پرسش :
با توجه به اين كه خداوند عالم على الاطلاق است، غرض از امتحانات الاهى چيست؟
پاسخ :
همان طوري كه در سؤال آمده است امتحان الاهى براى كشف مجهول نيست؛ چون خداوند به همه چيز عالِم است، ولى از آيات قرآن و روايات به دست مىآيد كه امتحان، يك سنت و قانون الاهى است و اين سنت الاهى بر مبناى سنت ديگرى است كه عبارت است از: تربيت و هدايت عامۀ الاهى. خداوند از طريق شريعتى كه براى انسانها تشريع نمود و حوادثى كه پديد آورد، اراده كرده است كه آنها را از قوه و استعداد، خارج كند و هر كسى با فعليت بخشيدن به استعدادهايش به كمال مورد نظر خود او رهنمون گردد.
از جمله تعبيراتى كه در متون اسلامى براى بيان آزمايش الاهى به كار رفته واژۀ "فتنه" است و فتنه به معناى پاك و خالص نمودن طلا است. در روايت آمده است كه مردم امتحان مىشوند همان گونه كه طلا امتحان مىگردد. گوهر وجود انسان طلايى است كه در كوران حوادث و امتحانات الاهى خالص مىگردد و پرورش مىيابد. از آثار ديگر امتحان الاهى اين است كه انسان را از خواب غفلت بيدار مىنمايد. خداوند در آياتى از قرآن كريم، هدف از ابتلاى انسان به حوادث ناگوار را آزمون و در نتيجه، بيدارى او معرفى مىفرمايد. در واقع مىتوان گفت اين حوادث همچون پيچهاى مصنوعى در جادهها مىباشند كه بدين منظور در جادهها ايجاد مىگردند تا راننده در اثر يك نواختى جاده به خواب نرود و در درّه سقوط ننمايد.
اين معنا از امتحان براى به فعليت رسيدن پليدىهايى كه كافران و فاسقان در ضمير خود مىپرورانند نيز لازم است. به عبارت ديگر، خداوند در امتحان دو خواست و اراده دارد. يكى خواست و ارادۀ تكوينى و ديگرى تشريعى. خواست تكوينى خدا از امتحان اين است كه مؤمن و كافر هر يك بتوانند قابليتهاى خوب يا بد خود را به فعليت برسانند؛ ولى خواست تشريعى خداوند از اين امتحانات اين است كه فقط ضمير پاك انسان خود را نشان دهد و استعدادهاى نيكوى او شكوفا شود.
منبع: http://farsi.islamquest.net
همان طوري كه در سؤال آمده است امتحان الاهى براى كشف مجهول نيست؛ چون خداوند به همه چيز عالِم است، ولى از آيات قرآن و روايات به دست مىآيد كه امتحان، يك سنت و قانون الاهى است و اين سنت الاهى بر مبناى سنت ديگرى است كه عبارت است از: تربيت و هدايت عامۀ الاهى. خداوند از طريق شريعتى كه براى انسانها تشريع نمود و حوادثى كه پديد آورد، اراده كرده است كه آنها را از قوه و استعداد، خارج كند و هر كسى با فعليت بخشيدن به استعدادهايش به كمال مورد نظر خود او رهنمون گردد.
از جمله تعبيراتى كه در متون اسلامى براى بيان آزمايش الاهى به كار رفته واژۀ "فتنه" است و فتنه به معناى پاك و خالص نمودن طلا است. در روايت آمده است كه مردم امتحان مىشوند همان گونه كه طلا امتحان مىگردد. گوهر وجود انسان طلايى است كه در كوران حوادث و امتحانات الاهى خالص مىگردد و پرورش مىيابد. از آثار ديگر امتحان الاهى اين است كه انسان را از خواب غفلت بيدار مىنمايد. خداوند در آياتى از قرآن كريم، هدف از ابتلاى انسان به حوادث ناگوار را آزمون و در نتيجه، بيدارى او معرفى مىفرمايد. در واقع مىتوان گفت اين حوادث همچون پيچهاى مصنوعى در جادهها مىباشند كه بدين منظور در جادهها ايجاد مىگردند تا راننده در اثر يك نواختى جاده به خواب نرود و در درّه سقوط ننمايد.
اين معنا از امتحان براى به فعليت رسيدن پليدىهايى كه كافران و فاسقان در ضمير خود مىپرورانند نيز لازم است. به عبارت ديگر، خداوند در امتحان دو خواست و اراده دارد. يكى خواست و ارادۀ تكوينى و ديگرى تشريعى. خواست تكوينى خدا از امتحان اين است كه مؤمن و كافر هر يك بتوانند قابليتهاى خوب يا بد خود را به فعليت برسانند؛ ولى خواست تشريعى خداوند از اين امتحانات اين است كه فقط ضمير پاك انسان خود را نشان دهد و استعدادهاى نيكوى او شكوفا شود.
منبع: http://farsi.islamquest.net
