پرسش :
دانش‌آموز بي‌تمرکز را چگونه بشناسيم؟
پاسخ :
دانش‌آموزي که اختلال تمرکز دارد حداقل بايد هشت معيار از چهارده معيار زير را دست‌کم براي مدت 6 ماه داشته باشد:
1) اغلب با دست يا پاهايش بازي مي‌کند يا پشت ميزش حرکت مي‌کند.
2) وقتي از او مي‌خواهند در جاي خودش بنشيند، به سختي مي‌تواند اين کار را انجام بدهد.
3) حواسش به آساني با محرک‌هاي بيروني (اشياء، صداها، تصاوير، مردم و غيره که مستقيما به کاري که در حال انجام آن است، مربوط نيستند) پرت مي‌شود.
4) در بازي‌ها يا موقعيت‌هاي گروهي به سختي مي‌تواند منتظر نوبتش بماند.
5) اغلب به پرسش‌ها، پيش از آنکه به طور کامل طرح شوند، پاسخ مي‌گويد.
6) در دنبال کردن دستور‌هايي که ديگران به او مي‌دهند، دچار مشکل مي‌شود (البته نه به دليل مخالفت با دستورالعمل يا ناتواني از درک آن)
7) در تمرکز هنگام کار يا فعاليت‌هايش مشکل دارد.
8) اغلب از کاري ناتمام به کاري ديگر مي‌پردازد.
9) هنگام بازي نمي‌تواند ساکت و آرام باشد.
10) اغلب زياد حرف مي‌زند.
11) مدام سخن ديگران را قطع مي‌کند يا مزاحم آنها مي‌شود؛ براي مثال، به وسط بازي کودکان ديگر مي‌پرد.
12) اغلب به نظر مي‌رسد که به آنچه به او گفته مي‌شود گوش نمي‌دهد.
13) معمولا لوازمي همچون اسباب‌بازي، قلم و کتاب را که براي انجام تکاليف يا فعاليت‌ها در مدرسه و خانه لازم است، گم مي‌کند.
14) اغلب به فعاليت‌هايي مي‌پردازد که از لحاظ فيزيکي خطرناک است (نه به خاطر ماجراجويي) و پيامدهاي ممکن را در نظر نمي‌گيرد؛ براي مثال، بدون نگاه کردن به وسط خيابان مي‌دود.
دانش‌آموزي که اختلال تمرکز دارد حداقل بايد هشت معيار از چهارده معيار زير را دست‌کم براي مدت 6 ماه داشته باشد:
1) اغلب با دست يا پاهايش بازي مي‌کند يا پشت ميزش حرکت مي‌کند.
2) وقتي از او مي‌خواهند در جاي خودش بنشيند، به سختي مي‌تواند اين کار را انجام بدهد.
3) حواسش به آساني با محرک‌هاي بيروني (اشياء، صداها، تصاوير، مردم و غيره که مستقيما به کاري که در حال انجام آن است، مربوط نيستند) پرت مي‌شود.
4) در بازي‌ها يا موقعيت‌هاي گروهي به سختي مي‌تواند منتظر نوبتش بماند.
5) اغلب به پرسش‌ها، پيش از آنکه به طور کامل طرح شوند، پاسخ مي‌گويد.
6) در دنبال کردن دستور‌هايي که ديگران به او مي‌دهند، دچار مشکل مي‌شود (البته نه به دليل مخالفت با دستورالعمل يا ناتواني از درک آن)
7) در تمرکز هنگام کار يا فعاليت‌هايش مشکل دارد.
8) اغلب از کاري ناتمام به کاري ديگر مي‌پردازد.
9) هنگام بازي نمي‌تواند ساکت و آرام باشد.
10) اغلب زياد حرف مي‌زند.
11) مدام سخن ديگران را قطع مي‌کند يا مزاحم آنها مي‌شود؛ براي مثال، به وسط بازي کودکان ديگر مي‌پرد.
12) اغلب به نظر مي‌رسد که به آنچه به او گفته مي‌شود گوش نمي‌دهد.
13) معمولا لوازمي همچون اسباب‌بازي، قلم و کتاب را که براي انجام تکاليف يا فعاليت‌ها در مدرسه و خانه لازم است، گم مي‌کند.
14) اغلب به فعاليت‌هايي مي‌پردازد که از لحاظ فيزيکي خطرناک است (نه به خاطر ماجراجويي) و پيامدهاي ممکن را در نظر نمي‌گيرد؛ براي مثال، بدون نگاه کردن به وسط خيابان مي‌دود.
