پرسش :

چرا اهل سنت به استناد ليس منا من ضرب الوجوه و شق الجيوب و دعا بدعوه الجاهليه عزاداري نمي كنند؟

پاسخ :
ائمه معصومين(ع) در برپايي مجالس سوگواري و عزاداري براي خاندان عصمت و طهارت(ع) و خصوصا حضرت اباعبدالله(ع) تأكيد زيادي نموده‏اند. امام رضا(ع) در اين مورد مي‏فرمايد: «كسي كه مصيبت‏هاي ما را بيان كند و به خاطر آنچه بر ما وارد شده است بگريدروز قيامت با ما و در درجه ما است و فردي كه مصائب ما برايش بيان شود و اشك بريزد و بگرياند در روز قيامت كه تمامي چشم‏ها گريان است چشم او گريان نخواهد بود و...»، (بحارالانوار، ج 44، ص 288).
و پيرامون حادثه عاشورا و عزاداري حضرت اباعبدالله(ع) يك سري سنت‏ها و مراسم ميان مردم معمول است و اين سنت‏هاي رايج گاهي پشتوانه ديني دارد و متكي به روايات و مستند به فقه و حديث است، برخي هم از ابداعات و ساخته‏هاي مردم و تقليدهايبي‏اساس است.
و اما حديثي كه از اهل سنت نقل كرده‏ايد در منابع شيعي نيز با اندك تفاوتي نقل شده است:
اولاً، اين حديث مربوط به جايي است كه انسان براي عزيز از دست رفته‏اش خودزني و گريبان چاك كند آن هم در حالي كه معترض به قضاي الهي باشد و حرف‏هايي بزند و نوحه‏هايي گويد كه موجب خشم خداوند است؛ اما گريه بر امام حسين(ع) و عزاداري بر آنحضرت از افضل قربات است و از مصاديق تعظيم شعائر الهي و اعلام وفاداري نسبت به بزرگان مكتب و پيشوايان ديني است و فلسفه‏هاي سازنده و تربيتي متعددي دارد از جمله:
1- زنده نگه‏داشتن ياد و تاريخ حماسه و نهضت عاشورا.
2- پالايش روح و تزكيه و احساس نزديكي به خدا.
3- پيوند عميق عاطفي بين امت و الگوهاي راستين (ائمه«ع») و...
ثانيا، گريبان چاك كردن نيز در مواردي استثناء شده است و اشكال ندارد. مانند گريبان چاك كردن در فوت پدر، مادر، برادر، چنان كه موسي(ع) و امام حسن عسكري(ع) در فراق هارون و امام هادي گريبان چاك كرده‏اند، (وسائل الشيعه، ج 22،ص 402، باب كفاره شق الثوب علي‏الميت و ج 3، ص 274، ابواب الدفن).
بنابراين گريه و نوحه و عزاداري و گريبان چاك‏كردن در ماتم ائمه(ع) خصوصا امام حسين(ع) كه پدر معنوي امت اسلامي مي‏باشند اشكال ندارد بلكه موجب سعادت انسان و قرب به خداي سبحان است.
گريه و نوحه‏اي كه در روايات مورد مذمت قرار گرفته است، نوحه‏اي است كه با عدم رضايت خداوند همراه باشد و اين همان شيوه‏اي است كه در جاهليت مرسوم بود و روايت پيامبر اسلام(ص) كه فرموده است: ليس منا من ضربالخدود و شق الجيوب و دعا بدعوة الجاهلية ناظر به اين نوع عزاداري است.
اما عزاداري امام حسين(ع) مقوله جداست و روايات ما نيز به اين امر تشويق مي‏كند، چون در سرّ اين عزاداري بقاي اسلام و تزلزل حكومت فاسدان و ظالمان نهفته است و ثمرات معنوي و اجتماعي را به همراه دارد.
www. eporsesh.com