخصى مثل شما را دارد، معرفى‏تان نكند.
در صورتى كه فرد مورد نظر از نزديكان است، كار راحت‏تر خواهد بود؛ زيرا خانواده‏ها با هم ارتباط دارند و مادر شما مى‏تواند باآوردن قراين و نشانه‏هايى )براى مثال تعريف و تمجيد از فرد مورد نظر(، به آنان بفهماند كه آمادگى ازدواج داريد ) گاهى برخى مادرانى كه دختر دم‏بخت دارند، از جوانى بين نزديكان تعريف و تمجيد مى‏كنند؛ در حالى كه قصد وصلت با او را ندارند و او خلاف اين را برداشت مى‏كند و بعد كه ناگهان خبر ازدواج دختر را مى‏شنود، شوكه مى‏شود و مشكلاتى را برايش ايجاد خواهد كرد. و اگر از سوى آنان بازخوردى نديديد، يافتن واسطه‏اى مطمئن در بين نزديكان و اطلاع از نظر آنان، راحت است.