پرسش :

عنصر انتظار چگونه در آمادگى نظامى منتظران تأثير دارد؟

پاسخ :
انتظار، نخست يک آرمان و عقيده است و سپس در عمل و عينيت آشكار مى‌گردد و انسان منتظر به مرزبانى و پاسدارى از حوزه جغرافيايى و فرهنگى و ايدئولوژى خود و هم‌كيشان و هم‌مسلكان خويش مى‌پردازد و همواره در موضع ديده بانى است و هوشيارانه و تيزنگرانه به افق‌هاى دور و نزديک مى نگرد و هر تحرك و تحول و نقل و انتقالى را در اردوگاه هاى دشمن زير نظر مى‌گيرد و در سنگر دفاع ايدئولوژيكى و زمينى و جغرافيايى، دشمن را از پيشروى بازمى‌دارد، و در صورت فراهم بودن زمينه به تهاجم نيز دست مى‌يازد.
اين است كه جامعه منتظر همواره به آمادگى نظامى و دفاعى فرا خوانده شده است و تهيه ابزار جنگ و قدرت از هر مقوله و با هر كيفيت، تكليف گشته است. فقها در باب جهاد بحثى را تحت عنوان «مرابطه» و «رباط» ذكر كرده‌اند، به اين معنا كه مومنان در مرزها اقامت گزينند و آمادگى كامل داشته باشند تا در هنگام حمله و تهاجم ناگهانى دشمن دفاع كنند و كشور را نجات دهند.
معناى ديگر مرابطه و رباط، پيوند و رابطه با امام و در خدمت امام زيستن و مرزبان دستورها و خواسته‌هاى امام بودن است. به اين معنا كه جامعه‌ى مومنان با امام خويش ارتباط برقرار كنند و به ريسمان ولايت امام چنگ زنند و با او هم‌پيمان شوند و به يارى امام متعهد گردند. اين قسم از «مرابطه» بر هر فرد واجب عينى است، نيابت بردار نيست، و پايه‌اى از پايه‌هاى ايمان است و عملى بدون آن پذيرفته نمى‌شود.(1)
امام صادق عليه السلام در تفسير آيه: «يا ايها الذين آمنوا اصبروا و صابروا و رابطوا و اتقوا الله لعلكم تفلحون(2)؛ فرمودند: اصبروا على المصآئب و صابروا على الفرآئض و رابطوا على الائمه عليهم السلام(3)؛ در برابر مشكلات شكيبايى ورزيد و در انجام تكليف‌ها و مسئوليت‌ها پايدار باشيد و با امامان رابطه برقرار كنيد.»
و در روايتى ديگر از امام صادق عليه السلام آمده است كه «رابطوا» به معناى حضور نزد امام است (4)

پی نوشتها:
1- مكيال المكارم، ج 2، ص 425.
2- سوره آل عمران، آيه 200.
3- تفسير على بن ابراهيم، ج 1، ص 129.
4- الغيبة، نعمانى، ص 199.

منبع: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران