پرسش :
آيات «شهادت» چگونه بر وجود امام زمان (عج) دلالت دارد؟
پاسخ :
در آيات بسيارى اشاره شده كه خداوند در ميان هر امتى كسى را به عنوان «شاهد» قرار داده تا در روز قيامت بر آنها احتجاج كند. اينک به برخى از آنها اشاره مى‌كنيم:
الف. «فكيف اءذا جئنا من كل امة بشهيد و جئنا بك على هولاء شهيدا(1)؛ چگونه است حال (در روز محشر) آن گاه كه از هر طايفه‌اى گواهى آوريم و تو را (اى پيامبر) بر آنان گواه خواهيم.»
ب. «و يوم نبعث من كل امة شهيدا ثم لا يوذن للذين كفروا و لا هم يستعتبون(2)؛ و آن روز را كه ما از هر امتى شاهدى برانگيزيم آن گاه به كافران اجازه سخن داده نشود و توبه آنان نيز پذيرفته نگردد.»
ج. «و يوم نبعث فى كل امة شهيدا عليهم من انفسهم و جئنا بك شهيدا على هولاء(3)؛ روزى كه ما در هر امتى از ميان خودشان گواهى بر آنان برانگيزيم و تو را (اى محمد) بر اين امت گواه آوريم.»
از اين آيات به خوبى استفاده مى‌شود كه در هر زمان و براى هر امتى خداوند افرادى معصوم از خطا و اشتباه قرار داده است تا در روز قيامت به اعمال آنان گواهى دهند. كسى كه قرار است شاهد بر اعمال امت باشد نبايد در شهادتش اشتباه كند و نيز بايد احاطه علمى بر همه اعمال امت داشته باشد. اينان كسانى اند كه در امر هدايت بشر حجت خدا در روى زمينند.
فخر رازى در ذيل آيه «و نزعنا من كل امة شهيدا(4) ؛ و [در آن روز] از هر امتى گواهى برمى گزينيم.» مى‌گويد: آنان شاهدانى هستند كه در هر زمان بر مردم شهادت مى‌دهند كه از جمله آنها انبيا هستند.(5)
و نيز در ذيل آيه «يوم نبعث فى كل امة شهيدا(6)؛ روزى را كه از هر امتى گواهى بر آنان بر مى انگيزيم.» مى‌گويد: هر جمعى كه در دنيا به وجود مى‌آيد لازم است كه كسى به عنوان شاهد در ميان آنها وجود داشته باشد.
شاهد در زمان رسول خدا صلى الله عليه و آله خود حضرت بود به دليل آيه: «و كذلک جعلناكم امة وسطا لتكونوا شهداء على الناس و يكون الرسول عليكم شهيدا(7)؛ و نيز لازم است كه در هر زمان بعد از رسول، شاهدى در ميان امت باشد.»
از اينجا به خوبى روشن مى‌شود كه هر عصرى خالى از شاهد بر امت نيست و آن شاهد بايد از خطا مصون باشد وگرنه احتياج به شاهد ديگرى است و در نتيجه به بى نهايت منتهى خواهد شد كه اين باطل است.
پی نوشتها:
1- سوره نساء، آيه 41.
2- سوره نحل، آيه 84.
3- سوره نحل، آيه 89.
4- سوره قصص، آيه 75.
5- تفسير فخر رازى، ج 25، ص 12 و 13.
6- سوره نحل، آيه 84.
7- سوره بقره، آيه 143 «همان گونه (كه قبله شما، يک قبله ميانه است) شما را نيز، امت ميانه‌اى قرار داديم (در حد اعتدال، ميان افراط و تفريط) تا بر مردم گواه باشيد و پيامبر هم بر شما گواه است.»
منبع: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران
در آيات بسيارى اشاره شده كه خداوند در ميان هر امتى كسى را به عنوان «شاهد» قرار داده تا در روز قيامت بر آنها احتجاج كند. اينک به برخى از آنها اشاره مى‌كنيم:
الف. «فكيف اءذا جئنا من كل امة بشهيد و جئنا بك على هولاء شهيدا(1)؛ چگونه است حال (در روز محشر) آن گاه كه از هر طايفه‌اى گواهى آوريم و تو را (اى پيامبر) بر آنان گواه خواهيم.»
ب. «و يوم نبعث من كل امة شهيدا ثم لا يوذن للذين كفروا و لا هم يستعتبون(2)؛ و آن روز را كه ما از هر امتى شاهدى برانگيزيم آن گاه به كافران اجازه سخن داده نشود و توبه آنان نيز پذيرفته نگردد.»
ج. «و يوم نبعث فى كل امة شهيدا عليهم من انفسهم و جئنا بك شهيدا على هولاء(3)؛ روزى كه ما در هر امتى از ميان خودشان گواهى بر آنان برانگيزيم و تو را (اى محمد) بر اين امت گواه آوريم.»
از اين آيات به خوبى استفاده مى‌شود كه در هر زمان و براى هر امتى خداوند افرادى معصوم از خطا و اشتباه قرار داده است تا در روز قيامت به اعمال آنان گواهى دهند. كسى كه قرار است شاهد بر اعمال امت باشد نبايد در شهادتش اشتباه كند و نيز بايد احاطه علمى بر همه اعمال امت داشته باشد. اينان كسانى اند كه در امر هدايت بشر حجت خدا در روى زمينند.
فخر رازى در ذيل آيه «و نزعنا من كل امة شهيدا(4) ؛ و [در آن روز] از هر امتى گواهى برمى گزينيم.» مى‌گويد: آنان شاهدانى هستند كه در هر زمان بر مردم شهادت مى‌دهند كه از جمله آنها انبيا هستند.(5)
و نيز در ذيل آيه «يوم نبعث فى كل امة شهيدا(6)؛ روزى را كه از هر امتى گواهى بر آنان بر مى انگيزيم.» مى‌گويد: هر جمعى كه در دنيا به وجود مى‌آيد لازم است كه كسى به عنوان شاهد در ميان آنها وجود داشته باشد.
شاهد در زمان رسول خدا صلى الله عليه و آله خود حضرت بود به دليل آيه: «و كذلک جعلناكم امة وسطا لتكونوا شهداء على الناس و يكون الرسول عليكم شهيدا(7)؛ و نيز لازم است كه در هر زمان بعد از رسول، شاهدى در ميان امت باشد.»
از اينجا به خوبى روشن مى‌شود كه هر عصرى خالى از شاهد بر امت نيست و آن شاهد بايد از خطا مصون باشد وگرنه احتياج به شاهد ديگرى است و در نتيجه به بى نهايت منتهى خواهد شد كه اين باطل است.
پی نوشتها:
1- سوره نساء، آيه 41.
2- سوره نحل، آيه 84.
3- سوره نحل، آيه 89.
4- سوره قصص، آيه 75.
5- تفسير فخر رازى، ج 25، ص 12 و 13.
6- سوره نحل، آيه 84.
7- سوره بقره، آيه 143 «همان گونه (كه قبله شما، يک قبله ميانه است) شما را نيز، امت ميانه‌اى قرار داديم (در حد اعتدال، ميان افراط و تفريط) تا بر مردم گواه باشيد و پيامبر هم بر شما گواه است.»
منبع: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران
