پرسش :
چه عواملی و عللی برای ایجاد اختلال بیش فعالی وجود دارد ؟
پاسخ :
پاسخ ازخانم رادفر، فوق تخصصی روان پزشکی کودکان:
عوامل و علل متعددی دست به دست هم می دهند برای اینکه این اختلال ایجاد بشود . مهمترین آن ژنتیک است . بار ژنتیکی که از خانواده و والدین یا از اقوام درجه ی دو به کودک منتقل بشود . بهرحال بار ژنتیکی تایید شده است و ما می دانیم که یک بچه ای که دارای اختلال بیش فعالی هست ، در بین خواهر و برادرهایش نسبت به افراد جامعه احتمال بیشتری وجود دارد که او هم دچار بیش فعالی بشود . اگر والدی دچار بیش فعالی باشد احتمال اینکه فرزندش دچار بیش فعالی بشود بیشتر از والدی است که خودش بیش فعالی نداشته و بچه اش بیش فعال بشود . یکی دیگر از عوامل ضربات خفیفی است که در دوران کودکی به سیستم عصبی مرکزی وارد می شود . ضربه ها ممکن است از زمان نوزادی شروع شده باشد و ادامه پیدا بکند . مهمترین آن ضربه های دوره ی تولد است در اثر زایمان های سخت و زایمان هایی که ممکن است با دستگاه انجام بشود حتی بعدها هم که بچه راه میافتد در دورانی که خوب نمی تواند راه برود و چند قدم بیشتر نمی رود خیلی مهم است که ما از کودکان مراقبت بکنیم و نظارت دقیق داشته باشیم . ما باید مراقب عامل های مستعد کننده هم باشیم نه فقط عامل ایجاد کننده و گفتیم که چندین عامل وجوددارد . این ضربه های خفیف که هیچ مشکلی را ایجاد نمیکند بعدا باعث میشود که بچه پرفعالیت تر بشود . یکی دیگر از عامل ها مسمویت غذایی در دوران بارداری و دوران کودکی ممکن است ایجاد شده باشد . از عوامل روان شناختی خیلی صحبت شده است . در خانواده ای که مشکلات رفتاری وجود داشته باشد و خانواده ای که آشفته است می تواند در بچه ها ایجاد رفتارهایی را بکند که آن رفتارها را بصورت رفتارهای بیش فعالی ببینیم . بعد از ژنتیک مهمترین مسئله یکسری عوامل که بعنوان نرون های عصبی درون مغزی داریم که وقتی تعادل آنها بهم بخورد که ما دچار علائم روان پزشکی می شویم . و بستگی به این دارد که کدامیک از نرون های درون عصبی و چه میزان این تعادل بهم خورده ، ما علائم مربوط به همان بیماری را نشان می دهیم . در مورد بیش فعالی هم همینطور است . ناقل های عصبی نروپیرفرین دوپامین ممکن است تعادل شان بهم بخورد و ما دچار علائم بیماری بشویم. به هرحال تمام آن چیزی که ایجاد می شود برای کودکی که ما بعدها علائم بیش فعالی را در آن می بینیم منجر به این میشود که کودک دچار نقصی در تکامل و رشد مغز می شود . در گوشه ای از مغز تکامل به تاخیر می افتد . و این تاخیری که در تکامل مغز ایجاد می شود ایجاد علائم بیماری را می کند . پس این کودک احتیاج به درمان دارد و این مهم است و هیچ چیزی نمیتواند جای تاخیر یا نقصی که در مغز ایجاد میشود را بگیرد بلکه ما باید کودک را کمک بکنیم تا زمانی که مغز بتواند آن تاخیر را جبران بکند و این تاخیر در سنین بالاتر جبران می شود به همین جهت است که ما میگوییم هرچه سن بالاتر برود یک قسمتی از علائم بیش فعالی کنترل میشود .
www.ch3.ir
پاسخ ازخانم رادفر، فوق تخصصی روان پزشکی کودکان:
عوامل و علل متعددی دست به دست هم می دهند برای اینکه این اختلال ایجاد بشود . مهمترین آن ژنتیک است . بار ژنتیکی که از خانواده و والدین یا از اقوام درجه ی دو به کودک منتقل بشود . بهرحال بار ژنتیکی تایید شده است و ما می دانیم که یک بچه ای که دارای اختلال بیش فعالی هست ، در بین خواهر و برادرهایش نسبت به افراد جامعه احتمال بیشتری وجود دارد که او هم دچار بیش فعالی بشود . اگر والدی دچار بیش فعالی باشد احتمال اینکه فرزندش دچار بیش فعالی بشود بیشتر از والدی است که خودش بیش فعالی نداشته و بچه اش بیش فعال بشود . یکی دیگر از عوامل ضربات خفیفی است که در دوران کودکی به سیستم عصبی مرکزی وارد می شود . ضربه ها ممکن است از زمان نوزادی شروع شده باشد و ادامه پیدا بکند . مهمترین آن ضربه های دوره ی تولد است در اثر زایمان های سخت و زایمان هایی که ممکن است با دستگاه انجام بشود حتی بعدها هم که بچه راه میافتد در دورانی که خوب نمی تواند راه برود و چند قدم بیشتر نمی رود خیلی مهم است که ما از کودکان مراقبت بکنیم و نظارت دقیق داشته باشیم . ما باید مراقب عامل های مستعد کننده هم باشیم نه فقط عامل ایجاد کننده و گفتیم که چندین عامل وجوددارد . این ضربه های خفیف که هیچ مشکلی را ایجاد نمیکند بعدا باعث میشود که بچه پرفعالیت تر بشود . یکی دیگر از عامل ها مسمویت غذایی در دوران بارداری و دوران کودکی ممکن است ایجاد شده باشد . از عوامل روان شناختی خیلی صحبت شده است . در خانواده ای که مشکلات رفتاری وجود داشته باشد و خانواده ای که آشفته است می تواند در بچه ها ایجاد رفتارهایی را بکند که آن رفتارها را بصورت رفتارهای بیش فعالی ببینیم . بعد از ژنتیک مهمترین مسئله یکسری عوامل که بعنوان نرون های عصبی درون مغزی داریم که وقتی تعادل آنها بهم بخورد که ما دچار علائم روان پزشکی می شویم . و بستگی به این دارد که کدامیک از نرون های درون عصبی و چه میزان این تعادل بهم خورده ، ما علائم مربوط به همان بیماری را نشان می دهیم . در مورد بیش فعالی هم همینطور است . ناقل های عصبی نروپیرفرین دوپامین ممکن است تعادل شان بهم بخورد و ما دچار علائم بیماری بشویم. به هرحال تمام آن چیزی که ایجاد می شود برای کودکی که ما بعدها علائم بیش فعالی را در آن می بینیم منجر به این میشود که کودک دچار نقصی در تکامل و رشد مغز می شود . در گوشه ای از مغز تکامل به تاخیر می افتد . و این تاخیری که در تکامل مغز ایجاد می شود ایجاد علائم بیماری را می کند . پس این کودک احتیاج به درمان دارد و این مهم است و هیچ چیزی نمیتواند جای تاخیر یا نقصی که در مغز ایجاد میشود را بگیرد بلکه ما باید کودک را کمک بکنیم تا زمانی که مغز بتواند آن تاخیر را جبران بکند و این تاخیر در سنین بالاتر جبران می شود به همین جهت است که ما میگوییم هرچه سن بالاتر برود یک قسمتی از علائم بیش فعالی کنترل میشود .
www.ch3.ir
