پرسش :
آيا تأخير فرج امام زمان (عج) موجب قساوت قلب مى‌شود؟
پاسخ :
آنچه كه بر هر مومنى بلكه بر هر انسانى لازم است، اين كه هيچ گاه از تأخير فرج و ظهور منجى نااميد نباشد، بلكه بايد به ريسمان صبر چنگ زده تا به سر منزل مقصود رهنمون شود و اين تنها از راه ايمان قلبى به خداوند متعال و اين كه او خلف وعده نمى‌كند ميسر است و نيز با سير و بررسى سرگذشت امت‌هاى پيشين كه چگونه بعد از هر عسر و گرفتارى شديد، خداوند آخرالامر براى آنها يسر و فرجى حاصل نمود، به دست مى‌آيد. و همچنين با مراجعه به فطرت و ميل درونى خود كه چگونه به ظهور منجى بشريت متمايل است مى‌تواند خود را از يأس و نااميدى رهانيده و به ظهور منجى اميدوار باشد.
در ذيل آيه شريفه: «و لايكونوا كالذين اوتوا الكتاب من قبل فطال عليهم الامد فقست قلوبهم» از امام صادق عليه السلام روايت شده كه فرمودند: «تأويل هذه الاية جاء فى اهل زمان الغيبة و ايامها دون غيرهم من اهل الازمنه و ان الله تعالى نهى الشيعة عن الشک فى حجة الله تعالى او ان يظنوا ان الله تعالى يخلى ارضه منها طرفة عين(1)؛ تأويل اين آيه براى مردم عصر غيبت است و روزهاى زمان غيبت غير از روزهاى اهل زمان‌هاى ديگر است. خداوند متعال شيعيان را از شک در حجت خود نهى كرده است و نيز نهى كرده از اين كه گمان كنند كه خداوند زمين را يک چشم بر هم زدن از حجت خالى مى گردند.»
پی‌نوشت:
1- الغيبة، نعمانى، ص 24 ؛ المحجة، ص 219 و 220.
منبع: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران
آنچه كه بر هر مومنى بلكه بر هر انسانى لازم است، اين كه هيچ گاه از تأخير فرج و ظهور منجى نااميد نباشد، بلكه بايد به ريسمان صبر چنگ زده تا به سر منزل مقصود رهنمون شود و اين تنها از راه ايمان قلبى به خداوند متعال و اين كه او خلف وعده نمى‌كند ميسر است و نيز با سير و بررسى سرگذشت امت‌هاى پيشين كه چگونه بعد از هر عسر و گرفتارى شديد، خداوند آخرالامر براى آنها يسر و فرجى حاصل نمود، به دست مى‌آيد. و همچنين با مراجعه به فطرت و ميل درونى خود كه چگونه به ظهور منجى بشريت متمايل است مى‌تواند خود را از يأس و نااميدى رهانيده و به ظهور منجى اميدوار باشد.
در ذيل آيه شريفه: «و لايكونوا كالذين اوتوا الكتاب من قبل فطال عليهم الامد فقست قلوبهم» از امام صادق عليه السلام روايت شده كه فرمودند: «تأويل هذه الاية جاء فى اهل زمان الغيبة و ايامها دون غيرهم من اهل الازمنه و ان الله تعالى نهى الشيعة عن الشک فى حجة الله تعالى او ان يظنوا ان الله تعالى يخلى ارضه منها طرفة عين(1)؛ تأويل اين آيه براى مردم عصر غيبت است و روزهاى زمان غيبت غير از روزهاى اهل زمان‌هاى ديگر است. خداوند متعال شيعيان را از شک در حجت خود نهى كرده است و نيز نهى كرده از اين كه گمان كنند كه خداوند زمين را يک چشم بر هم زدن از حجت خالى مى گردند.»
پی‌نوشت:
1- الغيبة، نعمانى، ص 24 ؛ المحجة، ص 219 و 220.
منبع: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران
